Ιδέα δεν έχω...
Απλά υπάρχω.
Παρακολουθώ το ιστολόγιο σας καθημερινά.
Δεν έχω να πω τίποτε όμως.
Μοιάζουν να στέρεψαν τα λόγια.
Όταν έχεις ζήσει τη φρίκη, η φρίκη των άλλων σου φαίνεται φυσιολογική.
Σήμερα το πρωί άκουσα αυτό το τραγούδι του Νταλάρα.
«Εφτά φορές».
Το αφιερώνω σε όλους αυτούς που έζησαν τη φρίκη και επέζησαν.
Επέζησαν άραγε;
Μυρσίνη
Μουσική: Στάμος Σέμσης
Στίχοι: Γιώργος Παυριανός
Δίσκος: Στα τραγούδια που σου γράφω (2004)
Πηγή: goutara77
Ό,τι δεν μπορείς να το ανοίξεις, κλείσ' το
ό,τι δεν μπορείς να το μασήσεις, φτύσ' το
ό,τι δεν μπορείς να το δαγκώσεις, φίλησέ το
κι ό,τι έμαθες ως τώρα, ξέχασέ το
Και να θυμάσαι πάντα αυτό:
εφτά φορές να πέφτεις και να σηκώνεσαι οκτώ!
Ό,τι δεν μπορείς να το αναστήσεις, θάψ' το
κι ό,τι δεν μπορείς να πεις με λόγια γράψ' το
ό,τι δεν μπορείς να το αντέξεις, άντεξέ το
κι ό,τι πιο πολύ μισείς, αγάπησέ το
Και να θυμάσαι πάντα αυτό:
εφτά φορές να πέφτεις και να σηκώνεσαι οκτώ!
No comments:
Post a Comment