Τα μικρομέγαλα

Δεν έχουν κλείσει ακόμα τα 6 τους χρόνια, και θαυμάζουν τη Ριάνα (και όχι μόνο), ντύνονται σαν τη μαμά τους και σερφάρουν στο Διαδίκτυο ψάχνοντας για τις τελευταίες τάσεις στο μακιγιάζ. Ποιος φταίει για αυτή τη βιαστική ωρίμανση των μικρών κυριών; 

Όλες μας, όταν ήμασταν μικρές, δοκιμάζαμε τα τακούνια της μαμάς, μουτζουρωνόμασταν άτσαλα με το κραγιόν της και φορούσαμε τα βαριά μακριά κολιέ της. Τα παιδιά πάντα μιμούνται τις πράξεις των κοντινών τους προσώπων, κι αυτό δεν είναι καθόλου κακό. Ωστόσο, σήμερα βλέπουμε όλο και περισσότερα κοριτσάκια να σταυρώνουν κοκέτικα το πόδι, και όλο και περισσότερες μαμάδες να ενθαρρύνουν αυτή την ανήλικη κοκεταρία, είτε με το «άλλοθι» της θηλυκότητας είτε επειδή επιθυμούν οι κόρες τους να μοιάσουν στις μικρές σταρ που βλέπουν στα περιοδικά.

Η συμμετοχή των tabloids

Η μικρή Σούρι Κρουζ, στα 6 της χρόνια, έχει ήδη ανακηρυχθεί το απόλυτο fashion icon. Όπως κάθε celebrity που σέβεται τον εαυτό της, κυκλοφορεί κρατώντας χάρτινο κυπελλάκι με καφέ, φορώντας αληθινή μινκ, χρυσά γοβάκια, κραγιόν και oversized γυαλιά, κάνοντας τους παπαράτσι να στήνουν χορό με κάθε της εμφάνιση. Για την 6χρονη μοναχοκόρη του Τομ Κρουζ, υπάρχουν ήδη fashion blogs που αναλύουν τι φόρεσε κάθε φορά, πόσο κόστιζε κάθε της εμφάνιση και τι μάρκα ήταν. Αλλά, υπάρχει και το τίμημα. Η μικρή βαθύπλουτη fashionista πυροδότησε ολόκληρη εκστρατεία εναντίον των καταστημάτων που προσφέρουν ψηλοτάκουνα για παιδιά. 

Ψυχολόγοι υποστήριξαν πως αντίστοιχα προϊόντα «προσδίδουν πρόωρη σεξουαλικότητα στα μικρά κοριτσάκια», ενώ γιατροί επεσήμαναν πως τα ψηλοτάκουνα σε τόσο νεαρή ηλικία μπορεί να προκαλέσουν δυσκολίες στην ανάπτυξη, αλλά και ατυχήματα. Από την άλλη, δεν είναι μόνο τα παιδιά των σταρ. Είναι μια ολόκληρη βιομηχανία για… μικρομέγαλα, που στηρίζει όλη αυτή την φάρσα. Είναι η Γιουροβίζιον για παιδιά, είναι οι μικροί σεφ, τα talent show και τα ανίψια, παιδιά και βαφτιστήρια των διάσημων σχεδιαστών που ανεβαίνουν στις πασαρέλες. Μικρά παιδάκια, στριμωγμένα σε λιλιπούτειες αστραφτερές τουαλέτες, τραγουδούν, χορεύουν και υποκλίνονται στις κάμερες ως υπάρξεις χωρίς σαφή ρόλο, φύλο, ηλικία… Ούτε ακριβώς μεγάλοι, αλλά ούτε και ακριβώς παιδιά.

Το ανήλικο καταναλωτικό κοινό

Τα παιδιά σήμερα κάνουν ό,τι και οι μεγάλοι, μιας που δεν υπάρχει κάποιο προστατευτικό φράγμα από την ενήλικη ζωή. Αντίθετα, είναι εκτεθειμένα σε όλα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της «ανοιχτής» κοινωνίας. Μπορούν να χαρούν ελεύθερα τα πάντα: Από τις καραμέλες μέχρι το Διαδίκτυο! Έτσι κι αλλιώς, δέχονται τα ίδια κοινωνικά δεδομένα με τους ενηλίκους και δεν υπάρχουν πουθενά πια διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε παιδική ηλικία, εφηβεία, νεότητα, ενηλικίωση, ωριμότητα και γηρατειά. Υπάρχουν μόνο ρόλοι, τους οποίους κάθε άτομο -ανήλικο ή ενήλικο- πρέπει να επιλέξει μόνο του. Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται η δυσκολία.

Μόδα για κάθε ηλικία;

Τον Αύγουστο του 2011, ένα editorial μόδας στη γαλλική Vogue έκανε το γύρο του κόσμου και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Πρωταγωνίστριά του η 10χρονη Τιλέιν Λουμπρί Μπλοντό, κόρη του πρώην διεθνούς γάλλου ποδοσφαιριστή Πατρίκ Μπλοντό και της ηθοποιού και τηλεπαρουσιάστριας Βερόνικα Λουμπρί. Η μικρή Τιλέιν πόζαρε σε αισθησιακές πόζες με ρούχα υψηλής ραπτικής και μακιγιάζ που θα ζήλευε η μεγαλύτερη βαμπ του Χόλιγουντ.
Με αφορμή τη συγκεκριμένη φωτογράφιση, η γαλλική κυβέρνηση συνέταξε μια έκθεση, προκειμένου να απαγορευτεί η συμμετοχή κοριτσιών κάτω των 16 ετών σε διαγωνισμούς ομορφιάς. Η συντάκτρια της έκθεσης, Σαντάλ Ζουανό, ζήτησε την απαγόρευση συμμετοχής παιδιών σε διαφημιστικές καμπάνιες, καθώς και την επιστροφή της στολής στα δημοτικά σχολεία, με στόχο την καταπολέμηση της «σεξουαλικοποίησής» τους.

Το Συμβούλιο Σχεδιαστών Μόδας των Ηνωμένων Πολιτειών
εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία καλεί όλους τους σχεδιαστές μόδας να μην αφήνουν ανήλικα κοριτσάκια να ανεβαίνουν στις πασαρέλες. Στη Βρετανία, ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον χειρίστηκε το ζήτημα προσωπικά και ήδη άρχισε να μοιράζει απαγορεύσεις. Μεταξύ των μέτρων, ήταν τα εξής: Κατάλληλη σήμανση στα video clips που προβάλλονται πριν από τις 9.00 το βράδυ, απομάκρυνση υπερβολικά σέξι αφισών από σημεία που γειτνιάζουν με σχολεία και απαγόρευση των αισθησιακών editorial μόδας με ανήλικα μοντέλα. Φυσικά, όπως σε κάθε σωστό debate, υπάρχει και ο αντίλογος. Κάποιοι πιο «φιλελεύθεροι» γονείς υποστηρίζουν πως τέτοια μέτρα τούς πηγαίνουν πίσω, στη δεκαετία του '50, και πως τα παιδιά πρέπει από νωρίς να εκτίθενται στην πραγματικότητα, ακόμα κι αν αυτή δεν συμβαδίζει με την αισθητική των γονέων. Το επιχείρημά τους είναι ότι όσο «προστατευμένα» από την Πολιτεία ή τον οποιονδήποτε Φορέα είναι τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς θα εκτεθούν στη φτήνια, την υποκουλτούρα και το πανταχού παρόν σεξ, ακόμα και μέσω της απλής συναναστροφής με πιο «απελευθερωμένους» συμμαθητές τους. Από την άλλη, οι ψυχολόγοι συμφωνούν σε ένα πράγμα: Τα κορίτσια πρέπει να έχουν την ευκαιρία που η ζωή έτσι κι αλλιώς τους δίνει: Να ζήσουν την ηλικία τους με τα πραγματικά χαρακτηριστικά της. Να μπορούν να ανακαλύψουν γιατί τα δικά τους νύχια είναι άβαφα, αλλά της μαμάς βαμμένα. Να μπορούν να προβάρουν τις γόβες μας, αλλά να επιστρέφουν στις μπαλαρίνες τους δίχως κλάματα. Να ζουν την ηλικία τους, και κηδεμόνας να μην είναι ο αυστηρός γονιός αλλά η δική τους κρίση, την οποία καλλιεργεί και ενισχύει στη σωστή κατεύθυνση το περιβάλλον τους.

Με τη συνεργασία της Νέλλης Θεοδοσίου (παιδοψυχολόγος).
πηγή: imommy