Εμείς οι ελάχιστοι πάλι αγνοήσαμε τους Μεγίστους ...

Το Σάββατο, μας κάλεσαν σε ένα «τσάι», απογευματινό. Νωρίς ήταν η πρόσκληση, αλλά τι να κάνεις, υποχρεώσεις …

Καθίσαμε, πήραμε το τσάι μας, καφέ ήθελα εγώ, αλλά δεν βαριέσαι, ήπια τσάι. Ήθελα και ένα τσιγαράκι, αλλά δεν ήταν πολιτικώς ορθόν και βγήκα έξω στο αγιάζι να κάνω το τσιγάρο μου. Ξεπάγιασα κιόλας κι όταν γύρισα, είχε χωριστεί η ομήγυρις σε δυο παρέες, η μια στον καναπέ οπού λέγανε πως ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν υπεύθυνος για όλα τα δεινά της χώρας. Η άλλη παρέα συνέχιζε να κάθεται στο τραπέζι που πήραμε το τσάι.

—Έλα, έλα να ακούσεις με φώναξαν, στο τραπέζι.
Πλησίασα και άκουσα πράγματα για τους τρεις Ιεράρχες, από μια εκδότρια, που δεν ήξερα που να τα … κατατάξω.
—Που τα βρήκατε αυτά, ρώτησα;
—Από τα κείμενα τους, μου απάντησε.
—Τα δικά τους κείμενα, ρώτησα;
—Τα δικά τους …
—Ποιο ακριβώς διαβάσατε;
—…
—Μήπως διαβάσατε το «Προς τους Νέους», λέω , μήπως το διαβάσατε, και παρατηρήσατε, ότι κάνει συνοπτική αναφορά σε όλη την ελληνική φιλοσοφία; 

Μήπως είδατε πόση αγάπη τρέφει για τους αρχαίους έλληνες φιλοσόφους; 

Μήπως ξέρετε ότι ο Βασίλειος και ο Γρηγόριος σπούδασαν στην Αθήνα, στην Ακαδημία Πλάτωνος; 

Μήπως γνωρίζετε, ότι ο  Πλάτωνας αποκαλείται «θείος» από αυτούς τους «ακατονόμαστους» όπως τους χαρακτηρίζετε;
Μήπως γνωρίζετε ότι ο Ιωάννης σπούδασε στον Λιβάνιο, τον τελευταίο εθνικό νεοπλατωνιστή φιλόσοφο; 

Μήπως γνωρίζετε ότι ο Λιβάνιος ήθελε να παραδώσει την σχολή του στον Ιωάννη;  

Μήπως γνωρίζετε ότι όλη η Καινή Διαθήκη γράφτηκε στα Ελληνικά; 

Μήπως γνωρίζετε ότι όλη η Ορθοδοξία βασίσθηκε στην ελληνική φιλοσοφία και συμπληρώθηκε από τους λόγους του Χριστού;
—Εγώ διαβάζω πίσω από τις λέξεις και βλέπω άλλα πράγματα…(!!)  

Απομακρύνθηκε από την τράπεζα του τσαγιού.
Ανακατεύτηκα, από την ευκολία του διασυρμού, από την λάσπη που έριχνε αριστερά και δεξιά, άκριτα και ασυλλόγιστα, έτσι για να είναι μοντέρνα, για να κάνει εντύπωση, για να πουλάει τα βιβλία της. Και αυτή είναι η απλή εκδοχή.
Χαιρετηθήκαμε μετά από λίγο. Σηκωθήκαμε να φύγουμε όλοι. Η εκδότις ασπάστηκε τους πάντες, άπλωσα το χέρι μου και απευθύνθηκε σε μένα.
—Δεν θες να σε φιλήσω; Φοβάσαι να σε φιλήσει μια … παγανίστρια;
—Φίλα με, της λέω, αλλά πες μου σε παρακαλώ, τι υποστηρίζετε εσείς οι … παγανιστές;
—Εμείς, απάντησε, αγαπάμε τα λουλούδια, τα φυτά, την φύση, τα ζώα, αυτά υποστηρίζουμε.
—Γιατί, εμείς οι χριστιανοί δεν τα αγαπάμε; Δεν μας αρέσουν τα λουλούδια; Δεν πάμε εκδρομές; Δεν αγαπάμε την φύση; Τα ζώα; Σε συμβουλεύω να διαβάσεις την «Εξαήμερο» του Μεγάλου Βασιλείου, έναν ύμνο στη Φύση.
.................... 

Γιατί, τόσο μίσος καλοί μου φίλοι; Τι συμβαίνει; 

Τον Αϊ Βασίλη των παιδιών; Γιατί έλληνες χτυπάμε έλληνες, γιατί τους πετάμε από τα σχολεία μας, από τα ΜΜΕ, από τη δημόσια ζωή μας; 

Τι πάθαμε; Βασιλάκη τον λέγανε, ελληνόπουλο ήταν, εκεί στον πόντο γεννήθηκε, ήρθε στην Αθήνα και σπούδασε και μετά μόνασε και μετά όντας γιατρός γιάτρευε κόσμο και κοσμάκη και διάλεξε να πάει στην πιο μακρινή ελληνική γη, να κρατάει ζωντανή την Ελλάδα και τον λόγο του Χριστού και έφτιαξε την ξακουστή Βασιλειάδα, μια πόλη ολόκληρη φιλανθρωπικών ιδρυμάτων για να υποστηρίζει όλους τους αδύναμους, χωρίς διάκριση, εθνικούς ή χριστιανούς, άντρες ή γυναίκες, γέρους ή παιδιά.

—Τι πάθαμε, συνέλληνες; Τι πάθαμε;!!

..............

περισσότερα στην πρώτη ανάρτηση: Κυριακή, 29 Ιανουαρίου 2012 

το χαμομηλάκι