“Marcelino Pan y Vino” — «The Miracle of Marcelino»

«Marcelino Ψωμί και Κρασί»

* * * * *

Βασισμένο σε ένα θρύλο του Μεσαίωνα, η ισπανική ταινία του 1955, «Marcelino Ψωμί και Κρασί» (στα ισπανικά: ''Marcelino Pan y Vino'') είναι μία γλυκιά ταινία που υπήρξε πολύ δημοφιλής την δεκαετία του '50. Την ταινία πρόβαλε η κρατική τηλεόραση την δεκαετία του 70.

Η ιστορία, που βασίστηκε στη νουβέλα του José María Sánchez Silva, αναφέρεται σε ένα θαύμα (και για αυτό ο αγγλικός τίτλος είναι «The Miracle of Marcelino») με πρωταγωνιστή ένα μικρό παιδί, τον Marcelino, που το μεγάλωσαν από μωρό οι καθολικοί καλόγεροι σε ένα μοναστήρι τον 18ο αιώνα.

Ο Marcelino είχε μία καταπληκτική εμπειρία. Μίλησε με τον Χριστό και έφαγε μαζί του. Ο Χριστός του έδωσε το όνομα «Μαρσελίνο Ψωμί και Κρασί»......

Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τον Marcelino, ένα ορφανό αγόρι που μωρό βρέθηκε εγκαταλελειμμένο στα σκαλιά ενός καθολικού μοναστηριού, στην Ισπανία, τον δέκατο όγδοο αιώνα. Οι μοναχοί αναλαμβάνουν την ανατροφή του παιδιού, το οποίο όμως μεγαλώνοντας γίνεται ένα τραχύ και ανυπάκουο παιδί. Οι μοναχοί τον έχουν προειδοποιήσει να μην επισκεφθεί την σοφίτα της μονής, όπου υποτίθεται ότι ζει ένας μπαμπούλας.

Κάποια στιγμή ο Marcelino αποφασίζει να πάει στην σοφίτα, όπου δεν βλέπει κανέναν μπαμπούλα, αλλά ένα όμορφο άγαλμα του Χριστού στο Σταυρό. Παρατηρώντας ότι το άγαλμα μοιάζει πεινασμένο, ο Marcelino του λέει: «φαίνεσαι πολύ πεινασμένος. Θα σου φέρω κάτι να φας», και στη συνέχεια κλέβει λίγο ψωμί και κρασί για να τα προσφέρει στο άγαλμα, το οποίο ζωντανεύει, κατεβαίνει από τον Σταυρό και τρώει το ψωμί και πίνει το κρασί που του έφερε. Το άγαλμα γίνεται ο καλύτερος φίλος του Marcelino, ενώ κάποια στιγμή συνειδητοποιεί ότι το άγαλμα είναι ο Χριστός. O Marcelino ρωτάει κάποια στιγμή τον Χριστό: "που είναι η Μητέρα σου;" και εκείνος απαντάει: "εκεί που είναι και η δικιά σου"...

Οι μοναχοί γνωρίζουν κάτι περίεργο συμβαίνει, καθώς εξαφανίζεται το ψωμί και το κρασί και αποφασίζουν να κατασκοπεύσουν τον Marcelino. Μια μέρα, το άγαλμα ρωτάει τον Marcelino που είναι σκεπτικός με τι θα ήθελε να τον ανταμείψει για την καλοσύνη του. Ο Marcelino απαντάει: "Θέλω μόνο να δω τη μητέρα μου, και να δω και την δική σου μετά". Το άγαλμα τον ρωτάει εάν θα ήθελε να γίνει αυτό τώρα. Το παιδί απαντά θετικά και το άγαλμα – Χριστός παίρνει τον Marcelino στην αγκαλιά του και του λέει ότι τώρα θα κοιμηθεί  και o Marcelino πεθαίνει ευτυχισμένος στην αγκαλιά του.

Οι μοναχοί μέσα από μία τρύπα της πόρτας παρατηρούν το θαύμα, και τον νεκρό Marcelino λουσμένο μέσα σε ένα παραδεισένιο φως. Το άγαλμα επιστρέφει στη θέση του στον Σταυρό, και ο Marcelino θάβεται κάτω από το παρεκκλήσι.

Η ταινία παραμένει μια από τις πιο γνωστές και επιτυχημένες ισπανικές ταινίες που έγιναν ποτέ και μία από τις πρώτες ισπανικές ταινίες που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία στις ΗΠΑ. Η ταινία κέρδισε δύο βραβεία στο φεστιβάλ Καννών το 1955.

Στον ρόλο του Marcelino ο καταπληκτικός επτάχρονος Pablito Calvo (πραγματικό όνομα Pablo Calvo Hidalgo), ο οποίος πέθανε το 2000.  

Η ταινία αναφέρεται σε ένα λαϊκό ισπανικό θρύλο του Μεσαίωνα και είναι γυρισμένη από καθολικούς, είναι πάρα πολύ ωραία και συγκινητική. Άλλωστε η παιδική απλότητα-αθωότητα μπροστά στον Θεό είναι πάντα ευπρόσδεκτη.

 Όποιος θέλει μπορεί να την δει

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΓΙΩΝ