Brynjar Karl Bigisson: Ο Μικρός Καλλιτέχνης με Αυτισμό δημιούργησε τον Τιτανικό από... τουβλάκια Lego

Ένα αγόρι από την Ισλανδία κατάφερε, στην ηλικία των δέκα ετών, να δημιουργήσει μία πιστή ρεπλίκα του Τιτανικού μέσα σε 700 ώρες από… τουβλάκια Lego.

Ο Brynjar Karl Bigisson είναι τώρα δεκαπέντε ετών, πάσχει από αυτισμό και κατάφερε να εκπληρώσει το όνειρο που είχε από μικρός: δημιούργησε τον Τιτανικό από 56.000 τουβλάκια Lego, με ύψος περίπου 1,5 μέτρο και μήκος σχεδόν οκτώ μέτρα. 

Η εντυπωσιακή δημιουργία του έκανε το ντεμπούτο της τη Δευτέρα 16 Απριλίου, στο μουσείο “Titanic Museum” του Τενεσί.

Ο έφηβος θυμάται να παίζει με τα Legos για ώρες από όταν ήταν μόλις πέντε ετών: «Μερικές φορές δημιουργούσα πράγματα με βάση της οδηγίες, ενώ άλλες φορές χρησιμοποιούσα τη φαντασία μου» αναφέρει στο CNNi.

Εκείνη την εποχή ο Brynjar είχε μία «εμμονή» με τα τρένα, αλλά αυτό άλλαξε όταν ο παππούς του, Ludvik Ogmudsson, τον πήρε μαζί του για ψάρεμα. Εκεί άρχισε να αποκτά ενδιαφέρον για τα πλοία. 

Ως την ηλικία των δέκα, ήξερε τα πάντα για τον Τιτανικό.

«Όταν επισκέφτηκα το πάρκο “Legoland” στη Δανία με τη μητέρα μου και είδα για πρώτη φορά όλα αυτά τα εντυπωσιακά αντίγραφα από διάσημα σπίτια και αεροπλάνα, τοποθεσιών και πλοίων, ξεκίνησα να σκέφτομαι τη δημιουργία ενός δικού μου μοντέλου Lego».

Το πρότζεκτ ήταν κάτι σαν «οικογενειακή υπόθεση», αφού ο παππούς του μικρού, μηχανικός, και η μητέρα του, Bjarney Ludviksdottir, τον βοήθησαν σε μεγάλο βαθμό. 

Ο παππούς μετέτρεψε αρχικό σχέδιο του Τιτανικού σε ένα σχέδιο με διαστάσεις Lego και βοήθησε στο να βρουν πόσα μικρά τουβλάκια θα χρειαζόταν.

Η μητέρα του ήταν πάντα εκεί για να τον εμψυχώνει. «Εάν δεν είχε υποστηρίξει το όνειρό μου, δεν θα είχε γίνει ποτέ προτεραιότητα» αναφέρει ο Brynjar.

Δωρεές από συγγενείς και φίλους τον βοήθησαν να συγκεντρώσει όλα τα απαραίτητα τουβλάκια Lego.

Ο μικρός καλλιτέχνης υποστηρίζει πως μέσα από το πρότζεκτ αυτό κατάφερε να «αγκαλιάσει» και να αποδεχτεί το πρόβλημά του με τον αυτισμό. 

Πριν ξεκινήσει να δουλεύει πάνω στο έργο, είχε μεγάλη δυσκολία στην επικοινωνία, πράγμα που όπως ο ίδιος αποκαλύπτει, τον έκανε να νιώθει αρκετά δυστυχισμένος και μοναχικός. Τώρα, έχει αρκετή αυτοπεποίθηση και είναι πρόθυμος να δίνει συνεντεύξεις σχετικά με το επίτευγμά του.

«Όταν ξεκίνησα τη διαδικασία, είχα ένα άτομο στο σχολείο που με βοηθούσε κάθε μου βήμα, αλλά σήμερα διαβάζω τα μαθήματά μου χωρίς καμία βοήθεια. Οι βαθμοί μου έχουν ανέβει και οι συμμαθητές μου με θεωρούν όμοιό τους. Είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω, να εξερευνήσω και να γνωρίσω υπέροχους ανθρώπους».

Η μητέρα του Brynjar, Bjarney, αναφέρει πως όταν ξεκίνησε την ανατροφή του γιου της, δεν είχε ιδέα πώς θα είναι το μέλλον του λόγω του προβλήματός του και πως ανησυχούσε για όλα αυτά τα εμπόδια που μπορεί να αντιμετωπίσει ένα παιδί με αυτισμό. 

Τώρα, είναι αρκετά περήφανη να μοιράζεται με άλλους γονείς που τα παιδιά τους έχουν το ίδιο πρόβλημα, το γεγονός, πως παρά τον αυτισμό, είναι ικανά να πετύχουν τους στόχους τους.

«Όταν σε πλησιάζει το παιδί σου και σου αποκαλύπτει ένα ενδιαφέρον, μεγάλο και τρελό όνειρό του, ζητάει ουσιαστικά τη βοήθειά σου. Πρέπει να το ακούσεις προσεκτικά, να προσπαθήσεις να βρεις τρόπους για να το υποστηρίξεις ώστε να πετύχει το στόχο του. Μπορεί να είναι και η σημαντικότερη επένδυση που θα κάνεις ποτέ για το παιδί σου».

Η Bjarney πιστεύει πως είναι δύσκολο για τα παιδιά, είτε πάσχουν από αυτισμό είτε όχι, να ακολουθήσουν τα όνειρά τους. Μπορεί να αντιμετωπίσουν οικονομικά εμπόδια ή να μην έχουν υποστήριξη από κανέναν. Η ίδια όμως, δίνει μεγάλη σημασία και αξία στα όνειρα.

«Τα όνειρα είναι αυτά που μας βοηθούν να προχωρήσουμε. Είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να μας πάρει. Κάτι που θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα εάν νιώθεις κάπως λυπημένος. Πάντα μπορείς να ονειρεύεσαι».

Η ρεπλίκα του Brynjar «ταξίδεψε» από την Ισλανδία στο Τενεσί, χωρισμένη σε τρία διαφορετικά κομμάτια και όταν έφτασε, συναρμολογήθηκε προσεκτικά για το αμερικανικό ντεμπούτο του.

Ο παππούς του μικρού πιστεύει πως υπάρχουν πολλά μαθήματα για να πάρει κανείς από το επίτευγμα του εγγονού του:

«Ο αυτισμός δεν πρέπει να είναι κάτι τρομακτικό. Πολλοί μεγάλοι επιστήμονες και εθνικοί ηγέτης είχαν και έχουν. Αυτό που έχει σημασία είναι πως λαμβάνουν την απαραίτητη υποστήριξη και κατανόηση, επειδή πολύ απλά όλοι μπορούν να μάθουν από αυτούς τους ανθρώπους εάν τους ακούσουν».
cnn.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι