Η Νότια Αφρική - Το αληθινό πρόσωπο 2010 FIFA World Cup

Southern African Regional Poverty Network (SARPN)

Φτώχεια Ντέιλ Μακ Κίνλει (Κίνημα Αντι-ιδιωτικοποίησης APF) Μάντι Σμόλχορν (Δημοσιογράφος-Ακτιβίστρια) Ποίημα

Το απαρντχάιντ

ANC

Σοβέτο

Οράνια

Εγκληματικότητα

AIDS

Η Ν. Αφρική με μια ματιά

Φτώχεια

Η φτώχεια αποτελεί ένα από τα κυριότερα προβλήματα στη Νότιο Αφρική, που φέρνει τον πληθυσμό αντιμέτωπο με την κακή διατροφή, με τις αρρώστιες και τη βία.  Το 2002, δύο απ' τα τρία νοικοκυριά στις κωμοπόλεις των μαύρων στο Κέηπ Τάουν δεν είχαν αρκετό φαγητό για να φάνε. Οι φτωχοί μαύροι εξακολουθούν να είναι αποκλεισμένοι από τα δυναμικά οικονομικά κέντρα, τη στιγμή που το 97% της οικονομίας παραμένει στα χέρια των λευκών και στις κωμοπόλεις γύρω από το Κέηπ Τάουν το 76% των νοικοκυριών ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας των $42 το μήνα. Επί απαρτχάιντ η εργασία με ημερομίσθιο είναι ζωτική για τα φτωχά νοικοκυριά της Νοτίου Αφρικής εν μέρει, γιατί η αρπαγή της γης από τους αποικιοκράτες και το απαρτχάιντ κατέστρεψαν την αγροτική οικονομία των μαύρων προκειμένου να δημιουργηθεί φτωχή εργατική δύναμη. Οι συνθήκες για τους φτωχούς μαύρους έγιναν χειρότερες κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών καθώς η Νότιος Αφρική δεν συνήλθε ποτέ από την πετρελαϊκή κρίση του 1974. Τα δύο τρίτα του πληθυσμού των μαύρων στη Νότιο Αφρική γνώρισαν σημαντική μείωση του εισοδήματός τους λόγω του πληθωρισμού. Η σημερινή κυβέρνηση για να καταπολεμήσει την ανεργία και να αντιστρέψει τις αδικίες του παρελθόντος εφαρμόζει την πολιτική της "καταφατικής δράσης" που στον τομέα της εργασίας δίνει προτεραιότητα στους μαύρους, πολιτική που έχει δεχτεί σημαντική κριτική ως νέα μορφή διάκρισης. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση της Νοτίου Αφρικής ακολουθεί τις θεωρίες νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, που εντείνουν το ζήτημα της φτώχειας.   Τη στιγμή που η χώρα έχει ένα εξωτερικό χρέος 27δις δολαρίων, η κυβέρνηση ακολουθεί πιστά τις εντολές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας και προωθεί την κατάργηση των κρατικών παροχών, την ανεξέλεγκτη ελευθερία της αγοράς και τις ιδιωτικοποιήσεις, όπως αυτή του νερού που το τελευταίο διάστημα έχει ξεσηκώσει ένα ιδιαίτερο αντάρτικο στο Σοβέτο.