ένα καινούριο μωρό
ανασαίνει δίπλα μας
- σου μοιάζει!
σαν εσένα γελά!
- μα κοίτα!
έχει το βλέμμα σου!
ο τοκετός
μονοπάτι ζωής
με δυσκολία και οδύνες
ξεκουράσου μια στάλα...
κοιμάται ξένοιαστο
στου ήλιου το γέλιο ακουμπισμένο
εμείς το φτιάξαμε
εμείς το γεννήσαμε
εμείς θα το πάρουμε απ' το χέρι
να του δείξουμε τη ζωή...
- σου μοιάζει!
κοίτα πως σφίγγει τα χέρια του!
- σ' εσένα μοιάζει!
με πόση γλύκα αγγίζει τα πράγματα!
ένα καινούριο μωρό
ανασαίνει δίπλα μας...
εσύ κι εγώ...
μαζί!
κλείσαμε εννιά μήνες...
.
Η παιδική αθωότητα στο ζενίθ! Μακάρι να σκεφτόμασταν όπως τα παιδιά, τουλάχιστον ας τα δεχτούμε με μια τρυφερή αγκαλιά σ' αυτόν το δύσκολο κόσμο, που έρχονται!
ReplyDelete