Αχ, βρε καημένε Περικλή …

Την Τρίτη, 17 Φεβρουαρίου 2009, τα Νέα έγραφαν ότι δώσαμε 750 εκατομμύρια ευρώ σε «λαδώματα».

750 εκατομμύρια για να πάρουμε από το κράτος αυτά που μας οφείλει.

Φορολογούμαστε  από το κράτος για να μπορεί να μας παρέχει αξιοπρεπώς τις υπηρεσίες που μας οφείλει.

Εμείς, οι πολίτες αυτής της χώρας, πληρώνουμε και ξαναπληρώνουμε όλες, μα όλες τις υπηρεσίες που μας παρέχει το κράτος.

Πληρώνουμε διόδια για τους δρόμους που φτιάχτηκαν με τα δικά μας χρήματα, πληρώνουμε το νερό που πίνουμε που μας το παρέχουν με τα δικά μας χρήματα.

Πληρώνουμε ό,τι μπορείτε να φανταστείτε παρότι το έχουμε ξαναπληρώσει με τους φόρους μας.

Παρόλα αυτά, οι πληρωμές αυτές δεν φτάνουν.

Πρέπει να ξαναπληρώσουμε τις υπηρεσίες που μας παρέχει το κράτος.

Πρέπει να λαδώσουμε για να απολαύσουμε τα αυτονόητα. 750 εκατομμύρια για λάδωμα. Για γρηγορόσημο.

Ενώ οι κρατικοί λειτουργοί, νοιάζονται μόνο για το πώς θα βολέψουν τους γόνους τους. Τα σόγια τους.

Αλλά δεν φταίνε αυτοί. Από το κεφάλι βρωμάει το ψάρι.

Αν ο επόμενος αρχηγός δεν ήταν γόνος, γιος, ανιψιός, συγγενής ή κολλητός του προηγούμενου αρχηγού, θα τον ήξερε κανείς;

Κανείς, ούτε η μάνα του.

Πότε επιτέλους οι άξιοι θα καταλαμβάνουν τις σωστές θέσεις για να παρέχουν σωστές υπηρεσίες;

Πότε επιτέλους;

Κα μη μου πείτε ότι αυτά στην Ελλάδα δε γίνονται.

Γίνονται και παραγίνονται.

Ξέρετε τον Περικλή; 

Αυτόν του χρυσού αιώνα;

Ε, λοιπόν, πολλές φορές έκανε αίτηση στην εκκλησία του δήμου για να κάνει αθηναίο πολίτη τον γιο του αλλά τίποτε.

ΤΊΠΟΤΕ.

 .

Περικλής ο Ξανθίππου, Αθηναίος

Ο «αδωρότατος χρημάτων», σύμφωνα με το εγκώμιο που του πλέκει ο πολιτικός του αντίπαλος ο μεγάλος Θουκυδίδης.

 .

Αθηναίος και ο Περικλής.

Η χρυσή εποχή του μας άφησε παρακαταθήκη, αξίες ζωής απαράμιλλες.

Μας άφησε κληρονομιά πολύτιμη:

Τη Δημοκρατία στην πράξη, την Αξιοκρατία, την Ισονομία, το στυλοβάτη της Δημοκρατίας, την Ισηγορία…

 .

Και καταντήσαμε, σαν τους τυφλούς στο νου, αυτές τις αξίες τάχα να τις αναζητούμε, ενώ είναι στη δικιά μας γλώσσα γραμμένες, από την ιστορία μας βγαλμένες.

Λάδωμα, διαφθορά...

Λυπήθηκε ο πρώτος των πολιτών, ο εμπνευστής και υλοποιητής της χρυσής εποχής, που οι συμπολίτες του δεν του έκαναν τη χάρη να καταστήσουν Αθηναίο πολίτη το αγαπημένο του παιδί.

Λυπήθηκε αλλά δεν πίεσε, δε λάδωσε και πολύ περισσότερο δεν εκβίασε.

Η Δημοκρατία είχε φτάσει σε τόσο υψηλό επίπεδο, που η εκκλησία του Δήμου, οι πολίτες δηλαδή που 15κις συνεχόμενα εξέλεξαν τον Περικλή στο ύπατο αξίωμα του στρατηγού, ούτε που σκέφτηκαν για χάρη του να παραβούν το νόμο

 .

Η τήρηση των νόμων ύψιστο καθήκον των πολιτών.

Ο νομοθέτης Σόλων, όταν κατέθεσε τους νόμους του που έθεσαν τα θεμέλια της δημοκρατίας, αποδήμησε, όχι «εις Κύριον», αλλά για 10 χρόνια ταξίδευε ώστε οι νόμοι να εμπεδωθούν και να μην αλλάξουν στο παραμικρό.

Σέβονταν το πολίτευμά τους, το τιμούσαν. Και τίμησαν τους νόμους κι ας μην άρεσαν στους πλούσιους. Τήρησαν τη σεισάχθεια, τον νόμο σήκωσε το βάρος της δουλείας από τους φτωχούς.

Δικοί μας ήταν, πρόγονοί μας.

Ο Περικλής; Από το Χολαργό ήταν…