Όταν πιάνει η βροχή… / Καληνύχτα σας...

Πολλές οι δυσκολίες της ζωής. 

Ο κάθε ένας μόνος του, το γνωρίζει καλύτερα αυτό.
Είναι δυσκολίες που τις περιμένεις να έρθουν. 

Τις βλέπεις. Σε προειδοποιούν. 

Και είναι και άλλες, οι οποίες εμφανίζονται από κει που δεν το περιμένεις, που δεν τις είχες ποτέ φανταστεί.

Και τότε είναι που εύχεσαι, να μην είχανε συμβεί, και τότε είναι που αναρωτιέσαι το γιατί συνέβησαν σε σένα.
Και είναι πολλές φορές λόγια, άνθρωποι, πρόσωπα και γνώμες και καταστάσεις αυτές οι δυσκολίες.
Και σε αυτές θα αναφερθούμε…
Όσο όμως και να το προσπαθείς, δεν θα μπορέσεις να τις εξηγήσεις. Και όσο και να το εύχεσαι, να τις διώξεις, πολλές φορές δεν το μπορείς.

Σκέψου όμως το εξής Άνθρωπε…
Γιατί αυτά τα λόγια, οι άνθρωποι, τα πρόσωπα οι γνώμες και οι καταστάσεις, είναι σαν τη βροχή που πιάνει.
Τη βροχή που άλλοτε τη προβλέπεις και άλλοτε όχι. 

Τη βροχή, που κάποτε, όσο και να κρατήσει, θα περάσει.

Δεν προσπαθείς να την διώξεις τη βροχή. Δεν προσπαθείς να τη σταματήσεις. Τη βροχή την αφήνεις να πέφτει, και να πέφτει… 

Δε μπορείς να κάνεις και αλλιώς, όσο και να το θέλεις.
Χτίζεις όμως σπίτια, με καλά θεμέλια, καλές πόρτες και παράθυρα, χοντρούς τοίχους και γερή σκεπή. Και δεν σε νοιάζει όσο και να βρέχει.

Έτσι και τα λόγια, οι άνθρωποι, τα πρόσωπα οι γνώμες και οι καταστάσεις Άνθρωπε…
Μην προσπαθήσεις να τα σταματήσεις…
Χτίσε το σπίτι σου καλό, και άφησε τα…
Και, όπως όταν πιάνει η βροχή, εσένα δε θα σε αγγίζουν…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι