Γιατρέ μου πεθαίνω, αλλά δεν έχω να σε πληρώσω…

Οι σωστοί φαίνεται ότι είναι οι περισσότεροι αλλά ή λίγοι τους ξέρουν, ή δεν έχουν εμπειρία και διασυνδέσεις για να ακουστεί η όποια καλοσύνη τους!

Το «ειδικό τιμολόγιο...»

Εκείνοι όμως πού δεν έχουν ρίξει καθόλου
τα τιμολόγιά τους είναι δυστυχώς
αρκετοί επίορκοι γιατροί!

Είναι γνωστό πια στον καθ΄ ένα μας, ότι ζούμε σε μια εποχή πρωτοφανούς οικονομικής κρίσεως. 

Έτσι λοιπόν πάρα πολλοί επαγγελματίες, είτε από την κάμψη της εμπορικής κίνησης, είτε για λόγους αλληλοϋποστήριξης και κατανόησης των ασθενών οικονομικώς τάξεων, έχουν ρίξει τις τιμές τους τουλάχιστον κατά 20 με 30% κάτω…

Ακόμη και κάποιοι «σκληροτράχηλοι» ιδιοκτήτες έχουν ρίξει τα ενοίκια ώστε από 350 ευρώ να ζητάνε τώρα 300 και μερικοί μάλιστα πιο ευαίσθητοι και πιο ανθρώπινοι να φθάνουν και στα 250 ίσως και λιγότερα, κατά την κρίση και την συνείδηση ενός εκάστου…

Εκείνοι όμως πού δεν έχουν ρίξει καθόλου τα τιμολόγιά τους είναι δυστυχώς αρκετοί επίορκοι γιατροί!

Διατηρούν το παλιό τους κασέ, ότι αυτοί σαν γιατροί πού κάθισαν πολλά χρόνια στα θρανία κι΄ έφαγαν τόσα παντελόνια θα πρέπει να έχουν και τις ανάλογες αμοιβές ώστε να μπορούν άνετα να αγοράσουν τώρα ένα νέο παντελόνι. 

Έστω και εάν, με τα όσα ζητάνε, αφήνουν αβράκωτους ακόμη και τους ανέργους...

Βέβαια, «συμφώνως τω νόμω» κανείς δεν τους υποχρεώνει να γίνουν αυτοί Ανάργυροι και των πτωχών προστάτες, έστω και εάν η άγραφη ιατρική δεοντολογία θέλει την ιατρική ως λειτούργημα και όχι μόνο ως «ιατρικό μεροκάματο».  

 

Κι΄ έτσι, έστω και εάν ό κόσμος της εργασίας υποφέρει, αυτός σαν γιατρός οφείλει να πληρωθεί όπως παλιά, όπως τότε πού υπήρχαν και μισθοί, και συντάξεις, και μεροκάματα…

—Δεν έχεις γιαγιά μου να μού δώσεις τα 40, τα 50 ευρώ; ( γιατί ξέρεις, εγώ τόσα παίρνω ). Έ, εγώ δεν μπορώ να σε κοιτάξω, δεν μπορώ να σού γράψω φάρμακα, δεν μπορώ τέλος πάντων να σού κάνω διάγνωση…Γιατί ξέρεις γιαγιά μου, ξέρεις κυρά μου, εγώ γι΄ αυτό σπούδασα, κι΄ εμένα και το σάλιο μου πρέπει να πληρώνεται !

Και θυμάμαι προ καιρού πηγαίνοντας σε γνωστό Πατρινό ρευματολόγο πού σφύζει μάλιστα από ζωή και από πελατεία μια και ο κόσμος στον πόνο του και στην ανάγκη του πιάνεται εύκολα κώτσος, μόνο και μόνο επειδή κάποιος τον είχε καθυστερήσει 5 λεπτά παραπάνω στην συζήτηση μαζί του βγαίνοντας από το γραφείο του και οδεύοντας προς τον τόπο των «ιερών πληρωμών» όπου δυο κοπελιές έκοβαν τις αποδείξεις, άκουσα να του λένε ότι δεν θα πλήρωνε τα γνωστά 50 ευρώ πού πληρώνουν οι συνήθως άρρωστοι αλλά συν δέκα παραπάνω «γιατί ξέρετε, ο γιατρός σας μίλησε λίγο περισσότερο…»

Η εργατοώρα δηλαδή έχει φαίνεται μπει και στην ιατρική τέχνη και προσπαθούν κάποιοι με διάφορα τεχνάσματα... 
αφ' ενός μεν να συντηρούν τους κότσους ( πού λέγαμε παραπάνω ), « να σου κάνω τώρα μια ενεσούλα, ή άντε πάρε αυτό το φάρμακο, κι΄ έλα τον άλλο μήνα να σε δώ και να σού κάνω άλλη μια ενεσούλα … (και δώστου 50άρια κάθε ορισμένα τέρμινα για την περίφημη ενεσούλα, λες και τα 50άρια είναι μαρουλόφυλλα και βρίσκονται φυτρωμένα στους δρόμους…)

Πενηντάρια, και με το ταξί εξηντάρια, πού ζητούνται σήμερα από έναν κόσμο ως επί το πλείστον άνεργο, φτωχό, μεροκαματιάρη πού δυστυχώς λόγω ασθενείας του πιάνεται, όπως καί παραπάνω τονίσαμε «αφελής κότσος» !

Και όχι μόνο αυτοί οι γιατροί δεν συναισθάνονται την τραγική κατάσταση των συμπατριωτών τους, αλλά κάποιοι εξ΄ αυτών, κι΄ εδώ είναι το τραγικό, αυξάνουν και το κασέ τους !  

Όπως και ένας νευρολόγος (όπως μας ανέφερε σχεδόν κλαίγοντας κάποιος φίλος), πού όταν πας και πληρώνεις στο ιδιωτικό ιατρείο του σού κάνει χαμόγελα, ρεβεράντζες, και υποκλίσεις, μέχρι και για τον σκύλο σου μπορεί να σε ρωτήσει αν είναι καλά στην υγεία του, όταν όμως πας να τον βρεις στο ΙΚΑ  ίσα πού καταδέχεται να σού απευθύνει λόγο, λες και είσαι το ζώον του κήπου του…

Αν και εδώ πού τα λέμε, και σ΄ εκείνο ακόμη το «ζώον του κήπου του» υποθέτουμε ότι κάτι περισσότερο θα του έλεγε και θα ήταν και περισσότερο συμπαθής…

Θέλει όμως το 70άρι ακατέβατο τώρα, γιατί τά 60 πού πρίν έπαιρνε ήσαν πολύ μπανάλ γι΄ αυτόν και την σπάνια ειδικότητά του και δυστυχώς στο ΙΚΑ δεν του δίνουν αυτά τα 70άρια οπότε και αυτός συμπεριφέρεται ανάλογα.

Αλλά πάντως, όχι ως άνθρωπος !

Δυστυχώς φίλοι μου και ατυχώς φίλες μου, έχουμε και τέτοιους στυγνούς έμπορους της ιατρικής τέχνης, ακόμη και στα ιδιωτικά ιατρεία…

Και ειδικά τώρα με τον  ΕΟΠYΥ πού έχει χάσει ο σκύλος τον αφέντη του, παρατηρείται από πολλούς γιατρούς μία απαξίωση προς τους ασθενείς, ένα «ξέπλυμα και τηγάνι» διαγνώσεως θα λέγαμε, ίσα για να γράψουνε μια συνταγή, χωρίς ουσιαστική εξέταση, χωρίς ψηλάφηση του πονεμένου ανθρώπου ( άσε πού οι περισσότεροι γιατροί δεν ξέρουν σήμερα από ψηλάφηση αλλά θέλουν χίλιες δυό εξετάσεις, πλάκες, κλπ. για να περάσουν στο παρασύνθημα και στην απόφαση τι περίπου έχεις…)

Άσε πού κάποιοι πιθανώς να βλέπουν τον ασθενή και σαν τσαμπατζή, μια και ο ΕΟΠYΥ τους δίνει τώρα 10 ευρώ τό κεφάλι, και αφαιρουμένων των φόρων και των καθυστερήσεων πληρωμής από το Κράτος,  μόνο τα 7 μπαίνουν στην τσέπη τους.

Εδώ, κάπου έχουν δίκιο και οι γιατροί, μια και το Κράτος τους κλέβει κατάφωρα και ασύστολα τους κόπους τους…

Αλλά βέβαια το μεγάλο φαγοπότι εξακολουθεί να γίνεται στα Δημόσια Νοσοκομεία και ειδικώς στα χειρουργεία, όπου εάν δεν ανοίξεις το πορτοφόλι σου και δεν πεις έναν σεβαστό «μαγικό αριθμό» δοσίματος και ταξίματος έ, τότε σε βλέπω να σε χειρουργούν στα χαρτιά κλείνοντάς σου τον φάκελο και βεβαίως όταν πια έχουν ενημερωθεί ότι αποβίωσες, και βρεθείς στο ψυγείο του Νεκροτομείου με το γνωστό μπεζ τσιρότο κολλημένο στο κούτελο να γράφει το όνομά σου, πχ. : «Τρεχαγυρευόπουλος»

Και υπάρχουν μάλιστα και κάποιοι πού τα θέλουν και μπροστά, ώστε να λαδωθεί η μάχαιρα και να αρχίσει να κόβει…

Θυμάμαι τώρα μια συζήτηση πού μας είχε μεταφέρει φίλος πρόσφατα χειρουργημένος:

«Είχα πάει να βρώ τον χειρούργο σε απογευματινό ιατρείο όπου συνήθως «κλείνονται οί δουλειές », στο τάδε Νοσοκομείο. Εν τούτοις, είχαν περάσει 3 ολόκληροι μήνες από την καθησυχαστική διαβεβαίωσή του ότι «…θα με πάρει τηλέφωνο», εγώ πονούσα, κι΄ έπρεπε να εγχειριστώ άμεσα αλλά ο γιατρός ήταν άφαντος. 

Βρέθηκε κάποιος φίλος και μ΄ έφερε σε επαφή μαζί του, πλήρωσα πάλι το αναγκαίο απογευματινό παράβολο, και μετά τα προκαταρτικά « καλημέρα σας – καλησπέρα σας» και το ότι πονάω και πρέπει άμεσα να εγχειριστώ, του είπα αμέσως την γνωστή φράση του «γρηγορόσημου» όπως με είχαν συμβουλεύσει να πώ:

—«Γιατρέ μου, και εγώ είμαι εδώ, κι΄ ότι θέλετε από εμένα θα το έχετε:»

Είπα μονορούφι την φράση και πάγωσα εσωτερικά (μού εξιστορούσε ο φίλος) αναλογιζόμενος την…πτώση μου από αρχές και ιδέες «ότι όλοι μας δεν πρέπει να συντηρούμε τέτοιες παράνομες δοσοληψίες…Έλα όμως πού πονούσα…

Ο γιατρός με κοίταξε διερευνητικά, πρόσεξε καλύτερα και τα ρούχα μου, ( δεν ξέρω εάν μπορούσε να δεί και τα παπούτσια μου) ώστε να εκτιμήσει το οικονομικό ποιόν μου» για το αν θα μπορούσα να κάνω και πράξη όσα τώρα του έλεγα..Χαμήλωσε τα γυαλιά του σκυμμένος στο γραφείο μου και μού είπε:

—« Εσύ πόσα νομίζεις ότι πρέπει να μού δώσεις ;»

Πάγωσα μόλις το άκουσα ! Άκου, «πόσα νομίζω ότι πρέπει να του δώσω ;»

—«Ξέρετε γιατρέ μου, ε….εεε…εγώ, ότι μού πείτε εσείς…Αλλά να, 600 ευρώ, τι θα λέγατε;»

Με κοίταξε σαν μυρμήγκι ξεστρατισμένο από τον ορθό δρόμο της γραμμής πού είχαν όλα τα άλλα μυρμήγκια, και μού είπε:

—«Κοίταξε να δεις . Εγώ για να κάνω αυτή την εγχείρηση θέλω 1.200 ευρώ. Αν δεν τα έχεις δεν μπορώ να σε χειρουργήσω. Δανείσου τα από κάπου και φέρε μου τα μισά μεθαύριο, και τα άλλα μισά πριν την επέμβαση. Πήγαινε και θα σε περιμένω…

—«Ευχαριστώ πολύ γιατρέ μου…» ( του είπα κι΄ αποπάνω ευχαριστώ… ) μού έλεγε σκασμένος ο φίλος μου πού σε 3 μέρες είχε χειρουργηθεί έπειτα από 3 μήνες πού έψαχνε τον γιατρό. Είχε βρεθεί και κρεβάτι, είχε βρεθεί και ανταλλακτικό, αναισθησιολόγος, είχαν βρεθεί όλα !

Είναι όμως μόνο οι κακοί;

Ευτυχώς ΟΧΙ, γιατί οι καλοί φαίνεται να είναι οι περισσότεροι αλλά ή λίγοι τους ξέρουν, ή δεν έχουν εμπειρία και διασυνδέσεις για να ακουστεί η όποια καλοσύνη τους!

Υπάρχουν λοιπόν και οι καλοί, πού είναι και οι περισσότεροι αλλά όμως παράπονο το έχω, το ότι δεν έχω συναντήσει στην ζωή μου αφιλοκερδείς γιατρούς, πλην μερικών διαττόντων αστέρων όπως ο μακαρίτης ο Αριστείδης ο Ντόντης ο παθολόγος, όπως ο αείμνηστος Τίμος ο Παπαδημητρίου ο παιδίατρος πού έδινε και φάρμακα δωρεάν στους φτωχούς, γνήσιος κομμουνιστής ο ίδιος αλλά ιδεολόγος όχι παλάντζας όπως πολλοί απ΄ αυτούς πού το παίζουν κομμουνιστές σήμερα πολυλογώντας για προοδευτικές δυνάμεις και άλλα φούμαρα, κι΄ ακόμη όπως ο αείμνηστος οφθαλμίατρος Αντωνιάδης στο επάνω μέρος της Πλατείας Όλγας (ο Θεός να αναπαύσει τις ψυχές τους) πού δυο φορές την εβδομάδα δεχόταν δωρεάν απόρους και φυλακισμένους, ή όπως ο  μαιευτήρας ο Στρατούλιας πού έχει ξεγεννήσει την μισή Πάτρα και ήταν άνθρωπος και όχι έμπορος, πού πρέπει κι΄ αυτούς να τους αναφέρω…

Εν τέλει το συμπέρασμα πού μένει είναι ένα. Είναι καιρός πια και οι γιατροί να γίνουν πιο άνθρωποι, όσοι τουλάχιστον μέχρι τώρα δεν είναι…

Και να ρίξουν τις τιμές τους, γιατί αν δεν το κάνουν θα έλθει ο ΕΟΠYΥ με το δεκάρικο πού αναγκαστικά όλους αυτούς θα τους κάνει να βαράνε μύγες ή να μετακομίσουν στό Ντουμπάϊ κυνηγώντας τις υψηλές αμοιβές πού θέλει η άσπλαχνη καρδούλα τους…

Ας δούμε παρακάτω, ένα από τα πολλά περιστατικά…

38χρονος: Δεν άντεξα τον εκβιασμό ... και τον κατήγγειλα

Αποκλειστικό

"Δεν άντεξα τον εκβιασμό.." μας λέει ο 38χρονος Βασίλης, που ανοίγει την καρδιά του στο Arcadiaportal και μας εξηγεί γιατί κατήγγειλε το γιατρό.... 

"Από πού θα με έδιωχνε ο κύριος... από το σπίτι του;...." αναρωτιέται και απαντά την ίδια στιγμή μόνος του.  Μα είναι δυνατόν να μου ζητά να δώσω πρώτα τα χρήματα και μετά να χειρουργήσει τη γυναίκα μου... ξαναρωτά... 

Πώς είναι δυνατόν συνεχίζει ο 38χρονος, ένας γιατρός να σε διώχνει επί δύο εβδομάδες για 250 ευρώ και να σου λέει πως θα σε πάρει ο ίδιος τηλέφωνο για να πας να κάνεις την επέμβαση που χρειάζεσαι... 

Και όταν πας στο γραφείο του να ζητά πρώτα τα χρήματα και μετά να σε βάζει στο χειρουργείο.

Η περιγραφή του 38χρονου Βασίλη απογοητεύει για τα όσα μπορεί να βιώσει κανείς σε δημόσιο νοσοκομείο και όταν μάλιστα είναι ασφαλισμένος του ΟΓΑ και δεν υπάρχει κανένας νόμος που να λέει πως πρέπει να πληρώσεις για κάποια επέμβαση που θα κάνεις στο νοσοκομείο.

Να πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά έτσι όπως τα ανέφερε ο 38χρονος:

Πριν τα Χριστούγεννα είχε πάει η γυναίκα μου στο γιατρό για να κανονίσει μία επέμβαση και της ζήτησε να του φέρει μαζί και 250 ευρώ όταν θα την καλούσε για να κάνει το χειρουργείο... 

Την παραμονή των Χριστουγέννων μας πήρε τηλέφωνο στο σπίτι και μας είπε να πάμε στο νοσοκομείο την Τρίτη το πρωί για την επέμβαση αφού θα είχαμε και τα χρήματα μαζί μας....

Αναρωτηθήκαμε βέβαια γιατί συμβαίνει αυτό, αφού είμαστε ασφαλισμένοι στον ΟΓΑ και δεν πληρώνουμε.. Βέβαια ο γιατρός και στο παρελθόν είχε ζητήσει το ποσό των 500 ευρώ και για το λόγο αυτό αναγκαστήκαμε να πάμε στην Αθήνα για να χειρουργηθεί η σύζυγός μου.... αφού δεν είμασταν διατεθειμένοι να πληρώσουμε...

Και συνεχίζει ο 38χρονος Βασίλης που μένει σε περιοχή έξω από την Τρίπολη και είναι πατέρας τριών παιδιών....  

Ο γιατρός δεν ήταν ούτε προσωπικός γιατρός της συζύγου μου, ούτε είχαμε κάποια άλλη επαφή μαζί του απλώς μας είχαν πει ότι μόνο αυτός κάνει την συγκεκριμένη επέμβαση που ήθελε η σύζυγός μου και για το λόγο αυτό τον ζητήσαμε.... αλλά φαίνεται πως ο κύριος είχε κόψει "ταρίφα" λόγω μονοπωλίου....

Έτσι λοιπόν την Τρίτη 27 Δεκεμβρίου πήγαμε στο Νοσοκομείο και στο γραφείο του...

Εκεί ο γιατρός ζήτησε μπροστά τα χρήματα αλλιώς δε θα έβαζε τη γυναίκα μου στο χειρουργείο..

Του ζήτησα να την βάλει στο χειρουργείο και να του δώσω τα χρήματα σε λίγο, για να πάω μέχρι την Τράπεζα.. επέμενε.. επέμενα και εγώ και έτσι έφυγα αφήνοντας τη γυναίκα μου εκεί και για να πάω στην Τράπεζα... πήγα στον ΟΓΑ ρώτησα αν πρέπει να πληρώσω και όταν μου είπαν όχι.. πήρα την απόφαση να πάω στην Αστυνομία... εκεί προσημειώσαμε τα χρήματα και με έναν αστυνομικό (που θα δήλωνε συγγενής μου) πήγαμε και πάλι στο γιατρό και στο γραφείο του... εκεί τον ρώτησα πού είναι η γυναίκα μου και αυτός δεν μου απαντούσε ζητώντας τα χρήματα.. συνέχιζα να τον ρωτώ και μετά του έδωσα τα προσημειωμένα χρήματα... ενώ μου είπε ότι η γυναίκα μου ήταν στο χειρουργείο... τα υπόλοιπα ήταν δουλειά της αστυνομίας...

Έτσι περιέγραψε ο 38χρονος τα γεγονότα και επανέλαβε πως ήταν η πρώτη φορά που τόσο επίμονα και τόσο εκβιαστικά κάποιος του ζητούσε χρήματα για μία επέμβαση... αφού και ο ίδιος πέρυσι χρειάστηκε γιατρό αλλά δεν συνέβη κάτι αντίστοιχο... ο εκβιασμός ήταν που τον ενόχλησε και έκανε ό,τι έκανε...

arcadiaportal

από patrablog