Θρηνώντας πάνω απ' τα χαλάσματα...

Στραβές θα γίνουν. Και αποτυχίες θα έρθουνε. 

Δυσκολίες ένα σωρό. Προβλήματα ακόμα περισσότερα. 

Σχέσεις θα χαλάσουνε. Όνειρα θα γκρεμιστούνε.
Μακάρι να ήταν αλλιώς.

Τι να κάνουμε όμως; Έτσι είναι η ζωή. 

Και δεν είναι έτσι μόνο για σένα. Είναι για όλους. 

Υπάρχουν άνθρωποι που σηκώνουν σταυρό, πολύ πιο βαρύ από τον δικό σου…
Κανένας δεν μπορεί αυτά να τα αποφύγει. 

Ούτε εσύ, ούτε εγώ, ούτε κανείς.

Και ναι….  Θα θυμώσεις. Θα φωνάξεις. 

Θα αναρωτηθείς "γιατί", χωρίς απάντηση να πάρεις ποτέ. 

Θα πέσεις. Θα κλάψεις. Θα ξεσπάσεις.
Θα τα κάνεις όλα αυτά. Και, καλά θα κάνεις.

Μετά όμως από όλα, θα βρεθείς να έχεις μπροστά σου δυο επιλογές.
Ή να μείνεις εκεί, θρηνώντας επάνω στα χαλάσματα, ή να σφίξεις τα δόντια, να κάνεις ένα σταυρό και να προχωρήσεις. 

Να προχωρήσεις μπροστά.

Καλώς ή κακώς.
Δυο επιλογές.
Σκέψου. Αποφάσισε.

Να ξέρεις όμως…
Θρηνώντας πάνω σε χαλάσματα, ποτέ δεν πέτυχε τίποτα κανείς.

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι