Οι «κακοί» βρίσκονται, ή πρέπει να βρίσκονται στη φυλακή,

ενώ όσοι δεν βρίσκονται στη φυλακή, οι «καλοί» ...

. .

...............................................................................................................

Επειδή, δυστυχώς, από κάποια στιγμή και μετά επικράτησε και στο δικό μας κοινωνικό χώρο ένας ξενόφερτος ηθικισμός, είναι πλέον διάχυτη η άποψη ότι οι «κακοί» βρίσκονται, ή πρέπει να βρίσκονται στη φυλακή. Ενώ όσοι δεν βρίσκονται στη φυλακή, οι «καλοί» και φιλήσυχοι πολίτες, δικαιούνται να απολαμβάνουν τη ζωή τους ανενόχλητοι.

 .

Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι. Δεν υπάρχουν «καλοί» και «κακοί» —ή μάλλον μπορεί να υπάρχουν μόνο στις φτηνές αμερικάνικες τηλεταινίες… Στην πραγματικότητα, όμως, οι φυλακισμένοι δεν διαφέρουν σε ηθικό επίπεδο από όλους εμάς. Γιατί δεν έχει σημασία τελικά το τι διέπραξε ο καθένας, στο παρελθόν, αλλά το τι επιλέγει να κάνει με τη ζωή του σήμερα, καθώς επίσης και το πώς τοποθετείται απέναντι στις πράξεις του και γενικότερα τον εαυτό του.

 .

Μέσα στις φυλακές έχω δει περιπτώσεις συγκλονιστικής μετάνοιας αλλά και εκπληκτικής πώρωσης. 

Το ίδιο έχω δει και έξω από τις φυλακές. Κανείς επομένως δεν έχει κριθεί, και κανένας δεν μπορεί να κριθεί. Γιατί απλά δεν έχει έρθει ακόμα Αυτός που θα κρίνει. 

Καλά κάνουμε λοιπόν να αποβάλουμε αυτή την αυτάρκεια που έχει εγκατασταθεί στις συνειδήσεις μας. Και κυρίως να μη θεωρούμε ότι υπάρχει κάποια δεδομένη γραμμή που χωρίζει τους εντός με τους εκτός των φυλακών. Οι φυλακισμένοι είναι κομμάτι απ’ το σώμα μας, κι όταν, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, πονάει ένα μέλος του σώματος τότε πονάει όλο το σώμα. 

.............................................................................................................

Από την ομιλία του Μητροπολίτου Μόρφου  Νεόφυτου στο Πανεπιστήμιο Κύπρου την 24 η Νοεμβρίου 2003

.  
Εκκλησία και φυλακή