Το μεγαλείο της Υποκρισίας

Πήγαμε στο θέατρο απόψε. Η παρέα διάλεξε το πιο εμπορικό έργο της περιόδου. Συμπέθεροι από τα Τίρανα.

Η οικογένεια νεόπλουτων μαθαίνει ότι η κόρη τους ερωτεύτηκε Αλβανό. Γύρω από το γεγονός διαπλέκεται ολόκληρη ιστορία. Ευρηματικό το σενάριο, αληθινό και έχει πλάκα, αν και πολλοί γέλαγαν και χωρίς να υπάρχει πάντα λόγος.

Το έργο στηλιτεύει τον ρατσισμό και την διαφθορά. Οι συγγραφείς είναι χαρισματικοί και ηθοποιοί ανταποκρίνονται πάνω από ικανοποιητικά στο ρόλο τους.
Πλήθος κόσμου συνέρρεε και στις δυο παραστάσεις.

Οι γονείς αρνούνται να παντρέψουν την κόρη τους με τον Αλβανό αλλά τελικά προς χάριν της διαπλοκής και του συμφέροντος, τα «βρίσκουν» όλοι μεταξύ τους και ο γάμος γίνεται με κάθε μεγαλοπρέπεια.
Η μάνα τα έχει με Αλβανό και αρνείται να παντρευτεί η κόρη της Αλβανό. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο.

Στο έργο κυκλοφορεί και ο διεφθαρμένος πολιτικός. Αυτό που με ενόχλησε ιδιαίτερα ήταν η φυσικότητα με την οποία διαπραγματεύονταν οι ήρωες το τίμημα της διαπλοκής. Μα τόσο φυσικό!! Καμιά αντίδραση. Διαπραγματεύονται ανοιχτά το τίμημα του αποχαρακτηρισμού ενός οικοπέδου χωρίς ίχνος συστολής.

Το θέατρο είναι διδασκαλία. Το θέατρο πρέπει να αφήνει μήνυμα, να ανοίγει δρόμο, να φέρνει λύση. Οι συγγραφείς έχουν τα προσόντα, μπορούσαν να γράψουν το έργο και να συνεισφέρουν στη διέξοδο από το τέλμα που είμαστε βουτηγμένοι. Αλλά δυστυχώς, "εν χορώ" αποδέχονται ως το πιο φυσικό, την συμμετοχή όλων μας στην διαφθορά. Και δεν τίθεται καν ζήτημα για το πρόβλημα. Απλά καθρεπτίζεται η κοινωνία μας, αλλά … ορατότης μηδέν.

Πουθενά η λύση. Η πώρωση τύφλωσε τους πάντες.

Κάντε την υπέρβαση αγαπητοί, τουλάχιστον στο θέατρο δώστε την ελπίδα.

Είδα ένα έργο, όλο γέλιο, όλο πλάκα, αλλά με γέμισε θλίψη.