Οι χήρες της Ινδίας: Απόβλητες, εξόριστες, άπορες παλεύουν για τη ζωή

Διώχθηκαν από τις κοινότητές τους και εγκαταλείφθηκαν από τις οικογένειές τους. Χιλιάδες ινδουίστριες γυναίκες κάνουν τον μακρύ δρόμο μέχρι το Βρίνταβαν, την πόλη που αποτελεί το σπίτι για πάνω από 20.000 χήρες.
Οι περισσότεροι συντηρητικοί ινδουιστές θεωρούν ότι μια γυναίκα της οποίας ο σύζυγος έχει πεθάνει δεν θα πρέπει πλέον να ζει, επειδή απέτυχε να διατηρήσει την ψυχή του. (!!!)

Οι γυναίκες - χήρες είναι πλέον απόβλητες, εξόριστες και άπορες. Μοναδικό τους καταφύγιο η ιερή πόλη Βρίνταβαν που βρίσκεται 100 χιλιόμετρα νότια του Δελχί.

Εξόριστες, ντυμένες στα λευκά
Εκεί φιλοξενούνται πάνω από 20.000 χήρες που δεν έχουν άλλη επιλογή από το να ζήσουν εκεί, σε ένα άσραμ (ερημητήριο) που διοικείται από την κυβέρνηση, ιδιωτικές επιχειρήσεις και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. 

Ντυμένες πάντα στα λευκά ξέρουν ότι ποτέ δεν θα επιστρέψουν στην πατρίδα τους κι ότι θα ζήσουν εκεί το υπόλοιπο της ζωής τους.

Από το σάτι στην απομόνωση
Σύμφωνα με την ινδουιστική παράδοση, μια χήρα δεν μπορεί να ξαναπαντρευτεί. Πρέπει να μείνει κρυμμένη στο σπίτι, να μη φοράει κοσμήματα, να φοράει μόνο τα χρώματα του πένθους. Αποτελεί πλέον πηγή ντροπής για την οικογένειά της, χάνει το δικαίωμα συμμετοχής στη θρησκευτική ζωή και ζει κοινωνικά απομονωμένη.
Οι περισσότερες χήρες είτε διώχνονται, είτε ξεφεύγουν από τα πεθερικά τους - οι γυναίκες συνήθως ζουν στο πατρικό του άντρα τους - και καταφεύγουν στις μεγάλες πόλεις όπου συχνά εξαφανίζονται. Κάποιες καταφεύγουν στην ιερή πόλη Βαρανάσι ή στο Βρίνταβαν, όπου ...
....

η συνέχεια εδώ: tvxs.gr