Κάποτε θα εγκαταλείψω όλες τις
προσδοκίες μου για να γεννηθεί
ένας λόγος αληθινός
οι νύχτες μου αγρύπνησαν πάνω στο στήθος
των αγαλμάτων
κι άξαφνα ένας τρελός φώναζε κι έβγαινε
ο κούκος του φεγγαριού
είμαι λυπημένος σαν μια μικρή άρρωστη
που της αρνήθηκαν τον
κήπο...
Συνέχεια στα Τετράδια της Αμπάς
No comments:
Post a Comment