Στα δεκαπέντε σου σε δολοφονήσαμε
Πήρες μια γεύση μόνο από την αποστεωμένη εκπαίδευση
Από τη χωρίς όραμα, χωρίς ουρανό, μισερή «παιδεία»
Είδες μόνο πόσο το χρήμα, και μόνο αυτό, υπολογίζουμε
Ένιωσες τι σημαίνει άδικο
Τι σημαίνει ατιμωρησία ενόχων
Τι σημαίνει ψευτιά, υποκρισία
Τι σημαίνουν τα εγκλήματα των «λευκών κολάρων»
Δολοφονήθηκες στα 15 σου,
τη στιγμή που είχες αρχίσει να αντιλαμβάνεσαι
Ότι, δεν μπορεί, πρέπει να υπάρχει κάπου κρυμμένη η ομορφιά
ΔΕΝ ΑΝΤΈΞΑΜΕ ΑΥΤΌ ΣΟΥ ΤΟ ΞΎΠΝΗΜΑ
ΕΊΝΑΙ ΕΦΗΒΟΣ, ΣΚΕΦΤΉΚΑΜΕ
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΠΕΙΔΉ ΘΑ ΑΡΧΊΣΕΙ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΎΕΤΑΙ
ΕΊΝΑΙ ΕΦΗΒΟΣ... ΕΠΙ ΣΚΟΠΟΝ… ΠΥΡ
Ζητούσες τον ουρανό και σου δείχναμε το τίποτα
Ζητούσες μόρφωση και σε στριμώξαμε στα φροντιστήρια
Ήθελες ανάσες και σε κάναμε να ασφυκτιάς
Ήθελες αγάπη και σου δώσαμε υπολογιστές να μιλάς με απρόσωπους ξένους
Ήθελες δουλειά και σου δώσαμε stages, υποτέλεια και ρουφιανιά
Ήθελες όνειρο και σου δώσαμε το τίποτα
Ήθελες χαρά και σου δώσαμε απογοήτευση
Τα ήθελες όλα και σου δεν σου δώσαμε τίποτα, τίποτα.
Καμιά αξία, κανένα όραμα, κανένα όνειρο.
Λεφτά, χρήμα, σταριλίκια, διαφήμιση, αναγνωρισιμότητα, αποξένωση, βόλεμα, μέσον, βύσμα … αυτά σου δώσαμε
Και επειδή, εσύ αντί να κάτσεις στον καναπέ, στο καφενείο, να πιεις τον φραπέ σου, σαν εμάς, σηκώθηκες κι έβγαλες γλώσσα, στην εξουσία, στη βία, στον τραμπουκισμό, το κράτος σε σκότωσε
Πυροβόλησε εν ψυχρώ και σε εκτέλεσε.
Εκτέλεσε το όνειρο, την ελπίδα, την προοπτική, τα νιάτα, το μέλλον της χώρας μας.
Αυτός πάτησε την σκανδάλη, αλλά όλοι εμείς σε σκοτώσαμε. Εμείς οπλίσαμε το χέρι του.
Εμείς με την ανοχή μας, την κακομοιριά μας και τη μιζέρια μας.
Εμείς που δεν αντιδράμε στα σκάνδαλα, στα βατοπέδια, στα ομόλογα, στα χρηματιστήρια, στις κομπίνες, στις λαμογιές
Εμείς που τα δεχόμαστε όλα, υποτελείς και ραγιάδες, ανίκανοι να διαχειριστούμε το μέλλον σας.
Η εξουσία, το κράτος, οι παράγοντες, τα κανάλια, οι ολιγαρχία, η τηλεόραση όλοι αυτοί σε σκότωσαν μα πάνω από όλα εμείς.
Σ’ αφήσαμε χωρίς Θεό και κάναμε την ζωή σου κόλαση.
Γιατί όλα τα όσια και τα ιερά τα ξεπουλήσαμε
Γιατί όλες τις αξίες τις εκμεταλλευτήκαμε
Κάπηλοι, αναίσχυντοι, ιερόσυλοι...
...το "συγνώμη"γίνεται πράξη...με αγώνα και μόνο με αγώνα.
ReplyDeleteΚαλησπέρα σας
Συγνώμη...που γεννήθηκα άνθρωπος και είδα τι είναι ο άνθρωπος.
ReplyDeleteΓια ποιό το δάκρυ σου ψυχή αστέρι στον ουρανό σου να κεντήσω, για ποιό το δάκρυ σου καρδιά...συγνώμη να ζητήσω...
Όταν στην γή απο τα πεθαμένα ζητάμε συγνώμη την ώρα που τα ζωντανά τα περιφρονούμε.
Συγνώμη!