Σύνδρομο κατακράτησης αναπνοής

Κάποιες ίσως το γνωρίζετε και κάποιες όχι. Σας παραθέτω την εμπειρία μου ώστε να γνωστοποιήσω την ύπαρξη του συνδρόμου αυτού αλλά και να σας προετοιμάσω σε περίπτωση που σας συμβεί κάτι ανάλογο που συνέβη σε μένα. Ήταν Σεπτέμβρης. Η Ιωάννα ήταν 10 μηνών. Καθόμασταν στο σαλόνι εγώ ο σύζυγός μου και η μικρή και την βλέπαμε που έπαιζε και έτρεχε πέρα δώθε στο σαλόνι.Μόλις είχε αρχίσει να περπατάει. Εκεί λοιπόν που έπαιζε στραβοπάτησε λίγο και έπεσε στο χαλί ανάσκελα χωρίς όμως να χτυπήσει . Έπεσε στα μαλακά.. ήμασταν μπροστά και την είδαμε. Το θέμα είναι πως άρχισε να κλαίει όχι όμως όπως τις άλλες φορές. Ξεράθηκε στην κυριολεξία!

“Breath Holding Syndrome” in a child

Τρέξαμε να την σηκώσουμε..την πήραμε αγκαλιά και δε έλεγε να πάρει αναπνοή.. είχε μείνει με ανοιχτό το στόμα και δε συνερχόταν!
Την κρατούσα εγώ και από το φόβο μου και μη ξέροντας τι να κάνω την έδωσα στο μπαμπά της. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα και χωρίς ακόμα να έχει αναπνεύσει το παιδί έσβησε. Και λέω «έσβησε» γιατί περιγράφει με ακρίβεια αυτό που συνέβη.
Τίναξε το κορμί της προς τα πίσω άσπρισε και έκλεισε τα ματάκια του!
Τρελαθήκαμε! Νομίζαμε ότι είχε συμβεί κάτι μοιραίο.Την έβλεπα να τη κρατάει ο μπαμπάς της στα χέρια αναίσθητη εντελώς!
Με όσο κουράγιο διέθετα πήρα αμέσως την παιδίατρο μας. Με το που απάντησε το παιδί άνοιξε τα ματάκια του και άρχισε να συνέρχεται! Της περιέγραψα το περιστατικό όπως ακριβώς έγινε. Μου είπε ότι συμβαίνει σε ένα πολύ μικρό ποσοστό παιδιών αλλά συμβαίνει και λέγεται ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΚΑΤΑΚΡΑΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΠΝΟΗΣ. Το παιδί έπαθε σοκ από το πέσιμο, από το φόβο του και όχι επειδή πραγματικά είχε χτυπήσει. Από το σοκ λοιπόν κράτησε την αναπνοή του και επειδή αυτή η κατακράτηση αναπνοής κράτησε αρκετή ώρα και λόγω της έλλειψης οξυγόνου στον οργανισμό η μικρή έπαθε αυτό που λέμε "black out" ή «κατέβασε γενικό».
Μετά από το επεισόδιο αυτό της λιποθυμίας ουσιαστικά, η μικρή κοιμήθηκε πολύ βαριά για 1 ώρα, όπως ακριβός μας είπε η γιατρός ότι θα γίνει, και μετά επανήλθε στο φυσιολογικό ύπνο. Μας είπε να την παρακολουθούμε κάθε 2 ώρες το βράδυ για να βλέπουμε ότι όλα είναι καλά.
Την άλλη μέρα ήταν φυσιολογικότατη, έπαιζε πάλι, έτρεχε γέλαγε και εμείς είχαμε ανακουφιστεί... μόνο που από τότε ζούμε μα τον φόβο μήπως ξανά συμβεί και αυτό είναι πολύ ψυχοφθόρο. Βέβαια τώρα ξέρουμε πως θα αντιδράσουμε, μας έδωσε οδηγίες η γιατρός.. αλλά δε θα ήθελα να ξαναδώ το παιδί μου έτσι!
Εχθές την είχαμε αφήσει το απόγευμα για 4 ώρες στη γιαγιά της. Όταν πήγα να την πάρω την είδα χλωμή !

Έτσι όπως την είχα δει και τότε. Είχε πάθει πάλι το ίδιο και μόλις είχε συνέρθει όταν πήγα. Η γιατρός μας είπε ότι το σύνδρομο αυτό συνοδεύει το παιδί μέχρι να πάει 5 ετών! Μέχρι τότε θέλει ψυχραιμία και όχι πανικό. Με έχει διαβεβαιώσει ότι δεν πρόκειται να πάθει κάτι ή να πεθάνει,μόνο θα λιποθυμάει. Εύχομαι να μην το ζήσετε και απλά να γνωρίζεται ότι υπάρχει!

Καλύτερα να γνωρίζεις κάτι παρά να μην ξέρεις τι συμβαίνει και πως να αντιδράσεις. Ήδη στο χθεσινό επεισόδιο που δεν βρισκόμουν και κοντά της αντέδρασα και το δέχτηκα πιο ψύχραιμα..

parents.gr