Αντιμετωπίστε τη ζήλεια για το δεύτερο αδελφάκι

Το δεύτερο παιδάκι σας θα γεννηθεί σε λίγο 

και η ανησυχία για τις αντιδράσεις του πρώτου 

έχουν αρχίσει.

Οι ψυχολόγοι, ωστόσο, λένε ότι ο ερχομός του δεύτερου παιδιού δεν σημαίνει απαραίτητα την έναρξη ‘εμφυλίου’ και ότι τα δύσκολα μπορούν να αποφευχθούν, αρκεί να έχει προηγηθεί κάποια προετοιμασία, κυρίως από τη μητέρα προς το παιδί.

H προετοιμασία είναι καλό να ξεκινήσει, ήδη, από την περίοδο της εγκυμοσύνης.

Η μητέρα θα πρέπει να προδιαθέσει το παιδί της για το καινούριο μωρό κατά τις δέκα τελευταίες εβδομάδες της εγκυμοσύνης. Επειδή τα μικρά παιδιά είναι δύσκολο να κατανοήσουν αφηρημένες έννοιες χωρίς χειροπιαστές αποδείξεις, θα ήταν σκόπιμο να χρησιμοποιήσει μια κούκλα που ‘είναι σαν το μωρό μας’ ώστε να δείξει στο πρωτότοκο ότι ‘τα μωράκια χρειάζονται προσοχή και δεν τα σφίγγουμε’.

Επίσης, είναι σημαντικό για το παιδί να πάρει μέρος σε πρακτική άσκηση με την κούκλα στο ‘πώς κάνουμε μπάνιο ή πώς ταΐζουμε το μωρό’. Με αυτό τον τρόπο, το παιδάκι προετοιμάζεται για το νέο αδελφάκι και έχει μια ιδέα τού ποια θα είναι η νέα ρουτίνα στο σπίτι.

 .

Τρόποι αντιμετώπισης της ζήλειας

• Δεν είναι σωστό να απομακρύνετε το μεγάλο παιδί από το σπίτι, όταν έρχεται το μωρό. Αυτό εκλαμβάνεται από το παιδί ως διώξιμο, ακόμη κι αν ο τόπος ‘εξορίας’ δεν είναι το σπίτι του παππού και της γιαγιάς αλλά ο παιδικός σταθμός. Το παιδί αισθάνεται σας κυνηγημένο.
• Να είστε ελαστικοί στα πρώτα ωράρια του μεγάλου γιατί αλλιώς το ‘πήγαινε για ύπνο’ μπορεί να ακουστεί σαν τιμωρία.
• Δείξτε του ότι νοιάζεστε αγοράζοντάς του καινούρια ρούχα ή κάνοντας αλλαγές στο δωμάτιό του για να νιώσει ότι δεν ασχολείστε μόνο με τον ‘εισβολέα’.
• Μην του λέτε συνέχεια: ‘Εσύ είσαι μεγάλος και πρέπει να καταλάβεις’ και μην του αναθέτετε συνεχώς καθήκοντα και ευθύνες. Είναι, ακόμα, παιδί.
• Αν αντιληφθείτε ότι υιοθετεί συμπεριφορά μικρότερου παιδιού, όπως να λερώνει το εσώρουχό του, να κλαίει με το παραμικρό και να μιλάει μωρουδίστικα, μην το ειρωνευτείτε αλλά βοηθήστε το να αποκτήσει και πάλι την αυτονομία του.
• Μην κάνετε συγκρίσεις ανάμεσα στη συμπεριφορά και στις συνήθειες του μωρού και του μεγαλύτερου παιδιού σας, ειδικά εάν στη σύγκριση ‘υπερτερεί’ το μωρό.

 Πηγές: Κατερίνα Λαρεντζάκη Γκόγκα, παιδοψυχολόγος, ειδική παιδαγωγός.