Δεν δίνω στο παιδί ο,τι θέλει, αλλά αυτό που έχει πραγματικά ανάγκη

Θα ήταν πολύ βοηθητικό και ωφέλιμο για τα παιδιά μας αν η βάση της διαπαιδαγώγησης τους περιλάμβανε την αποδοχή, την ενσυναίσθηση και την άμεση ικανοποίηση των ψυχικών τους αναγκών.

Ακολουθώντας αυτόν τον δρόμο, οι γονείς δεν κακομαθαίνουν τα παιδιά τους. 

Κακομαθαίνω το παιδί μου όταν του δίνω τα πάντα ανεξάρτητα με το τι έχει ανάγκη ή όχι. 

Οι γονείς που κακομαθαίνουν το παιδί, δίνουν παιχνίδια σε μια κρίση θυμού, παγωτό για πρωινό και σοκολάτα σαν ανταμοιβή που μάζεψε τα παιχνίδια.

Οι γονείς που μεγαλώνουν τα παιδιά με ενσυναίσθηση δεν τους δίνουν ό,τι θέλουν.

Τους δίνουν αυτό που έχουν ανάγκη, δηλαδή απεριόριστη αγάπη και ανακούφιση και όχι απεριόριστα γλυκά και παιχνίδια.

Ο γονιός δεν πρέπει να “φοβάται” τα δάκρυα του παιδιού του. 

Γιατί ξέρει ότι οι όποιες κρίσεις θυμού ή κλάματα, έρχονται ως αντίδραση στα συναισθήματα που βιώνει και δεν είναι αποτέλεσμα χειριστικής συμπεριφοράς του παιδιού. 

Κάποιες φορές η ένταση των συναισθημάτων που νιώθει το παιδί είναι τόσο μεγάλη που νιώθουν ότι θέλουν να εκτονωθούν με κάποιον τρόπο. 

Το μόνο που θέλουν, είναι οι γονείς τους να τα ακούσουν και να τα κατανοήσουν. 

Δεν περιμένουν "ανταμοιβή" για τις εκρήξεις θυμού τους (πάρε τη σοκολάτα για να πάψεις να ουρλιάζεις!), το μόνο που προσδοκούν είναι κατανόηση και άνευ όρων αποδοχή.

Μ’ αυτόν τον τρόπο δεν είναι ο γονέας που προσκολλάται στο παιδί του, αλλά εκείνος που δημιουργεί έναν ασφαλή συναισθηματικό δεσμό με τα παιδιά του, ώστε να αποτελέσει μια σταθερή βάση για να μπορέσει το παιδί να εξερευνήσει με ασφάλεια τον κόσμο γύρω του, ξέροντας ότι μπορεί ανά πάσα ώρα και στιγμή να στραφεί στον γονιό για αγάπη, αγκαλιά και ανακούφιση, καθώς ο γονιός θα είναι διαθέσιμος να δώσει στο παιδί άνευ όρων αποδοχή και αγάπη.

Από τη στιγμή που τα παιδιά θα αρχίσουν να μπουσουλάνε μπορούν και να φύγουν μακριά από τον γονέα για να ανακαλύψουν τον κόσμο γύρω τους. Ο γονέας θα είναι πάντα εκεί να τα αγκαλιάσει και να τα φιλήσει όποτε αυτά το έχουν ανάγκη, χωρίς όμως να τα ακολουθεί πάντα από πίσω και να μην τα αφήνει λεπτό από κοντά του.

Ασφαλής δεσμός σημαίνει αποτελώ για το παιδί μου ένα μέρος όπου πάντα θα νιώθει ότι μπορεί να βρει παρηγοριά, φροντίδα και αγάπη και όχι κριτική, φωνές και χειραγώγηση. Αυτή θα είναι και η βάση του για να οδηγηθεί προς την αυτονομία!

Έτσι, γονείς και παιδί γίνονται σύμμαχοι και όχι αντίπαλοι! Εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον. Ο γονέας ξέρει ότι το παιδί θα ανταποκριθεί στο κάλεσμα του και το παιδί νιώθει ότι μπορεί να εξερευνά με ασφάλεια το περιβάλλον γύρω του.

Κρητικού Μαρίνα

Ψυχολόγος Υγείας/ Συστημική-Οικογενειακή Σύμβουλος

eccefpolis