Βοηθώντας ένα μικρό παιδί να αντιληφθεί τον χώρο

Γράφει ο Κλεισθένης.
Οι χρηστικές συμβουλές που ακολουθούν είναι εμπειρικές, παππούς γαρ.

Στην προσπάθειά μου να εξηγήσω σε ένα μικρό παιδάκι πως να καταλαβαίνει την ώρα σε ένα ρολόι τοίχου, βρέθηκα προ εκπλήξεως.

Ενώ εξηγούσα την δεξιόστροφη κίνηση των δεικτών του ρολογιού, το παιδάκι μου αντέτεινε ότι όταν ο λεπτοδείκτης περάσει το 3 τότε η κίνησή του είναι προς τα κάτω, όταν ο λεπτοδείκτης περάσει το 6 τότε η κίνησή του είναι προς τα αριστερά και όταν ο λεπτοδείκτης περάσει το 9 τότε η κίνησή του είναι προς τα πάνω.

Είχε δίκιο; Φυσικά όχι γιατί πρόκειται για κυκλική δεξιόστροφη κίνηση. Τα μικρά παιδιά δεν μπορούν να αντιληφθούν τόσο δύσκολες έννοιες.

 

Η αντίληψη του χώρου είναι σχετική, εξαρτάται από ποιο σημείο θωρούμε τα αντικείμενα.

Όταν είμαστε αντικριστά με κάποιον άλλο τότε το δικό μας αριστερά είναι γιαυτόν δεξιά. Ταυτόσημη αντίληψη του χώρου έχουμε με κάποιον άλλο όταν είμαστε και οι δύο όρθιοι και κοιτάζουμε προς την ίδια κατεύθυνση. Τότε το δικό μας αριστερά, δεξιά, πάνω, κάτω, εμπρός και πίσω είναι ίδιο με του άλλου

Πολλοί προσπαθούν να μάθουν σ' ένα παιδί το πάνω, κάτω, αριστερά, δεξιά, εμπρός και πίσω ενώ στέκονται αντικριστά με το παιδί. Είναι λάθος, μπερδεύει το παιδί γιατί, όπως προείπα, το δικό του αριστερά είναι για μας δεξιά. Το παιδί αναρωτιέται τι του ζητάμε, να μας δείξει το δικό του αριστερά ή το δικό μας.

Η καλύτερη θέση για να μην μπερδεύουμε το παιδί είναι το έχουμε μπροστά μας και να κοιτάζει προς εκεί που κοιτάζουμε κι εμείς.
Βάζουμε τα ποδαράκια του πάνω στα δικά μας και κρατάμε τα χεράκια του με τα δικά μας σε θέση “προσοχής”. Λέμε αριστερά και σηκώνουμε το αριστερό μας χέρι παρασύροντας και το δικό του σε “έκταση”. Το ίδιο ανάλογα για το δεξιά. Για το πάνω σηκώνουμε τα χέρια μας παρασύροντας και τα δικά του σε θέση “ανάταση”. Για το κάτω κάνουμε επίκυψη εκτείνοντας τα χέρια προς τα κάτω. Για το μπροστά βαδίζουμε παρασύροντας τα ποδαράκια του που είναι πάνω στα δικά μας προς τα 'μπρός και ανάλογα για το πίσω προς τα πίσω.

Όταν αντιληφθούμε ότι το παιδί ξεχωρίζει το αριστερά, το δεξιά κτλ τότε πάντα έχοντας το παιδί μπροστά μας, φυσικά να κοιτάμε προς την ίδια κατεύθυνση, του ζητάμε να μας υποδείξει το αριστερό του αυτί, το δεξιό του πόδι κτλ. Ομοίως του ζητάμε να μας υποδείξει ποια αντικείμενα είναι μπροστά του, πίσω του, πάνω, κάτω, αριστερά του και δεξιά του.
Είναι πολύ εύκολο, θέλει λίγο υπομονή.
Καλή επιτυχία σε όσους ακολουθήσουν αυτήν την πρακτική.

Πηγή: του Κλεισθένη