τα στραβά δοντάκια,
ο χρόνος που περάσαμε μαζί,
το να ακούμε “Μαμά κοίτα!” κάθε δύο λεπτά.
Θα μας λείψει αυτό που είμαστε ΤΩΡΑ ως άτομα και ως οικογένεια
«.... Ωστόσο, δεν εκτιμάμε αρκετά την εκάστοτε φάση που βιώνουμε ως γονείς.
Όταν είναι πολύ μικρά ανυπομονούμε να μεγαλώσουν για να έχουμε περισσότερο χρόνο για τον εαυτό μας, να σταματήσουμε να μαζεύουμε σκόρπια παιχνίδια από το πάτωμα, να μην ξύνουμε κάθε τόσο ξεραμένα κομμάτια φαγητού από τους τοίχους...
Ανυπομονούμε να μεγαλώσουν για να σταματήσουν τα ξαφνικά ξεσπάσματα, οι συνεχείς μάχες, τα ασταμάτητα πλυντήρια, τα κλάματα με το παραμικρό και η εξάντληση που έγινε δεύτερη φύση μας.
Ανυπομονούμε να μεγαλώσουν για να πάρουμε μια ανάσα αλλά, όταν φτάσει αυτή η στιγμή, θα αναπολούμε τότε που ήταν μικρά! Θα μας λείψουν όλα από εκείνη την περίοδο: τα γέλια τους, τα αδιάκοπα φιλιά τους, τα αφράτα χεράκια τους, οι αγκαλιές τους, τα βραδινά παραμύθια μας, τα γλυκά τους χαμόγελα...
Θα μας λείψει το ότι δεν κάναν ρούπι χωρίς τη μαμά τους, ο χρόνος που περνάγαμε μαζί ή το ότι ακούγαμε τη λέξη "μαμά" κάθε 2 λεπτά.
Θα μας λείψει αυτό που είμαστε ΤΩΡΑ ως οικογένεια αφού σύντομα, τα μωρά μας δεν θα είναι πια μωρά. Θα είναι μεγάλα παιδιά που, μέρα με τη μέρα, θα αλλάζουν και θα γίνονται αυτόνομα και ανεξάρτητα.
Όσο κι αν νομίζουμε πως αυτή η περίοδος θα κρατήσει για πάντα, όσο κι αν έχουμε κουραστεί, τα μωρά μας θα μεγαλώσουν πολύ γρήγορα και όλο αυτό που ζούμε σήμερα θα μας λείψει.
Ας απολαύσουμε λοιπόν το παρόν, με τα καλά και τα κακά του, γιατί τα παιδιά μας μεγαλώνουν τόσο γρήγορα...».
περισσότερα στην πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
Όταν είναι πολύ μικρά ανυπομονούμε να μεγαλώσουν για να έχουμε περισσότερο χρόνο για τον εαυτό μας, να σταματήσουμε να μαζεύουμε σκόρπια παιχνίδια από το πάτωμα, να μην ξύνουμε κάθε τόσο ξεραμένα κομμάτια φαγητού από τους τοίχους...
Ανυπομονούμε να μεγαλώσουν για να σταματήσουν τα ξαφνικά ξεσπάσματα, οι συνεχείς μάχες, τα ασταμάτητα πλυντήρια, τα κλάματα με το παραμικρό και η εξάντληση που έγινε δεύτερη φύση μας.
Ανυπομονούμε να μεγαλώσουν για να πάρουμε μια ανάσα αλλά, όταν φτάσει αυτή η στιγμή, θα αναπολούμε τότε που ήταν μικρά! Θα μας λείψουν όλα από εκείνη την περίοδο: τα γέλια τους, τα αδιάκοπα φιλιά τους, τα αφράτα χεράκια τους, οι αγκαλιές τους, τα βραδινά παραμύθια μας, τα γλυκά τους χαμόγελα...
Θα μας λείψει το ότι δεν κάναν ρούπι χωρίς τη μαμά τους, ο χρόνος που περνάγαμε μαζί ή το ότι ακούγαμε τη λέξη "μαμά" κάθε 2 λεπτά.
Θα μας λείψει αυτό που είμαστε ΤΩΡΑ ως οικογένεια αφού σύντομα, τα μωρά μας δεν θα είναι πια μωρά. Θα είναι μεγάλα παιδιά που, μέρα με τη μέρα, θα αλλάζουν και θα γίνονται αυτόνομα και ανεξάρτητα.
Όσο κι αν νομίζουμε πως αυτή η περίοδος θα κρατήσει για πάντα, όσο κι αν έχουμε κουραστεί, τα μωρά μας θα μεγαλώσουν πολύ γρήγορα και όλο αυτό που ζούμε σήμερα θα μας λείψει.
Ας απολαύσουμε λοιπόν το παρόν, με τα καλά και τα κακά του, γιατί τα παιδιά μας μεγαλώνουν τόσο γρήγορα...».
περισσότερα στην πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
No comments:
Post a Comment