Η προσκόλληση του παιδιού στον γονιό του

παιδί με προσκόλληση =γονιός με προσκόλληση

 

Γιατί συμβαίνει και πώς να το αντιμετωπίσετε

 

Η προσκόλληση, πέρα από την κρυφή χαρά που δίνει στον γονιό, είναι κάτι που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί ποικιλοτρόπως, ώστε να μπορέσει το παιδί να γίνει ανεξάρτητο και ψυχολογικά «αυτάρκες».

 

Όταν το παιδί γεννιέται δε γνωρίζει τίποτα, δε μπορεί να προστατέψει τον εαυτό του και είναι 100% εξαρτημένο από τους γονείς του.

Έτσι, λοιπόν, από τους γονείς πρέπει να ξεκινήσει και η προσπάθεια, ώστε το παιδί να κατακτήσει σιγά σιγά το χώρο του.

Ένας από τους βασικούς λόγους της προσκόλλησης είναι ο φόβος και η υπερπροστασία των γονιών.
Αν και λογικό, μέχρι ενός σημείου, θα πρέπει να προσπαθούν να το ρυθμίζουν, γιατί αυτή την ένταση περνούν και στο παιδί.

Ανάλογα με την ηλικία, πρέπει να παροτρύνουν το παιδί να δοκιμάζει τις δυνάμεις του αρχικά σε έναν περιορισμένο χώρο. Π.χ. αφήνουμε το παιδί να πιάσει μόνο του το κουτάλι και να φάει. Αν τα καταφέρει, θα είναι για το ίδιο μια επιβεβαίωση ότι «μπορώ και μόνος/η μου».

Πρέπει να διαχωρίσουμε την τρυφερότητα από την προσκόλληση.

Για να είναι μια σχέση τρυφερή, δεν είναι απαραίτητο να ασχολούμαστε συνεχώς και ασταμάτητα με το παιδί. Άλλωστε, χρειάζεται και την ηρεμία για να μπορεί να επεξεργάζεται και να αποθηκεύει όλες τις καινούριες πληροφορίες και ερεθίσματα που του δίνονται.

Τέλος, πρέπει να επισημάνουμε πως αν δεν έχει συμβεί κάτι τραυματικό στο παιδί, τότε παιδί με προσκόλληση σημαίνει και γονιός με προσκόλληση, καθώς πρόκειται για μια σχέση και όχι για μια μονομερή κατάσταση.

Όταν, λοιπόν, ο γονιός δίνει το παράδειγμα στο παιδί ότι το αγαπά, όμως είναι μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα με ασχολίες και ενδιαφέροντα, τότε και το ίδιο μιμητικά θα τον ακολουθήσει.

 

Πηγή: govastileto.gr

irakliolive