Παρατηρείτε ότι ανησυχείτε υπερβολικά για τα παιδιά σας;

Μήπως περνούν συνέχεια από τη σκέψη σας οι ερωτήσεις: 

«Τα παιδιά μου προοδεύουν κατάλληλα ακαδημαϊκά και κοινωνικά;»

«Θα είναι σε θέση τα παιδιά μου να αποκατασταθούν επαγγελματικά στο μέλλον;»

«Μήπως να καθιερώσω πιο αυστηρό ωράριο εξόδου για να βεβαιωθώ πως δεν ξεκίνησαν το κάπνισμα ή τα ναρκωτικά;»

Στη συνέχεια, ίσως πείτε στον εαυτό σας πως γίνεστε παρανοϊκοί και τα παιδιά σας είναι μια χαρά. Όμως, παραμένει μια γενικευμένη ανησυχία σχετικά με την ευημερία των παιδιών σας, ενώ γνωρίζετε πως μάλλον δεν χρειάζεται τόσο άγχος.

Το άγχος υπάρχει στην οικογένεια, όμως δεν είναι γενετικό.
Είναι αρκετά συνηθισμένο οι γονείς να ανησυχούν για την ανάπτυξη των παιδιών τους. Το άγχος είναι μία "κατάρα" που χτυπά τους περισσότερους γονείς. 

Οι γονείς που ανησυχούν για κάθε πτυχή της ζωής των παιδιών τους τείνουν να υπογραμμίζουν υπερβολικά τη σημασία της επίδοσης και των επιτεύξεων. 

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την άσκηση πίεσης στα παιδιά, των οποίων η έννοια της αυτοαξίας ορίζεται από το πώς οι άλλοι τους αξιολογούν και τους κρίνουν.

Η κατάρα του άγχους αντιμετωπίζεται και η αρχή ξεκινά από τους γονείς:

1. Επιλέξτε με σύνεση τους φίλους σας
Έχει βρεθεί πως το "είναι" του κάθε ανθρώπου αποτελείται από τον μέσο όρο του "είναι" των πέντε πιο ενεργών ανθρώπων στη ζωή του. Αυτό δεν είναι επιστημονικό πειστήριο, όμως, γενικά ευσταθεί. Δεν είναι τυχαίο πως όταν κάνετε παρέα με γονείς "εμμονικούς" με τις βαθμολογίες και τη σχολική επίδοση των παιδιών τους, παρατηρείτε τον εαυτό σας να αντιδρά εξίσου εμμονικά με τις επιδόσεις των δικών σας παιδιών. 

Το περιβάλλον μας συντελεί στη διαμόρφωση των σκέψεων και των συμπεριφορών μας με ένα σιωπηλό αλλά δυναμικό τρόπο!

Υπάρχουν γονείς που κατέχουν μία ολιστική προσέγγιση για την ανατροφή και την εκπαίδευση των παιδιών τους. Νοιάζονται για τους βαθμούς, αλλά επίσης αντιλαμβάνονται ότι η εκπαίδευση είναι μία δια βίου διαδικασία, η οποία δεν περιστρέφεται γύρω από το πόσα εικοσάρια παίρνουν τα παιδιά τους, ούτε από το πόσα πτυχία θα αποκτήσουν. Διαμορφώστε τη δέσμευσή σας σχετικά με αυτού του τύπου γονέα και αναζητήστε ανάλογους γονείς - φίλους!

2. Περιορίστε την ανησυχία σας σε προκαθορισμένο χρόνο
Εάν ανησυχείτε ανεξέλεγκτα, τότε συστήνεται να ορίσετε μία συγκεκριμένη ώρα της ημέρας που θα ανησυχείτε. Για παράδειγμα, μπορείτε να προγραμματίσετε πως τα δέκα λεπτά μετά το δείπνο θα είναι η συνεδρία ανησυχίας σας. Εάν μπαίνετε στον πειρασμό να ανησυχείτε εκτός από αυτόν τον προκαθορισμένο χρόνο, υπενθυμίστε στον εαυτό σας ότι θα υπάρχει η δυνατότητα ανησυχίας κατά τη διάρκεια της συνεδρίας σας.

Αυτή η τεχνική μπορεί να σας φαίνεται περίεργη, όμως είναι αποτελεσματική γιατί επιτρέπει την τμηματοποίηση της ανησυχίας σας και καταργεί τη γενικευμένη ανησυχία. Κατά τη διάρκεια αυτών των συνεδριών ανησυχίας καταγράψτε τους φόβους σας και σκεφτείτε πιθανές, αποτελεσματικές λύσεις. 

Εάν δεν μπορείτε να σκεφτείτε κάποια λύση για μία συγκεκριμένη ανησυχία, ίσως είναι μία ανησυχία για την οποία δεν μπορείτε να κάνετε κάτι αποτελεσματικό. Το άγχος προκύπτει όταν καταβάλλεστε από τις ανησυχίες σας. Προγραμματίζοντας καθημερινές συνεδρίες ανησυχίας, καταπολεμάτε αρνητικά συναισθήματα και πλέον δεν υπάρχουν άπειροι λόγοι που σας επιφέρουν άγχος.

3. Τέλος στη σύγκριση των παιδιών σας με άλλα παιδιά
Είναι φυσικό, αλλά δεν είναι υγιές, οι γονείς να συγκρίνουν την ανάπτυξη των παιδιών τους με εκείνη των άλλων παιδιών σε διάφορους τομείς όπως σχολική επίδοση, εξωσχολικές δραστηριότητες, σωματική ανάπτυξη, κοινωνικές δεξιότητες κτλ.

Κάποιοι νέοι ομολογούν πως η αγάπη των γονιών τους είναι υπό όρους. Πιστεύουν ότι οι γονείς τους θα τους αγαπήσουν περισσότερο εάν ήταν όσο έξυπνοι είναι ο Γιάννης ή όσο είναι η Κατερίνα, εάν είναι όσο κοινωνική είναι η Αριάδνη ή εάν ασχοληθούν με τα μαθήματα όπως ο Γρηγόρης. 

Οι νέοι αισθάνονται την ανάγκη να αποκτήσουν την αγάπη και την αποδοχή των γονιών τους. Αυτό προκαλεί μία αίσθηση ανασφάλειας, η οποία συνολικά μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξή τους στα επόμενα χρόνια. 

Αρχικά, δεσμευτείτε πως δεν θα συγκρίνετε τα παιδιά σας με άλλα παιδιά, παρουσία των παιδιών σας. 

Είναι προτιμότερο να τα συγκρίνετε σε προσωπικό χρόνο, ίσως μαζί με τον/την σύντροφό σας, αλλά τελικά χρειάζεται να προσπαθήσετε να σταματήστε τη σύγκριση γενικά. Καταγράψτε πόσες φορές συγκρίνετε το παιδί σας με άλλα και προσπαθήστε να μειώσετε αυτό τον αριθμό σε καθημερινή βάση.

infokids.gr

allyou