Thursday 6 November 2008

Αφησαν άστεγη τη… Στέγη Αγάπης

Σε εστία για φοιτητές της Θεολογίας μετατράπηκε με απόφαση του μητρ. Ανθιμου το κτίριο, στο οποίο φιλοξενούνταν όσοι συνόδευαν στο νοσοκομείο παιδιά με κακοήθη νοσήματα
Παιδιά που πάσχουν από κακοήθη νοσήματα και οι συνοδοί τους που φτάνουν καθημερινά από την επαρχία για τις θεραπείες τους στη Θεσσαλονίκη, υποχρεώνονται να περνούν τις νύχτες σε αυτοκίνητα, πάρκα, χώρους στάθμευσης και παγκάκια των νοσοκομείων.

Η «Στέγη Αγάπης», που δημιούργησε πριν από πέντε χρόνια ο μακαριστός μητροπολίτης Παντελεήμων, για να προσφέρει ένα αποκούμπι στον «Γολγοθά» αυτών των οικογενειών, δεν λειτούργησε ποτέ για τον σκοπό για τον οποίο προοριζόταν.
Ο Παντελεήμων έφυγε από τη ζωή λίγους μήνες πριν εγκαινιάσει τον ξενώνα ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, και ο μητροπολίτης Ανθιμος που τον διαδέχτηκε... άλλαξε χρήση στο κτίριο. Εγκατέστησε σ' αυτό φοιτητές της Θεολογίας -της... «Σχολής Ευελπίδων» της εκκλησίας(!), όπως την ονομάζει ο ίδιος-, με το επιχείρημα ότι δεν θα υπήρχε ζήτηση από ασθενείς για φιλοξενία.
Την ίδια ώρα, μια μικρή ενορία στον Εύοσμο, που ανήκει στη Μητρόπολη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως, ίδρυσε και λειτουργεί μόνη της το «Σπίτι των Αγγέλων» γι αυτό τον σκοπό, διατηρώντας μάλιστα και λίστα αναμονής, καθώς αδυνατεί να εξυπηρετήσει τις αυξημένες ανάγκες φιλοξενίας.
Ο Σύλλογος Καρκινοπαθών Μακεδονίας - Θράκης, που αγωνίζεται επί 20 χρόνια για τη δημιουργία χώρων φιλοξενίας οικογενειών που υποφέρουν, δέχτηκε τότε με ενθουσιασμό την πρωτοβουλία του μακαριστού Παντελεήμονος του Β, το 2002, να δημιουργήσει τη «Στέγη Αγάπης» στην περιοχή της Ροτόντας, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
«Εδώ και χρόνια παρακαλούμε το κράτος να επισπεύσει τις διαδικασίες για τα δύο κέντρα φροντίδας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, τα οποία δεν έχουν λειτουργήσει ως σήμερα», λέει στο «Εθνος» η πρόεδρος του Συλλόγου Περσεφόνη Μήττα και προσθέτει: «Η ενέργεια του μακαριστού μητροπολίτη μάς έδωσε ελπίδα και ανείπωτη χαρά, όπως και σε εκείνον».
Ο Παντελεήμων, όμως, δεν ήταν γραφτό να δει το όραμά του να πραγματοποιείται. Το καλοκαίρι του 2003 έφυγε από τη ζωή, λίγο πριν ολοκληρωθεί ο ξενώνας. Μόλις πέντε μήνες μετά, αυτός εγκαινιάστηκε μετ επαίνων από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, ο οποίος μίλησε για την ύπαρξη του πόνου στη ζωή μας, την οποία μπορεί να ανακουφίσει η αγάπη του Θεού, και εξήρε την πρωτοβουλία του μακαριστού μητροπολίτη.
Ο Ανθιμος που τον διαδέχτηκε, όμως, είχε άλλα σχέδια. Στην πρώτη επίσκεψη του συλλόγου καρκινοπαθών, ζήτησε μικρή πίστωση χρόνου, ώστε να ανοίξει όπως είπε η διαθήκη του Παντελεήμονος και να δει τι είχε αφήσει πίσω.
Επειτα από επτά μήνες σιωπής, ακολούθησε δεύτερη ενόχληση, στην οποία ο μητροπολίτης επικαλέστηκε κάποιες ασάφειες στα έγγραφα για τους σκοπούς του ξενώνα. Η τρίτη επίσκεψη έγινε όταν τα μέλη του Συλλόγου διαπίστωσαν πως το κτίριο είχε καταληφθεί από φοιτητές της Θεολογίας.
«Πήγαμε στο γραφείο του για εξηγήσεις και έγινε έξαλλος. Μας απάντησε πως δεν θα κάνουμε εμείς κουμάντο στη δουλειά του και όταν του θυμίσαμε τη θέληση του Παντελεήμονος, μας είπε "αυτός πέθανε, εγώ αποφασίζω τώρα"», διηγείται με πίκρα και θυμό η κ. Μήττα.

ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΖΗΤΗΣΗ, ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ Ο ΑΝΘΙΜΟΣ
Η ταμπέλα στην πρόσοψη του ξενώνα παραμένει μέχρι σήμερα, θυμίζοντας σε αυτούς που τον μετέτρεψαν σε φοιτητική εστία τον λόγο για τον οποίο δημιουργήθηκε: «Στέγη Αγάπης Μητροπολίτου Παντελεήμονος Β - Κοινωνική και Ανθρωπιστική Παρέμβαση για τα Παιδιά που Πάσχουν». Σύμφωνα με την κ. Μήττα, κάποιοι έσβησαν μόνο τη συνέχεια του τίτλου που έγραφε «από Καρκίνο».
«Δεν μπορώ να διανοηθώ πώς έκανε κάτι τέτοιο ούτε μπορώ να πιστέψω πώς δέχονται να μένουν εκεί άνθρωποι που μελλοντικά θα γίνουν ιερείς», είπε η πρόεδρος του Συλλόγου Καρκινοπαθών. «Πρέπει να προσέξουμε και την Ευελπίδων της Εκκλησίας», απαντά από την πλευρά του ο μητροπολίτης Ανθιμος και προσθέτει: «Πρόκειται για φτωχά παιδιά, μελλοντικούς ιερείς, που δεν μπορώ να τους αφήσω στον δρόμο».
Οπως υποστήριξε στο «Εθνος» ο κ. Ανθιμος, η θέληση του μακαριστού Παντελεήμονος είχε εκδηλωθεί μόνο προφορικά και δεν άφησε πίσω του κανονισμό λειτουργίας. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό και με το ότι δεν υπήρχε ζήτηση -όπως ισχυρίζεται- για φιλοξενία πασχόντων παιδιών, τον οδήγησε στην αλλαγή χρήσης.
Ως κριτήρια για τη φιλοξενία των φοιτητών Θεολογίας έθεσε να είναι από φτωχές οικογένειες, να έχουν σύσταση του μητροπολίτη τους και να έχουν δηλώσει εκ των προτέρων ότι θα γίνουν κληρικοί.
«Φυλάξαμε και κάποια δωμάτια στον πρώτο όροφο για τα παιδιά, αλλά αυτά δεν γέμισαν ποτέ», πρόσθεσε.

πηγή: εφημ.Έθνος

2 comments:

  1. αν είναι αλήθεια όλα αυτά ντροπή τους!

    ReplyDelete
  2. Αν και η αγάπη μπήκε στο νόμο της προσφοράς και της ζήτησης τότε χάσαμε και τη τελευταία ελπίδα να ξαναγίνουμε άνθρωποι.

    ReplyDelete

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki