Ένα δώρο για ένα παιδί, που του στέρησαν βάναυσα την αθωότητα...

Αγαπητό μου χαμομηλάκι,
Αυτό είναι ένα δώρο για ένα παιδί, που του στέρησαν βάναυσα την αθωότητα, και για όσα παιδιά μεγάλωσαν κι ακόμα πιστεύουν πως δεν υπάρχει ελπίδα.

Ελπίδα

Είναι πρωί….
Περπατάς… κατηφορίζεις προς το φως… Τον βλέπεις
Απέναντι να βγαίνει διστακτικά… χρωματίζει το πρωινό Σου…πορτοκαλί… κόκκινο…
Είναι ένα από τα όμορφα ξυπνήματα… με την ψυχή
Γαλήνια… με τις σκέψεις γλυκές… με τον απόηχο
της νύχτας στα μάτια.
— Έχει σημασία αν πέφτεις;
Όχι….

Σημασία έχει η μέρα που ξεδιπλώνεται,
όπως η ψυχή απλώνει τα φτερά της και σε σκεπάζει,
όπως η φωνή που σου μιλάει και ημερεύει τα πάθη σου,
όπως τα μάτια που σε κοιτούν και σε ταξιδεύουν,
όπως η αγάπη που σε βγάζει από τη λήθη σου.

Έχει σημασία να ατενίζεις τη ζωή σου με ελπίδα
Να ζεις την κάθε μέρα σου.
Να προσφέρεις και να προσφέρεσαι….
Οι ευκαιρίες που χάνονται… είναι νεκρές ευκαιρίες.

Τα αισθήματα που χαρίζονται είναι ζωντανά αισθήματα.Οι άνθρωποι που εξαπατούν είναι μικροί άνθρωποι.Οι άνθρωποι που αγαπούν είναι απλά άνθρωποι.

Έχει σημασία να είσαι παρών....
Έχει σημασία να χαμογελάς....

Κι αν τίποτα απ΄αυτά δεν είναι δικό σου,
κι αν ήρθε η ώρα που το φως θα κρυφτεί,
πρόσμενε την αυγή για να γίνει δικό σου!

Posted by Βάσσια
Πέμπτη, 27 Δεκεμβρίου 2007
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι