Το κουδούνι χτύπησε...!!

Το πρώτο κουδούνι της νέας σχολικής χρονιάς χτύπησε!!

Ο Αγιασμός έγινε, ευλογηθήκαμε, ασπαστήκαμε το Σταυρό, μυρίσαμε βασιλικό!!!

Οι τάξεις ζωντάνεψαν πάλι, ξαναβρήκαν το νόημα της ύπαρξής τους στα χαμογελαστά ματάκια παιδιών.

Τα θρανία δε θα νιώθουν πια μοναξιά, δε θα΄ναι παραγκωνισμένα..

Πρώτη μέρα στο σχολείο σήμερα με όλα αυτά τα καλά κι ευλογημένα που είδα κι έζησα ανάμεσα σε χαμογελαστά όλα λαχτάρα και προσδοκίες προσωπάκια!!

Ανάμεσα στους μαθητές, σε αυτούς τους μικρούς ήρωες και πρωταγωνιστές της καθημερινότητάς μας!!

 Σεπτέμβρης του σχολειού, αρωματισμένος από φρεσκοξυσμένο μολύβι και γομολάστιχα λοιπόν!!!

Μόνο που αυτές τις όμορφες εικόνες κάποιοι τόποι με τους ανθρώπους τους θα τις στερηθούν. Δεν τις έζησαν σήμερα, δε θα τις ζήσουν στο χρόνο που κυλά.

Πολλά σχολειά δε θα ανοίξουν τις πόρτες τους , θρανία θα΄χουν αράχνες και σκόνη συντροφιά, αταίριαστα πράγματα!!!

Να σαν και τούτα τα σχολειά που κράτησα εικόνα το φετινό καλοκαίρι περιδιαβαίνοντας τη λεσβιακή γη.

 

Δημοτικό Σχολείο Παλαιοχωρίου. 

Ένα από τα πάμπολλα ελληνικά σχολειά που μέσα κάποτε φώτιζε μυαλουδάκια παιδιών στο φως της γνώσης και της ζωής.  

Λουκέτο στις γνώσεις....κλειδωμένες ζωές...μεγάλα παράπονα...

Παράπονα και πίκρα. 

" Δε θα δουλέψει το σχολειό μας φέτος!!! Θα κλείσει είπαν!!!"

Αυτά άκουσα το καλοκαίρι καθώς βρέθηκα σε έναν εορτασμό γενεθλίων στο Παλαιοχώρι Πλωμαρίου από μια παρέα παιδιών σαν έτυχε να τα ρωτήσω πόσα παιδάκια θα΄ναι φέτος στο σχολείο. 

"Δε θα ΄χουμε σχολείο!!! Το κλείνουν!!!"

Όπως έκλεισαν και άλλα πολλά σε όλη τη χώρα....

Δημοτικό Σχολείο Βασιλικών 

Στη λεπτομέρεια τα σπασμένα τζάμια πια στα παράθυρα. Το μπουρί της σόμπας που κάποτε σκορπούσε θαλπωρή  στέκεται  απομεινάρι χρόνων αλλοτινών .

Είναι αδύνατον να μη σταθώ για λίγο έστω, να κοιτάξω και να θαυμάσω κάθε φορά που επισκέπτομαι  την περιοχή, το υπέροχο αυτό κτίριο που κάποτε ήταν σχολείο. Το σχολείο των όμορφων Βασιλικών. 

Σχολειά στολίδια που τώρα ρημάζουν... 

Κλείνουν τα σχολειά, ρημάζουν οι τόποι, κυριαρχεί η θλίψη....

Δημοτικό Σχολείο Νεοχωρίου 

 Ανάμεσα στα λιόδεντρα έστεκε και συνεχίζει να στέκει έστω και με σφαλιστά τα παράθυρά του σε πείσμα καιρών και ανθρώπων το σχολείο του Νεοχωρίου στα ορεινά του Πλωμαρίου. Σημάδι πολιτισμού.

Αν σκεφτεί κανείς πως κάποιοι παλιοί άνθρωποι έδωσαν το βιος τους για να χτίσουν αυτά τα σχολειά και να φωλιάσει η γνώση στο νου των παιδιών τους για να ανοίξουν φτερά και σήμερα τούτα τα χρόνια τα σχολειά αυτά ρημάζουν , τότε μόνο η θλίψη κυριαρχεί και ο θυμός. 

Το κουδούνι χτύπησε!!!

Τα σχολεία άνοιξαν!!!

Οι τάξεις μοσχοβολούν βιβλία, γελούν στα πρόσωπα των μαθητών.

Όχι όμως παντού...Κάποια σιωπούν.... 

Καλή σχολική χρονιά και ελπίδα!!! 

Μαριάνθη Βάμβουρα

Αναρτήθηκε από Μαριάνθη