Ο Ατακτούλης καταστρέφει την Πρωτοχρονιά

Άλλη μια μέρα ξημέρωσε στο Χωριό του Αϊ-Βασίλη. Όλοι οι κάτοικοι του χωριού εργάζονται πυρετωδώς για τη Μεγάλη Μέρα, τη Μέρα της Πρωτοχρονιάς.

Στην πρώτη γραμμή τα ξωτικά τρέχουν πέρα δώθε και προσπαθούν να φτιάξουν όλα τα δώρα έγκαιρα, ώστε κανένα παιδάκι να μην είναι στεναχωρημένο με τον ερχομό της Νέας Χρονιάς. Οι δε τάρανδοι τρώνε με λαιμαργία ότι λιχουδιά τους δίνει η Πρωτοχρονιούλα, η μικρή ξωτικοβοηθός του Αϊ-Βασίλη, γιατί έχουν ένα πολύ μακρύ ταξίδι να κάνουν σε λίγες μέρες και βέβαια χωρίς διάλειμμα για κολατσιό.

Ας πάμε όμως τώρα να γνωρίσουμε έναν-έναν τους μικρούς βοηθούς του Αϊ-Βασίλη, τα ξωτικά. Πρώτος και πιο γρήγορος ο Σπιρτούλης, βρίσκει τα υλικά όσο πιο γρήγορα μπορεί για την κατασκευή των παιχνιδιών. Δεύτερος ο Εξυπνούλης, ετοιμάζει τα σχεδιαγράμματα για τα παιχνίδια και γράφει τις οδηγίες για τη συναρμολόγησή τους. Τρίτος και εξίσου σημαντικός ο Εργατικούλης, δουλεύει ασταμάτητα για να φτιάξει τα παιχνίδια με τη βοήθεια της ομάδας του.

Ακολούθως, ας γνωρίσουμε τις διδυμούλες, την Κορδελίτσα και την Φιογκίτσα, των οποίων η δουλειά είναι να τυλίγουν φυσικά τα δώρα. Εντάξει αυτές οι δύο κάνουν καταπληκτική ομαδική δουλειά στο τύλιγμα των δώρων! Τι κορδέλες χρωματιστές, τι φιόγκοι, τι πολύχρωμα και φανταχτερά χαρτιά περιτυλίγματος!

Ας μην ξεχνάμε όμως και τον Υπναρούλη! Πού τον χάνει πού τον βρίσκει ο Αϊ-Βασίλης, όλο και κάπου είναι κρυμμένος και ρίχνει κανέναν υπνάκο. Έχει χάρη που αυτός μαζεύει τα γράμματα των παιδιών από όλα τα ταχυδρομεία σε όλον τον κόσμο και τα φέρνει στο Χωριό για να ετοιμαστούν τα παιχνίδια για τα παιδιά, αλλιώς θα τον είχε διώξει μέχρι τώρα! Καλά όμως μεταξύ μας..σσσς.. Δεν το κάνει η καρδιά του να τον διώξει γιατί τον κάνει συνέχεια να γελάει δυνατά! Πολύ δυνατά! Να κάπως έτσι! ΧΟ ΧΟ ΧΟ!!!

Και τελευταίος είναι ο Ατακτούλης. Γι' αυτόν και για τις σκανδαλιές του θα μιλήσουμε σε λιγάκι, καθώς και για το πώς αυτό το μικρό, σκανδαλιάρικο ξωτικό παρολίγον να καταστρέψει την Πρωτοχρονιά μερικά χρόνια πριν.

Όλα ξεκίνησαν να οδηγούν στην καταστροφή, όταν ο Ατακτούλης ζήτησε δουλειά στο πλευρό του Αϊ-Βασίλη. Ο καλός μας ο Αϊ-Βασίλης, ήξερε από την αρχή πως θα μετάνιωνε για την ευκαιρία αυτή που θα του έδινε αλλά είναι τόσο καλόκαρδος που δεν μπορούσε να του αρνηθεί.

Έτσι ο Ατακτούλης ανέλαβε σαν βοηθός του Σπιρτούλη. Μόνο που η συνεργασία τους έληξε άδοξα, αφού του έλεγε να βρει βίδες, κι αυτός έβρισκε καραβίδες. Του ζητούσε να βρει ξύλα κι αυτός έφερνε μήλα. Ο Σπιρτούλης έγινε σπίρτο αναμμένο από τα νεύρα του και ο Αϊ-Βασίλης έστειλε τον Ατακτούλη να βοηθήσει τον Εξυπνούλη με τις οδηγίες συναρμολόγησης των παιχνιδιών. Άλλα όμως του έλεγε ο Εξυπνούλης κι άλλα έγραφε στις οδηγίες ο Ατακτούλης. Άσε δε που ήθελε να προσθέτει τη δική του πινελιά σε κάθε σχεδιάγραμμα των παιχνιδιών! Κι έτσι όταν ξεκίνησε η ομάδα του Εργατικούλη να φτιάχνει τα παιχνίδια έβλεπες μια μάγισσα με ουρά γοργόνας, έναν μάγειρα να φτιάχνει σε καζάνι μαγικά φίλτρα, μια γοργόνα με κεφάλι ψαριού και μουστάκια και γενικά.. το απόλυτο μπέρδεμα!

Όπως καταλαβαίνετε ο Εργατικούλης έβγαζε καπνούς από τα μυτερά αφτιά του! Και ο Αϊ-Βασίλης έπρεπε να βρει μια λύση. Κι αυτή η λύση ήταν να διώξει τον Ατακτούλη! Μα δεν το έκανε. Του έδωσε ακόμη μια ευκαιρία και τον έστειλε να βοηθήσει στο τύλιγμα των δώρων. Πίστευε, ή μάλλον ήλπιζε, πως με τα κορίτσια ίσως τα πηγαίνε καλύτερα. Και τελικά είχε απόλυτο... άδικο!

Η Κορδελίτσα και η Φιογκίτσα τόσο πολύ θύμωσαν μαζί του που τον τύλιξαν γύρω- γύρω με χαρτί περιτυλίγματος, του έβαλαν κι έναν φιόγκο και τον έστειλαν 'δωράκι' στον Υπναρούλη, τον οποίον δεν πολυσυμπαθούσαν.

Ο Αϊ-Βασίλης σκέφτηκε τότε πως μάλλον οι δύο τους θα τα πήγαιναν καλά, αφού ήταν και οι δύο τους... ξεχωριστοί. Και έτσι τους ανέθεσε να μαζέψουν μαζί όσα γράμματα είχαν απομείνει και αφού τελειώσουν να τα χωρίσουν σε δύο στοίβες. Η μία για τα φρόνιμα παιδιά και η άλλη για τα άτακτα παιδιά. Έτσι θα ήξεραν τα υπόλοιπα ξωτικά αν θα φτιάξουν ή όχι τα δώρα που ζητούσε κάθε παιδί. Ο Αϊ-Βασίλης τόνισε στον Ατακτούλη πως δεν πρέπει να κάνει κανένα λάθος γιατί στα άτακτα παιδιά δεν δίνουν κανένα δώρο! Το μόνο πράγμα που τους βάζουν στην κάλτσα τους είναι ένα κομμάτι κάρβουνο για τιμωρία! Έτσι του είχε πει!

Όταν τελείωσαν με το μάζεμα των γραμμάτων, ο Υπναρούλης ζήτησε από τον Ατακτούλη να συνεχίσει με τον διαχωρισμό των γραμμάτων στις δύο στοίβες, των φρόνιμων και των άτακτων παιδιών. Του τόνισε τα λόγια του Αϊ-Βασίλη, πως δεν πρέπει να κάνει κανένα λάθος και έφυγε για τον δεύτερο ενδιάμεσο του υπνάκο.

Άλλο που δεν ήθελε ο Ατακτούλης, μοίρασε στις δύο στοίβες τα γράμματα των παιδιών ανάποδα, έβαλε δηλαδή στη στοίβα για τα φρόνιμα παιδιά τα άτακτα παιδιά και στη στοίβα για τα άτακτα παιδιά έβαλε τα φρόνιμα παιδιά και ακολούθως τα έδωσε, γεμάτος περηφάνια για το κατόρθωμά του, στα ξωτικά για να φτιάξουν τα δώρα.

Οι μέρες κύλησαν και ήρθε η μεγάλη μέρα. Η μέρα που θα ξεκινούσε ο Αϊ-Βασίλης το μαγικό του ταξίδι με τους ταρανδους και τους βοηθούς του τα ξωτικά, για να μοιράσουν τα δώρα.

Λίγο πριν φύγει ζήτησε τη λίστα με τα παιδιά και τα δώρα τους, για να ρίξει μια ματιά προτού ξεκινήσουν. Ξαφνικά... Το βλέμμα του πάγωσε, τα κατακόκκινα μαγουλάκια του έχασαν το χρώμα τους και το δυνατό γέλιο του σταμάτησε!

- ΜΑ αυτό είναι αδύνατο! φώναξε.

- Άτακτα παιδιά να γίνονται φρόνιμα έχω δει, μα το αντίθετο ποτέ! Όλα αυτά τα παιδιά που θα πάρουν κάρβουνο αντί δώρο, πέρυσι ήταν στη λίστα με τα φρόνιμα παιδιά! Μα πώς γίνεται;

- Αυτό είναι αδύνατο, Άγιε μου Βασίλη! Η πιθανότητα είναι 0,000000001% να συμβεί κάτι τέτοιο, είπε ο Εξυπνούλης.

- Και τώρα; Τα παιδιά θα πάψουν να πιστεύουν στη μαγεία της Πρωτοχρονιάς! Θα πάψουν να είναι φρόνιμα! Θα επικρατήσει ΧΑΟΣ, έλεγε φωναχτά και με τρεμάμενη φωνή ο Αϊ-Βασίλης.

Ο Ατακτούλης ένιωσε τόσο απαίσια που έσκυψε το κεφάλι για να κρύψει τα δάκρυά του μα και την ντροπή του. Όμως δεν άντεξε άλλο. Έτρεξε στον Αϊ-Βασίλη, έπεσε μπροστά από τα γόνατα του και φώναξε:

- Συγχώρεσε με Άγιε μου Βασίλη! Ήθελα να γελάσω λίγο και κατέστρεψα την Πρωτοχρονιά για τόσα παιδιά! Συγχώρεσε με!

Τότε ο Αϊ-Βασίλης άρχισε να γελά δυνατά. Πολύ, πολύ δυνατά! ΧΟ ΧΟ ΧΟ!

- Σου κάναμε πλάκα! Είπε ο Υπναρούλης, ο οποίος κοιμόταν και τον σκούντηξε ο Εργατικούλης για να πει την ατάκα του.

- Θέλαμε κι εμείς .. να γελάσουμε λίγο, είπε ο Αϊ Βασίλης.

- Πίστευες ποτέ πως ο καλός μας Άγιος Βασίλης θα έβαζε κάρβουνο στα παιδιά; γέλασε η Πρωτοχρονιούλα και συμπλήρωσε:

- Ο Άγιος Βασίλης έχει δώρα για όλα τα παιδιά, γιατί πιστεύει πως η αγάπη όταν προσφέρεται απλόχερα πολλαπλασιάζεται και μετά επιστρέφει δυνατότερη! Πιστεύει πως το κάθε παιδί έχει αγάπη και καλοσύνη μέσα του κι αν πού και πού κάνει αταξίες, η καλοσύνη μέσα του δεν χάνεται.

- Κι ακόμα πιστεύω, είπε ο Αϊ-Βασίλης κοιτώντας το ρολόι του και μιλώντας βιαστικά, πως είναι ώρα να φύγουμε γιατί με τις πλάκες στο τέλος θα μείνουν στ' αλήθεια τα παιδιά χωρίς δώρα!! ΧΟ ΧΟ ΧΟ! Ας πετάξουμε λοιπόν!!!

Τότε ο Ατακτούλης σκουπίζοντας τα δάκρυα του ρώτησε τον Αϊ Βασίλη δειλά αν μπορεί μετά από την γκάφα που έκανε να πάει κι αυτός μαζί τους για να επανορθώσει. Να καθίσει πίσω-πίσω έστω γιατί θα ήθελε πολύ να κάνει μαζί τους αυτό το τόσο όμορφο ταξίδι.

- Φυσικά! Και ΌΧΙ, του απάντησε ο Αϊ-Βασίλης αυστηρά! Δεν θα έρθεις και να κάτσεις πίσω-πίσω! Θα έρθεις και θα κάτσεις μπροστά, μαζί με τα υπόλοιπα ξωτικά!

Γιατί όπως είπε και η φίλη μας η Πρωτοχρονιούλα... "Η αγάπη όταν προσφέρεται απλόχερα πολλαπλασιάζεται και μετά επιστρέφει δυνατότερη" !!!

Καλή Πρωτοχρονιά!!!!!

Κείμενο: Nicole
Εικονογράφηση: Παιδικά Παραμύθια

paidika-paramythia.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι