Είναι ίσως ένα απ' τα πιο δυνατά σποτάκια που έχω παρακολουθήσει για την παιδική κακοποίηση.
Χωρίς ίχνος βίας. Χωρίς μελανιές και φωνές. Χωρίς κανείς να πει μια λέξη.
Κι όμως λέει τόσα πολλά!
Ο τρόμος, η βιασύνη του παιδιού, η δύναμη με την οποία ανοίγει ο πατέρας την πόρτα -που δεν βλέπουμε το πρόσωπό του γιατί θα μπορούσε να είναι ο καθένας, χωρίς κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά- κι η ανάγκη του παιδιού να εξαφανιστεί κυριολεκτικά!
Γιατί όπως λέει και η καμπάνια της UNICEF..."Κάποια παιδιά παίζουν, αλλά με σκοπό να εξαφανιστούν!" Τα στοιχεία απ' τον Οργανισμό το Χαμόγελο του Παιδιού, είναι σοκαριστικά. Σκεφτείτε πως το 2011 στην Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή Για τα Παιδιά SOS 1056 κατέγραψαν:
431 καταγγελίες για κακοποίηση ανηλίκων 109 αιτήματα φιλοξενίας παιδιών σε κίνδυνο 15.407 κλήσεις για παιδιά σε κίνδυνοΟι δε ελλείψεις... θα πρέπει το λιγότερο να μας προβληματίζουν.
Ελλιπής στελέχωση των υπηρεσιών με αποτέλεσμα την ετεροχρονισμένη διερεύνηση περιστατικών κακοποίησης Ελλιπής στελέχωση των κοινωνικών φορέων (κοινωνικές υπηρεσίες, ιδρύματα κ.α) με επαρκή και εξειδικευμένο προσωπικό για την στήριξη των παιδιών. Έλλειψη προστατευμένων χώρων υποδοχής, χώρων βραχυπρόθεσμης, μεσοπρόθεσμης ή μακροπρόθεσμης φιλοξενίας παιδιών σε κίνδυνο υπολειτουργία των υφιστάμενων χώρων λόγω οικονομικών προβλημάτων η μακρά παραμονή των ανηλίκων στα Νοσοκομεία Παίδων ή ακόμη και η παραμονή τους στο κακοποιητικό τους περιβάλλον λόγω έλλειψης χώρων φιλοξενίας στις περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων, τα ίδια τα παιδιά - θύματα αναγκάζονται να καταθέσουν ξανά και ξανά στο δικαστήριο παρουσία του θύτη που τις περισσότερες φορές είναι άτομο του άμεσου οικογενειακού περιβάλλοντος τους. Έλλειψη δομών ψυχικής υγείας............................
περισσότερα εδώ
Posts
No comments:
Post a Comment