Απόγευμα μετά από το χθεσινό μαγείρεμα στο Θησείο πάμε με φίλο στο Χαϊδάρι κάπου σε ένα στενό να συναντήσω μια φίλη από τα μαθητικά μου χρόνια.
Μετά από γύρους μέχρι να βρούμε το σπίτι φτάνουμε, βγαίνοντας από το αμάξι λέω στον φίλο: «που είναι τώρα το νούμερο;» και ακούω μια φωνή: «εδώ είναι»... Η συμμαθήτρια μου από το Λύκειο. Χάρηκα που άκουσα την φωνή της.
Ανεβαίνουμε τις σκάλες αγκαλιαζόμαστε, φιλιόμαστε και τσουπ παρουσιάζεται η Νίνα... Η Νίνα πέφτει στην αγκαλιά μου, με φιλάει με ένα χαμόγελο... Χριστέ μου, ένα χαμόγελο...
Πώς ΕΊΝΑΙ Ο Ήλιος ΠΟΥ ΒΓΑΊΝΕΙ ΜΕΤΆ ΑΠΌ ΒΡΟΧΉ;; έτσι ΚΑΙ ΑΥΤΌ. Ζεστό, λαμπερό. Γύρω στα 25 η Νίνα...
Μπαίνουμε στο σπίτι και πριν προλάβουμε να κάνουμε ένα βήμα έρχεται η Νίνα και μου δίνει ένα μικρο, πολύ μικρο πορτοφολάκι και μου το δίνει.. Ρωτάω τι είναι και μου απαντάει η συμμαθήτρια μου, που είναι η μητέρα της...
Η Νίνα μόλις της είπα οτι θα έρθεις το έφερε... Είναι οι οικονομίες της που μάζευε εδώ και πολύ καιρό γεμάτα μονόλεπτα, δίλεπτα,και θέλει να το πάρεις και να αγοράσεις με αυτά γάλα για τα παιδιά που δεν έχουν... Σοκ...
Η Νινα ειναι ενα παιδι με ειδικες αναγκες.. Τι ειπα;; Παιδι με ειδικες ανάγκες;; Λαθος.. Παιδι;;
Λαθος... ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΚΑΡΔΙΑΣ ΕΙΝΑΙ...
Εμ βεβαια πως να μην ειναι αφου η συμμαθητρια μου που εχει τρια παιδια και ειναι μονη της ειναι ανεργη, εχει καρκινο παιρνει τροφιμα απο την εκκλησια και χωρις να σκεφτει με φωναξε ΟΧΙ για να μου ζητησει αλλα να μου δωσει.
ΝΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΙ Γαλατα, μακαρονια, ρυζι, οσπρια, ρουχα για παδακια....
Ναι να μου δωσει για αλλη μια φορα ενα μαθημα ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΑΓΑΠΗΣ, ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ....
Σε ευχαριστω πολυ για το μαθημα αλληλεγγυης Ντεπυ μου...
Αν και ειχαμε να βρεθουμε 31 χρονια και ουτε και ειμασταν κολητοι στα μαθητικα μας χρονια θα ερχομαι να σε βλεπω πολυ... Πολυ .....για να μην ξεχασω ποτε τι ειναι να εισαι ανθρωπος.
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!
................
περισσότερα εδώ: oallosanthropos
Wednesday, 5 November 2014
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment