Στο τέλος θα χάσουμε τον εαυτό μας «Για το καλό» μας

Στίχοι: Γιάννης Μηλιώκας
Μουσική: Γιάννης Μηλιώκας
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Μηλιώκας

Είδα ένα κόσμο να γκρεμίζεται μπροστά μου
είδα να γίνεται γιαπί η γειτονιά μου
για το καλό μου

Είδα τα δέντρα που σκαρφάλωνα κομμένα
σε φορτηγό τα όνειρά μου φορτωμένα
για το καλό μου

Είδα το δάσκαλο να με χτυπάει με ζήλο
είδα τα χέρια μου πρησμένα από το ξύλο
είδα τα νεύρα μου σιγά σιγά να σπάνε
με καλοσύνη και στοργή να με χτυπάνε

Για το καλό μου για το καλό μου
ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου
πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου
και είμαι στο θάλαμο εννιά για το καλό μου
στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου

Είδα να κόβουν τη μπουκιά για την μπουκιά μου
ρούχα να φτιάχνουν απ' τα ρούχα τα παλιά μου
για το καλό μου

Είδα τη μάνα μου να κλαίει απελπισμένα
είδα το γέρο μου να φεύγει για τα ξένα
για το καλό μου

Είδα τους φίλους μου να σκίζονται για μένα
είδα να θέλουν να ξεκόψω από σένα
είδα χαράματα να με τραβάν στο τμήμα
για να γλιτώσω το κελί να πω το ποίημα

Για το καλό μου για το καλό μου
ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου
πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου
και είμαι στο θάλαμο εννιά για το καλό μου
στην ηρεμία για να βρω τον εαυτό μου

Για το καλό μου για το καλό μου
έχει μουδιάσει το κορμί και το μυαλό μου
ενέσεις χάπια ηλεκτροσόκ για το καλό μου
σήμερα πήρανε νεκρό τον διπλανό μου
ενώ παλεύω για να βρω τον εαυτό μου
κι έχω κρυμμένο το σουγιά για το καλό μου

******************

Στο τέλος θα χάσουμε τον εαυτό μας «για το καλό» μας

Της Μάρης Γαργαλιάνου

    Για το καλό μου να μη δίνω πολλά και να μη δίνομαι για να μη θεωρηθώ σίγουρη. Για το καλό σου να μη της στείλεις πρώτος μήνυμα, μη σε περάσει και για πέφτουλα. Για το καλό του ενώ το πάθος του είναι η μουσική και η κιθάρα να μην ακολουθήσει την αγάπη του γιατί το μέλλον είναι αβέβαιο του χώρου και να καταλήξει αυτό που σπούδασε, δάσκαλος. Για το καλό μας όλοι εμείς να υπομένουμε τα «πρέπει» των άλλων. Για το καλό σας όλοι εσείς να μην εκφράζεστε ανοιχτά και να είστε μετρημένοι γιατί «τι θα πει ο κόσμος».

Για το καλό τους όλοι αυτοί να πάνε κόντρα στα θέλω και τις επιθυμίες τους, γιατί να… ενώ στο ίδιο καζάνι όλοι βράζουμε και από τα ίδια υλικά είμαστε φτιαγμένοι, «για το καλό μας» δεν πρέπει να διαφέρουμε, ούτε να ξεχωρίζουμε. Πρέπει να ακούμε καλά τους προφεσόρους και γκουρού εξαποδόσταλτους πάσης φύσεως και πιστά να ακολουθούμε τις συμβουλές και προτροπές τους.

Γονείς απολυταρχικοί. Δάσκαλοι δογματικοί. Φίλοι ξερόλες, φίδια φυτευτά. Σχέσεις τοξικές. 

    Δεν υπάρχει περίπτωση έστω και ένα από όλα αυτά να μη σου έχει τύχει. Ή κάτι παρεμφερές εν πάση περιπτώσει. Άνθρωποι που με το έτσι θέλω τα νερά σου θολώνουν και με μιας αγγελικό προσωπείο φορούν γιατί σε ξέρουν καλά και «σ’ αγαπάνε» και σε νοιάζονται και φυσικά θέλουν μόνο το καλό σου! Γραφικό τουλάχιστον. Και δε σηκώνω μύγα στο σπαθί μου για τη συγκεκριμένη ατάκα που κάθε φορά που στα αυτιά μου ηχεί, νιώθω να με διαπερνάει ρεύμα ηλεκτρικό.

Αδιανόητο να προφασίζονται ορισμένοι το καλό των παιδιών τους και να μη στηρίζουν τις επιλογές τους, μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν τον εγωισμό και να ξεσπάσουν τα απωθημένα τους. Αδιανόητο να προσπαθούν κάποιοι σύντροφοι «καλοί» να αποκόψουν τη σχέση τους από τις «κακές παρέες» γιατί «σου φουσκώνουν τα μυαλά». Αδιανόητο οι παιδαγωγοί αντί να σε ελευθερώνουν να σε κλείνουν σε κουτιά, να σε μυούν στην παπαγαλία και να σε κατευθύνουν σε γκρίζες σελίδες μιας ιστορίας με ένα σωρό παραλλαγές εξυμνώντας το «καλό» του έθνους. Αδιανόητο να πέφτεις στη λούμπα όλων αυτών και άλλων πολλών για ένα καλό ολότελα δικό σου…

    Ήρθαν πολλοί έως τώρα που τα μυαλά σου ισοπέδωσαν με θεωρίες περί ηθικής, λογικής και καθωσπρεπισμού και άλλοι τόσοι θα ‘ρθουν που με το έτσι θέλω θα προσπαθήσουν να σε παραπλανήσουν για τα δικά τους οφέλη και τα γούστα τους, πάντοτε φορώντας μια μάσκα καλοσύνης φαινομενικής. Να τους προσέχεις και να είσαι ανοιχτός, μα να φιλτράρεις τα λεγόμενά τους. 

Να αμφισβητείς. Και αυτό όχι από καχυποψία, αλλά να… καλύτερα να πατάς στα πόδια σου γερά κι ας κάνεις λάθη ανθρώπινα, παρά αύριο μεθαύριο να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο επειδή υπήρξες «έρμαιο» συνθηκών. Τότε, δε μπορείς να κατηγορήσεις κανέναν. Οι επιλογές είναι δικές σου και μόνο, όπως και όλα είναι στο χέρι σου.

Θα μπορούσε να θεωρηθεί ιδιαίτερα σκληρό και μη ρεαλιστικό από κάποιους αυτό το «όλα είναι στο χέρι σου». Κρίμα να μη συμφωνούμε, μα είναι. Ακούσαμε πολλά παραμύθια, πήξαμε σε λουλούδια και αγάπες για το καλό μας… για ένα καλό που πηγαίνει τις περισσότερες φορές κόντρα στο ίδιο μας το είναι, για ένα καλό που μας κάνει να ματώνουμε γιατί έτσι όπως μας πλασάρεται, δεν είναι εμείς, για ένα καλό που πάντοτε οι παντογνώστες που μας «λατρεύουν» θα μας επιβάλουν.

Όμως προσέξτε, αν πέσουμε στα δίχτυα του, δε θα ευθύνονται εκείνοι, μα εμείς και ΜΟΝΟ. Ας μη φερόμαστε ανόητα… 

Κι ας μην τρελαθούμε, εγκλωβίζοντας το παιδί μέσα μας και καταπιέζοντας τα πάθη και τις ανάγκες του. Ας μη χάσουμε σε τελική ανάλυση τον εαυτό μας «για το καλό μας». 

Κρίμα είναι…

enallaktikidrasi