Παιδιά-στρατιώτες Kalashnikov Kids - Child Soldiers

Γράφει η Καίτη Βασιλάκου

Αν δυο άνθρωποι διαφωνούν σε ένα θέμα και η διαφωνία τους ξεπεράσει τα όρια και  κάποια στιγμή πάρει ο ένας το όπλο και σκοτώσει τον άλλον, αυτό η πολιτεία δεν το αφήνει να περάσει έτσι, συλλαμβάνει το δολοφόνο και τον τιμωρεί.

Ο πόλεμος τα έχει αποκτηνώσει, έχουν διαπράξει φόνους και έχουν ασκήσει εξουσία ζωής και θανάτου πάνω σε ενήλικες. Οι στρατοί που τα χρησιμοποίησαν, έχουν διαβρώσει την ψυχή τους με αντάλλαγμα τροφή, ένδυση και υποτιθέμενη προστασία. Είναι αμφίβολο, ακόμα κι αυτά που δηλώνουν μετανοημένα, ότι δεν θα πάρουν κάποια στιγμή πάλι το όπλο για να σκοτώσουν. Με άλλα λόγια τα παιδιά στρατιώτες είναι κατεστραμμένα.

Αν όμως η διαφωνία είναι μεταξύ δύο κρατών ή δύο μερίδων στην ίδια χώρα που έχουν πάρει τα όπλα και σκοτώνουν ο ένας τον άλλον, αυτό το ονομάζουμε πόλεμο και το αποδεχόμαστε ως  αναγκαίο κακό.
Θεωρούμε αυτονόητο... πάντως ότι αυτοί που αλληλοσκοτώνονται, είναι ενήλικες που πιστεύουν ότι έτσι υπηρετούν με τον καλύτερο τρόπο τις προσωπικές τους ιδέες και αξίες.
Ο πόλεμος όμως είναι μια γενικευμένη δολοφονία και οι φέροντες όπλο δεν είναι εύκολο να ξεφύγουν από την κτηνωδία του. Μια από τις συνήθεις κτηνωδίες του πολέμου είναι η βίαιη συχνά στρατολόγηση παιδιών που για πολλούς λόγους αποδεικνύονται  πιο αποτελεσματικοί στρατιώτες από τους ενήλικες. 

Τα παιδιά είναι λιγότερο απαιτητικοί στρατιώτες από ό,τι οι μεγάλοι. Χειραγωγούνται εύκολα. Είναι εύπιστα, δέχονται ό,τι τους λένε οι ανώτεροί τους και δεν φέρνουν αντιρρήσεις. Είναι ευάλωτα, δεν μπορούν να τα βάλουν με τους μεγάλους, υπακούουν είτε από φόβο είτε από αφέλεια σε ό,τι τα διατάσσουν. Στοιχίζουν φτηνότερα, γιατί τρώνε λίγο. Είναι πολύ εύκολο να τα τρομοκρατήσεις, να τα απειλήσεις ότι θα πάθουν χειρότερα, αν αρνηθούν να πολεμήσουν. Την ώρα της μάχης αδιαφορούν για τη ζωή τους, ειδικά, αν τα έχεις ποτίσει με ναρκωτικά. Αν καταφέρεις να τους εξάψεις το θρησκευτικό ή τον πολιτικό ζήλο, τότε έχεις στη διάθεσή σου αποφασισμένα μικρά στρατιωτάκια που δεν διστάζουν να σφάξουν τον αντίπαλο, όποιος κι αν είναι αυτός.
 
Παιδιά είναι εύκολο να βρεις.
Τα αιχμαλωτίζεις, αφού πρώτα έχεις σφάξει τους γονείς τους μπροστά στα μάτια τους. Αυτό είναι ένα πρώτο μάθημα υπακοής και συμμόρφωσης στους μεγάλους, αν θέλουν φυσικά να επιβιώσουν. Άλλα  παιδιά έρχονται από μόνα τους, γιατί είναι ορφανά, πεταμένα στους δρόμους και κάπου θέλουν να βρουν καταφύγιο.
Τα παίρνεις λοιπόν και σε μισή ώρα τα έχεις μάθει να πολεμούν. Τώρα μάλιστα που έχουν βγει τα νέα όπλα, τα ΑΚ-47,  που είναι μικρότερα, ελαφρότερα, ευκολότερα στη χρήση και πιο φονικά, ακόμα και ένα δεκάχρονο μπορεί να τα χρησιμοποιήσει άνετα.
 

300.000 παιδιά υπολογίζεται πως πολεμούν αυτή τη στιγμή σε περίπου τριάντα ένοπλες συγκρούσεις στον κόσμο, δηλαδή σχεδόν στα ¾ των πολεμικών συγκρούσεων που είναι σε εξέλιξη. Κάθε χρόνο ο αριθμός των παιδιών αυτών αυξάνει. Κυρίως παίρνουν μέρος στις συγκρούσεις που διεξάγονται στη Σιέρρα Λεόνε, στη Λιβερία, στο Κονγκό, στο Σουδάν, στη Σρι Λάνκα, στο Αφγανιστάν, στη Μιανμάρ.
Το 30% από αυτά τα παιδιά είναι κορίτσια και αυτό σημαίνει ότι εκτός των άλλων πλεονεκτημάτων μπορούν να χρησιμεύσουν και για τη σεξουαλική εκτόνωση των ενήλικων στρατιωτών. Μερικά από αυτά γίνονται οι επίσημες ερωμένες των αρχηγών. Αν έχουν μωρό, το δένουν στην πλάτη τους και ρίχνονται στη μάχη.
Αλλά το μεγαλύτερο πλεονέκτημα των παιδιών στρατιωτών είναι ότι είναι αναλώσιμα. Αν σκοτωθούν, δεν υπάρχει πρόβλημα. Τα παιδιά σε κείνα τα μέρη του πολέμου είναι άφθονα και η πηγή αυτή δεν στερεύει. Είναι ορφανά,  είναι πεινασμένα και  φοβισμένα. Είναι ό,τι πρέπει δηλαδή.
Η αποκατάσταση αυτών των παιδιών δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Ο πόλεμος τα έχει αποκτηνώσει, έχουν διαπράξει φόνους και έχουν ασκήσει εξουσία ζωής και θανάτου πάνω σε ενήλικες. Οι στρατοί που τα χρησιμοποίησαν, έχουν διαβρώσει την ψυχή τους με αντάλλαγμα τροφή, ένδυση και υποτιθέμενη προστασία. Είναι αμφίβολο, ακόμα κι αυτά που δηλώνουν μετανοημένα, ότι δεν θα πάρουν κάποια στιγμή πάλι το όπλο για να σκοτώσουν. Με άλλα λόγια τα παιδιά στρατιώτες είναι κατεστραμμένα.
Γι αυτή τη μαζική δολοφονία παιδικών ψυχών δεν βλέπουμε να τιμωρείται κανείς.
 
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ    

Η κ. Καίτη Βασιλάκου είναι φιλόλογος και συγγραφέας.