Αποκολοκύνθωση

Χθες το βράδυ…

Βλέπω τα γειτονάκια ντυμένα φαντασματάκια και τα ακούω να φαφουτίζουν «τρικ ορ τριτ;» ( =φάρσα ή κέρασμα;)…

Γονείς λιγωμένοι τα συνοδεύουν καμαρωτοί σε πριν από την ώρα τους χάλογουην πάρτυζ… Δεν κρατιόμαστε.

Καημένη Ελλάδα… Γεμίσαμε αμερικανάκια και φαντάσματα Ελληνόπουλων.

Όλα θυσία στο βωμό του κέρδους κάθε εποχικού μαγαζάτορα και της παγκοσμιοποίησης κάθε σάχλας.
Για τους Κέλτες η παραμονή των Αγίων Πάντων (All Hallows Even) μπορεί ακόμα να έχει κάποια σημασία. Αυτοί ξέρουν ίσως για τον τσιγκούνη Τζακ και την κολοκύθα-φανάρι τι σημαίνουν. Εμείς όμως ουδεμία ιδέα έχουμε. 

Μιμούμαστε χωρίς έθος και ήθος ξένο έθιμο. Η ετεροίωση είναι χειρότερη από την αλλοτρίωση. Ο αλλότριος μπορεί κάπου να αφομοιωθεί· ο ετεροιωμένος όχι, διότι παντού θα είναι έτερος, δηλαδή αλλότριος, ξένος. 

Οι παλαιοί Έλληνες της διασποράς γονιμοποίησαν και τις νέες και την παλιά τους πατρίδα. 

Οι σύγχρονοι Έλληνες της συμφοράς είμαστε ξένοι και στη δική μας και στων άλλων τις πατρίδες.

Αυτή είναι η φάρσα με την οποία κερνάμε τα παιδιά μας. Αυτά είναι τα τρικς με τα οποία τρατάρει η παγκοσμιοποίηση τους λαούς για να ολοκληρωθεί η απεθνικοποίηση και η αποθρησκειοποίηση.

Κι αν παλαιότερα υιοθετήσαμε ξένα έθιμα, τότε τουλάχιστον ξέραμε ποιοι είμαστε και πού πάμε. Ξέρανε τα παιδιά τι έγινε την 28η και τι την 25η. Ξέρανε το «Πιστεύω» και το πίστευαν. Κι αν το χριστουγεννιάτικο δένδρο το λάνσαρε ο Όθωνας, αυτός τουλάχιστον ζήτησε και τον έθαψαν με τη φουστανέλα.

Τώρα θάβουμε τη φουστανέλα για την κάθε νεοταξική καταναλωτική τρέλα. Ευκαιρία λοιπόν, αφού δεν ξέραμε να επενδύσουμε σε μετοχές για μάσκες, να επενδύσουμε σε μετοχές για κολοκύθες. «Κολοκύθια με τη ρίγανη», που λέγαμε παλιά!
Καλό χάλογουην!

Γιάννης Σ. Καργάκος
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι