Το βλέμμα που με καθήλωσε...

Ήταν απόγευμα όταν περνούσα με το αυτοκίνητό μου από ένα πολυσύχναστο δρόμο του Χαλανδρίου.

Της ΜΑΡΙΑΣ ΓΙΑΧΝΑΚΗ
Πριν σταματήσω μπροστά στην πινακίδα που έγραφε  stop για τα αυτοκίνητα αντιλήφθηκα μια γυναικεία μορφή να ψάχνει στα σκουπίδια των κάδων που βρισκόταν στο βάθος του οπτικού μου πεδίου.  Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι έβλεπα άλλο ένα τέτοιο περιστατικό ανάμεσα στα δεκάδες που συναντά ο καθένας μας πια καθημερινά.

Στην αρχή φοβήθηκα μήπως έπαθα ανοσία από τις εικόνες της καθημερινότητας. Δεν θα το συγχωρούσα στον εαυτό μου. Πλησιάζοντας όμως με το αυτοκίνητο είδα ξεκάθαρα το βλέμμα της καλοβαλμένης κατά τα άλλα κυρίας που δεν έβλεπε τίποτα γύρω της παρά μόνο τα σκουπίδια τα οποία έψαχνε επισταμένα.

Έψαχνε με πάθος.  Τα σκουπίδια ήταν πολλά λόγω των απεργιών και ίσως να ένιωθε τυχερή ότι κάτι μπορεί να βρει παραπάνω σήμερα. Κάποιος δεν θα καθάρισε καλά το κουτί που πέταξε από τα γλυκά του ζαχαροπλαστείου, κάποιο φρούτο που μπαγιάτεψε  στο ψυγείο  κάποιας νοικοκυράς θα βρεθεί. Ή ίσως λίγο ψωμί μουχλιασμένο ανάμεσα στις σακούλες με τα απορρίμματα.

Όλες οι σκέψεις του μυαλού της διαπερνούν  και το δικό μου μυαλό . Ήταν σαν να άκουγα  τα λόγια που ψιθυρίζε με τα σουφρωμένα χείλη της νιώθω την σκέψη της να με τρυπάει από άκρη ως άκρη και το βλέμμα της να απειλεί την γαλήνη που είχα στην ψυχή μου λίγο πριν την συναντήσω.

Ξαφνικά βρήκε ένα χάρτινο κουτί γάλα, το βλέμμα της έλαμψε στο πρώτο κούνημα του κουτιού για να δει αν έχει μέσα έστω και λίγες σταγόνες. Τότε ένιωσε χαρά… Είχε λίγο  απομείνει αλλά είχε … Έβαλα χειρόφρενο στο αυτοκίνητο και τόλμησα να ανοίξω την πόρτα του αυτοκινήτου μου. Σε λίγο βρέθηκα δίπλα στην κυρία με το άδειο βλέμμα δεν μπορούσα με τίποτα να την προσπεράσω…

briefingnews.gr-