Παραδείγματα ψυχολογικής παιδικής κακοποίησης:
1. Ο πρώτος ψυχολογικός βιασμός ενός παιδιού είναι το μπούκωμα με το φαγητό.
Θυμηθείτε ότι το παιδί σάς βλέπει σαν γίγαντα, ο οποίος προσπαθεί με ένα κουτάλι να το ταΐσει, εσείς στη θέση του, τι επιλογές θα είχατε;
2. Η άρνηση της αγκαλιάς, ως μέσο τιμωρίας.
3. Αρνητική σύγκριση με άλλα παιδιά:
2. Η άρνηση της αγκαλιάς, ως μέσο τιμωρίας.
3. Αρνητική σύγκριση με άλλα παιδιά:
«Είδες ο Γιαννάκης, τι καλό παιδί που είναι ενώ εσύ…»
4. Χλευασμός για τις αδυναμίες του και τα συναισθήματά του, καθώς απευθυνόμαστε σε ένα οκτάχρονο παιδί:
4. Χλευασμός για τις αδυναμίες του και τα συναισθήματά του, καθώς απευθυνόμαστε σε ένα οκτάχρονο παιδί:
«Ολόκληρος άντρας και φοβάσαι έναν σκύλο!»
5. Οι φωνές και οι στριγκλιές
6. Περιφρόνηση:
5. Οι φωνές και οι στριγκλιές
6. Περιφρόνηση:
«Άντε, κάνε μας τη χάρη που έχεις και άποψη!»
7. Γελοιοποίηση, σε δημόσιο είτε σε ιδιωτικό χώρο
8. Προσβλητικοί υπαινιγμοί για το φύλο του ή τις συμπεριφορές του «Έτσι είναι οι γυναίκες από μικρές φαίνονται» ή «τι είσαι κοριτσάκι και παίζεις με κούκλες;»
9. Το διπλό μήνυμα:
7. Γελοιοποίηση, σε δημόσιο είτε σε ιδιωτικό χώρο
8. Προσβλητικοί υπαινιγμοί για το φύλο του ή τις συμπεριφορές του «Έτσι είναι οι γυναίκες από μικρές φαίνονται» ή «τι είσαι κοριτσάκι και παίζεις με κούκλες;»
9. Το διπλό μήνυμα:
«Να πας να παίξεις παιδί μου, τι πειράζει που εγώ θα μείνω μόνος – ή μέσα στο σπίτι»
10. Το να είναι παρόντα σε καβγάδες μεταξύ των γονέων.
10. Το να είναι παρόντα σε καβγάδες μεταξύ των γονέων.
(Θυμηθείτε άλλο σύγκρουση και άλλο καβγάς με βία)
11. Η επιβολή εξουσίας χωρίς εξηγήσεις:
11. Η επιβολή εξουσίας χωρίς εξηγήσεις:
«Θα το κάνεις γιατί το λέω εγώ.»
Η άρνηση της επικοινωνίας, η απομόνωση, οι τιμωρίες που περιλαμβάνουν κλείσιμο του παιδιού σε σκοτεινό χώρο, η άρνηση της τροφής, η παραμέληση των αναγκών του, η άρνηση επικοινωνίας με έναν γονέα σε περίπτωση διαζυγίου ή και η παρεμπόδιση της επικοινωνίας μαζί του (όταν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος, ο οποίος να αποδεικνύεται μέσω δικαστηρίου) είναι και αυτές μορφές ψυχολογικής βίας.
Ένας γονέας, ο οποίος κάποια στιγμή στο θυμό του θα μιλήσει ταπεινωτικά στο παιδί έχει τη δυνατότητα να επανορθώσει για τη συμπεριφορά του, ζητώντας του συγγνώμη.
Δεν μας απασχολεί το τι κάνει ένας γονιός το 10% του χρόνου του αλλά το τι κάνει ένας γονιός το 90% του χρόνου του.
Ίσως χρειάζεται εκ μέρους μας η παραδοχή ότι, χρειαζόμαστε βοήθεια ως γονείς για να μάθουμε πώς:
περισσότερα εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
Δεν μας απασχολεί το τι κάνει ένας γονιός το 10% του χρόνου του αλλά το τι κάνει ένας γονιός το 90% του χρόνου του.
Ίσως χρειάζεται εκ μέρους μας η παραδοχή ότι, χρειαζόμαστε βοήθεια ως γονείς για να μάθουμε πώς:
- 1. Να μη χτυπάμε το παιδί μας, όταν είμαστε θυμωμένοι.
- 2. Να καθησυχάζουμε ένα μωρό όταν κλαίει.
- 3. Να προστατεύσουμε το παιδί μας αν διαπιστώσουμε ότι είναι θύμα ψυχολογικής ή άλλης κακοποίησης.
- 4. Να προετοιμάζουμε το παιδί να προστατεύει τον εαυτό του από τέτοιου είδους επιθέσεις.
- 5. Να του θέτουμε συνέπειες και όχι τιμωρίες.
- 6. Να μην το υποτιμάμε, εξευτελίζουμε, περιφρονούμε.
περισσότερα εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
No comments:
Post a Comment