Κανένα Νόμπελ και κανένας έπαινος δεν έκαναν τον Ελύτη, τον Ρίτσο, τον Μίκυ... μεγάλους. Έγιναν μεγάλοι από την αγάπη του κόσμου.
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη εσύ δοξαστική
μη, παρακαλώ σας, μη
λησμονάτε τη χώρα μου.
και μυρσίνη εσύ δοξαστική
μη, παρακαλώ σας, μη
λησμονάτε τη χώρα μου.
Αετόμορφα τα έχει τα ψηλά βουνά
στα ηφαίστεια κλήματα σειρά
και τα σπίτια πιο λευκά
στου γλαυκού το γειτόνεμα.
στα ηφαίστεια κλήματα σειρά
και τα σπίτια πιο λευκά
στου γλαυκού το γειτόνεμα.
Τα πικρά μου χέρια με τον Κεραυνό
τα γυρίζω πίσω απ' τον καιρό
τους παλιούς μου φίλους καλώ
με φοβέρες και μ' αίματα
τα γυρίζω πίσω απ' τον καιρό
τους παλιούς μου φίλους καλώ
με φοβέρες και μ' αίματα
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη εσύ δοξαστική
μη, παρακαλώ σας, μη
λησμονάτε τη χώρα μου
και μυρσίνη εσύ δοξαστική
μη, παρακαλώ σας, μη
λησμονάτε τη χώρα μου
Χρόνια Πολλά και Λεύτερα!!
Το Χαμομηλάκι
No comments:
Post a Comment