Η δημοσιοποίηση των ονομάτων πολιτών οι οποίοι διώκονται με την
κατηγορία της κατοχής πορνογραφικού υλικού βασίστηκε σε ένα άρθρο που
προστέθηκε ως τροπολογία στο νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης που
κατέθεσε στη Βουλή ο κ. Χατζηγάκης και με το οποίο κυρώθηκε το
Προαιρετικό Πρωτόκολλο στη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού σχετικά
με την εμπορία παιδιών, την παιδική πορνεία και την παιδική
πορνογραφία.
Το σχετικό εδάφιο του νόμου (πλέον) 3625/2007 έχει ως εξής:
«Ειδικά για τα σχετικά με ποινικές διώξεις ή καταδίκες δύναται να επιτραπεί η δημοσιοποίηση μόνον από την εισαγγελική αρχή για τα αδικήματα που αναφέρονται στο εδάφιο β΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 3 με διάταξη του αρμοδίου Εισαγγελέως Πρωτοδικών ή του Εισαγγελέως Εφετών, εάν η υπόθεση εκκρεμεί στο Εφετείο. Η δημοσιοποίηση αυτή αποσκοπεί στην προστασία του κοινωνικού συνόλου, των ανηλίκων, των ευάλωτων ή ανίσχυρων πληθυσμιακών ομάδων και προς ευχερέστερη πραγμάτωση της αξίωσης της Πολιτείας για τον κολασμό των παραπάνω αδικημάτων.»
Άρα οι ισχύοντες νόμοι καλύπτουν την δημοσιοποίηση.
Όσον αφορά τις πολιτιστικές αξίες της εποχής και της κοινωνίας μας όπως λέτε, έχετε δίκαιο. Αλλά οι περιπτώσεις δημοσιοποίησης από τον εισαγγελέα αφορούν βεβαιωμένες απολύτως περιπτώσεις. Περιπτώσεις με πολλούς μάρτυρες που προκαλούν φρίκη.
Παρόλα αυτά, πάλι ενδέχεται να αθωωθεί κάποιος, γι αυτό το μέτρο εκτιμούμε ότι ατονεί.
Αν προσέξετε στο post μας, παρόλο που σε όλο το ελληνικό διαδίκτυο βρίθουν οι δημοσιεύσεις των ονομάτων, εμείς έχουμε ημερομηνίες. Πρόκειται για παλαιότερες υποθέσεις.
Πάντως, το κίνητρο του νομοθέτη, είναι η πρόληψη του φρικτού αυτού εγκλήματος με την απειλή της δημοσιοποίησης, διότι ακόμη και να καταδικαστεί ο κατηγορούμενος, όταν αφεθεί ελεύθερος θα επαναλάβει το τερατούργημα.
Και μη σπεύσετε να πείτε ότι ο «θεατής» υλικού παιδικής πορνογραφίας είναι απλά χρήστης. Αυτός ο εγκληματίας τουλάχιστον χρησιμοποιεί προϊόν εγκλήματος, αλλά στις περισσότερες, αν όχι σε όλες, είναι ο ίδιος εκτελεστής του απεχθέστερου εγκλήματος και κυρίως στον συγγενικό του χώρο.
Λέμε απεχθέστερο αυτό το έγκλημα, επειδή το θύμα είναι το μόνο από όλα τα θύματα που δεν έχει κανένα τρόπο να αμυνθεί.
Και ένα τελευταίο, το παιδί-θύμα δεν θα συνέρθει ποτέ, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων που του δόθηκε περισσή αγάπη.
 |
| Διαμαρτυρία για την κακοποίηση του Παιδιού |
Το σχετικό εδάφιο του νόμου (πλέον) 3625/2007 έχει ως εξής:
«Ειδικά για τα σχετικά με ποινικές διώξεις ή καταδίκες δύναται να επιτραπεί η δημοσιοποίηση μόνον από την εισαγγελική αρχή για τα αδικήματα που αναφέρονται στο εδάφιο β΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 3 με διάταξη του αρμοδίου Εισαγγελέως Πρωτοδικών ή του Εισαγγελέως Εφετών, εάν η υπόθεση εκκρεμεί στο Εφετείο. Η δημοσιοποίηση αυτή αποσκοπεί στην προστασία του κοινωνικού συνόλου, των ανηλίκων, των ευάλωτων ή ανίσχυρων πληθυσμιακών ομάδων και προς ευχερέστερη πραγμάτωση της αξίωσης της Πολιτείας για τον κολασμό των παραπάνω αδικημάτων.»
Άρα οι ισχύοντες νόμοι καλύπτουν την δημοσιοποίηση.
Όσον αφορά τις πολιτιστικές αξίες της εποχής και της κοινωνίας μας όπως λέτε, έχετε δίκαιο. Αλλά οι περιπτώσεις δημοσιοποίησης από τον εισαγγελέα αφορούν βεβαιωμένες απολύτως περιπτώσεις. Περιπτώσεις με πολλούς μάρτυρες που προκαλούν φρίκη.
Παρόλα αυτά, πάλι ενδέχεται να αθωωθεί κάποιος, γι αυτό το μέτρο εκτιμούμε ότι ατονεί.
Αν προσέξετε στο post μας, παρόλο που σε όλο το ελληνικό διαδίκτυο βρίθουν οι δημοσιεύσεις των ονομάτων, εμείς έχουμε ημερομηνίες. Πρόκειται για παλαιότερες υποθέσεις.
Πάντως, το κίνητρο του νομοθέτη, είναι η πρόληψη του φρικτού αυτού εγκλήματος με την απειλή της δημοσιοποίησης, διότι ακόμη και να καταδικαστεί ο κατηγορούμενος, όταν αφεθεί ελεύθερος θα επαναλάβει το τερατούργημα.
Και μη σπεύσετε να πείτε ότι ο «θεατής» υλικού παιδικής πορνογραφίας είναι απλά χρήστης. Αυτός ο εγκληματίας τουλάχιστον χρησιμοποιεί προϊόν εγκλήματος, αλλά στις περισσότερες, αν όχι σε όλες, είναι ο ίδιος εκτελεστής του απεχθέστερου εγκλήματος και κυρίως στον συγγενικό του χώρο.
Λέμε απεχθέστερο αυτό το έγκλημα, επειδή το θύμα είναι το μόνο από όλα τα θύματα που δεν έχει κανένα τρόπο να αμυνθεί.
Και ένα τελευταίο, το παιδί-θύμα δεν θα συνέρθει ποτέ, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων που του δόθηκε περισσή αγάπη.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/r29vz2xl/avvxsehdwdo32relji6egodftnoxefh0ohiniptpaggpi6slbps1axnjjsupo7v6o38yjy13eeqarthx_15eztyeqjzvf7dgs96uv7pnsuu26efnetjdlw8rhaxvkg9ckccpgnux8uugk110isjw2_tr9unvefedjimc9nhnwrckdvmi0gqrj-faummvmhtg5pv1/s1600/hamomilaki.viber.png")
Posts
"Κατηγορουμένων για παιδοφιλία" θα ήταν ο σωστός τίτλος στο post σου.
ReplyDeleteΌπως το γράφεις είναι σαν να υπάρχει ήδη δικαστική απόφαση. Όσο και να θεωρείται αυτή σίγουρη, οι ισχύοντες νόμοι αλλά και οι πολιτιστικές αξίες της εποχής και της κοινωνίας μας επιβάλλουν να μην προ-δικάζουμε ποτέ.
Αρκεί να σκεφτεί κανείς το έστω και 1% ενδεχόμενο ότι 1 (ένας) μόνο από όλους μπορεί να ΑΠΟΔΕΙΧΤΕΙ ΑΣΧΕΤΟΣ με την υπόθεση και αθώος.
Για αυτό πρέπει να κυριαρχεί η λογική και όχι το συναίσθημα, όσο και αν αυτό είναι σε κάποιους χαρακτήρες δύσκολο.
Θα θέλατε να είστε στην θέση του και να σας έχουν καταδικάσει εκ των προτέρων; Ποιος άραγε θα θυμάται μετά από την λήξη της υπόθεσης ότι αθωωθήκατε; H ρετσινιά θα έχει μείνει για πάντα.
@o2eater
ReplyDeleteΗ δημοσιοποίηση των ονομάτων πολιτών οι οποίοι διώκονται με την κατηγορία της κατοχής πορνογραφικού υλικού βασίστηκε σε ένα άρθρο που προστέθηκε ως τροπολογία στο νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης που κατέθεσε στη Βουλή ο κ. Χατζηγάκης και με το οποίο κυρώθηκε το Προαιρετικό Πρωτόκολλο στη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού σχετικά με την εμπορία παιδιών, την παιδική πορνεία και την παιδική πορνογραφία.
Το σχετικό εδάφιο του νόμου (πλέον) 3625/2007 έχει ως εξής:
«Ειδικά για τα σχετικά με ποινικές διώξεις ή καταδίκες δύναται να επιτραπεί η δημοσιοποίηση μόνον από την εισαγγελική αρχή για τα αδικήματα που αναφέρονται στο εδάφιο β΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 3 με διάταξη του αρμοδίου Εισαγγελέως Πρωτοδικών ή του Εισαγγελέως Εφετών, εάν η υπόθεση εκκρεμεί στο Εφετείο. Η δημοσιοποίηση αυτή αποσκοπεί στην προστασία του κοινωνικού συνόλου, των ανηλίκων, των ευάλωτων ή ανίσχυρων πληθυσμιακών ομάδων και προς ευχερέστερη πραγμάτωση της αξίωσης της Πολιτείας για τον κολασμό των παραπάνω αδικημάτων.»
Άρα οι ισχύοντες νόμοι καλύπτουν την δημοσιοποίηση.
Όσον αφορά τις πολιτιστικές αξίες της εποχής και της κοινωνίας μας όπως λέτε, έχετε δίκαιο. Αλλά οι περιπτώσεις δημοσιοποίησης από τον εισαγγελέα αφορούν βεβαιωμένες απολύτως περιπτώσεις. Περιπτώσεις με πολλούς μάρτυρες που προκαλούν φρίκη.
Παρόλα αυτά, πάλι ενδέχεται να αθωωθεί κάποιος, γι αυτό το μέτρο εκτιμούμε ότι ατονεί.
Αν προσέξετε στο post μας, παρόλο που σε όλο το ελληνικό διαδίκτυο βρίθουν οι δημοσιεύσεις των ονομάτων, εμείς έχουμε ημερομηνίες. Πρόκειται για παλαιότερες υποθέσεις.
Πάντως, το κίνητρο του νομοθέτη, είναι η πρόληψη του φρικτού αυτού εγκλήματος με την απειλή της δημοσιοποίησης, διότι ακόμη και να καταδικαστεί ο κατηγορούμενος, όταν αφεθεί ελεύθερος θα επαναλάβει το τερατούργημα.
Και μη σπεύσετε να πείτε ότι ο "θεατής" υλικού παιδικής πορνογραφίας είναι απλά χρήστης. Αυτός ο εγκληματίας τουλάχιστον χρησιμοποιεί προϊόν εγκλήματος, αλλά στις περισσότερες, αν όχι σε όλες, είναι ο ίδιος εκτελεστής του απεχθέστερου εγκλήματος και κυρίως στον συγγενικό του χώρο.
Λέμε απεχθέστερο αυτό το έγκλημα, επειδή το θύμα είναι το μόνο από όλα τα θύματα που δεν έχει κανένα τρόπο να αμυνθεί.
Και ένα τελευταίο, το παιδί-θύμα δεν θα συνέρθει ποτέ, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων που του δόθηκε περισσή αγάπη.