Τα χαλασμένα λαμπάκια

Ξύπνησε χορτασμένος μεσημεριανό ύπνο και τέντωσε τα ποδαράκια του να ξεμουδιάσουν από την ακινησία της χνουδωτής και αφράτης κουβέρτας που τον φάσκιωνε. 

Ο Ευγένιος συνειδητοποίησε πως είχε κιόλας νυχτώσει. Αυτός ο Δεκέμβρης πολύ τεμπέλης μήνας και χουζούρης του φαινόταν.
    Φόρεσε τις ζεστές του κάλτσες και θυμήθηκε πως είχε ένα μικρό χρωματιστό χαρτόκουτο με λαμπιόνια να ελέγξει, αυτά που κοσμούν το Χριστουγεννιάτικο έλατο. 

    Στα οχτώ του χρόνια αισθανόταν αρκετά μεγάλος πια, ώστε να περιμένει από τους άλλους την πρωτοβουλία για τέτοιες ευχάριστες δουλειές. Το σπίτι είχε μια παράξενη ησυχία και ακουγόταν μόνο ο ήχος της σόμπας σαν βαγόνι που τραβάει την ανηφόρα.

Έτσι, γεμάτος ανυπομονησία και λαχτάρα πήρε στα χέρια του τα καλοσχηματισμένα και τρισδιάστατα αστέρια σε πράσινο, κόκκινο και κίτρινο χρώμα. 

Τα τοποθέτησε στο ειδικό μηχάνημα με την παιδική ασφάλεια και ετοιμαζόταν για μια φαντασμαγορική φωταγώγηση που θα ανέδιδαν αυτές οι μικροσκοπικές αντιστάσεις. Τα ματάκια του πετούσαν σπίθες από την προσμονή της γιορτινής ατμόσφαιρας και έτσι χωρίς να χάσει καθόλου χρόνο στο μισοσκόταδο, πατάει τον διακόπτη. 

Μα τότε κάτι συνέβη. 

Άναψε μόνο ένα κόκκινο λαμπάκι και έδειξε μια εικόνα γνώριμη και ξεκάθαρη:

    «Φωνές ακούγονται από το μέσα δωμάτιο όπου μαλώνουν και πάλι ο μπαμπάς με τη μαμά και αυτός δεν μπορεί να καταλάβει τον λόγο της φασαρίας καθώς δεν προφταίνει τις λέξεις να αναγνωρίσει, κλείνει μοναχά τα αυτιά του και χώνεται κάτω από το τραπέζι της κουζίνας φοβούμενος πως κάτι κακό θα γίνει και θα φταίει αυτός. Έπειτα, θυμάται τη μαμά του να βγαίνει από το δωμάτιο με δάκρυα στα μάτια και με δυο τρία σημάδια στο πρόσωπο, να τον παίρνει αγκαλιά και εκεί κάτω από το τραπέζι, σκυμμένοι και οι δύο, να του τραγουδάει έναν σκοπό και να τον καθησυχάζει».
     Όχι, όχι, δεν μπορεί, θα δοκιμάσω ξανά. Σκέφτηκε. 

Δεύτερη προσπάθεια και άναψε μόνο το πράσινο λαμπάκι, θυμίζοντας αυτή τη φορά τα επόμενα δύσκολα Χριστούγεννα:
    «Είκοσι πέντε του μηνός και ο Άγιος Βασίλης δεν τσούλησε το έλκηθρο του φέτος γιατί χάλασαν τα μαγικά φτερά των ταράνδων και έτσι δεν μπόρεσε να πάρει το δώρο που είχε ζητήσει. Το φαγητό δεν υπήρχε στο τραπέζι επειδή η μαμά δεν είχε λέει κάτι μαγικά χαρτάκια που τα ονόμαζαν χρήματα, για να το γεμίσει. Έτσι, έκοψε ζουμερά πορτοκάλια από το δέντρο της πλατείας και τα στόλισε με μπόλικη κανέλα. Στο νου του έρχονταν τα ζαχαρωτά και τα σοκολατένια γλυκίσματα και στριφογυρνούσαν αδιάκοπα τα άτιμα».

Ουφ, θα χάλασαν σκέφτηκε και έστρεψε όλες τις ελπίδες του σε μια τρίτη και τελευταία φορά απογοητευμένος και κατσουφιασμένος από τις προηγούμενες, χωρίς όμως να διαφέρει και αυτή πολύ:

    «Η τιμωρία της δασκάλας το πρωί της Τετάρτης ήταν αυστηρή και όχι άδικα επιβεβλημένη. Η παραβατική συμπεριφορά σου, Ευγένιε, και η έλλειψη σεβασμού προς τους συμμαθητές σου δεν συγχωρούνται σήμερα, είπε η κυρία Μαρία. Θα καλέσω τους γονείς σου να σε συνετίσουν και να σου μάθουν κανόνες συμπεριφοράς.» Στα αυτάκια του αντηχούσαν βαρύγδουπες οι λέξεις αυτές. 

Φάνταζε σαν αγρίμι σε κλουβί.
    Με σχηματισμένη απόλυτα την έκφραση της λύπης στο πρόσωπό του τα παράτησε και κύλησε δίπλα στη σόμπα. Απορροφήθηκε στο χρώμα και στη ζεστασιά της φλόγας κρατώντας το κεφάλι μέσα στις παλάμες του. 

Πέρασε αρκετή ώρα έτσι, ώσπου νύσταξε και αποκοιμήθηκε. Βλέπετε, δεν είχε και άλλη επιλογή, ήταν πολύ μικρός για να φταίει. Βίωνε άσκημα συναισθήματα και βρέθηκε νωρίς νωρίς στα βάσανα. Μακάρι να μην χαλούσαν αυτά τα λαμπάκια. Μακάρι να μην τα άφηναν οι γονείς να χαλάσουν.

enallaktikidrasi
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η αγάπη που πληγώνει

Δεν είναι όλες οι αγάπες ίδιες. Υπάρχουνε "αγάπες" που πληγώνουνε. "Αγάπες" που πονάνε, "αγάπες" που ξεσκίζουν τη ψυχή.

«Ζηλεύω γιατί σε αγαπώ, γιατί σε αγαπώ πάρα πολύ. Γιατί δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα». Και ας σε πνίγω. Και ας σε εγκλωβίζω. Και ας μην σου αφήνω ελευθερία καμμιά.

«Εγώ που σε αγαπώ τόσο πολύ; Εγώ που κάνω για σένανε τα πάντα; Εγώ που θυσία γίνομαι;» Και ας σε γεμίζω έτσι με τύψεις. Ας σε γεμίζω ενοχές.

«Δεν με αγαπάς. Αν με αγαπούσες όσο εγώ, δεν θα φερόσουν έτσι. Απόδειξέ μου. Απόδειξέ μου…». Και προσπαθείς εσύ, προσπαθείς, να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας. Προσπαθείς, να με πείσεις για κάτι το αυτονόητο, εμένα, που λέω πως σε αγαπώ…

«Έτσι αγαπώ εγώ. Και άμα σ’ αρέσει». Και ας θες να ουρλιάξεις με ότι φωνή σού ‘χει απομείνει, «όχι, δεν μου αρέσει, δεν μου φτάνει, με πληγώνει ο τρόπος σου…».

Και είναι και άλλες. Πολλές. Αγάπες, που πληγώνουνε, που πονάνε, που ξεσκίζουν τη ψυχή.

Δεν είναι όλες οι αγάπες ίδιες.

Για την ακρίβεια, κάποιες από αυτές, δεν είναι καν αγάπες…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc. 

e-psyxologos.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Κούκλες από κάλτσες!

Οι κούκλες που μπορούμε να φτιάξουμε από κάλτσες, οι περίφημες ‘καλτσόκουκλες’, είναι ένα απλό παιχνίδι που μπορούμε να κατασκευάσουμε μετατρέποντας σε κούκλες παλιές κάλτσες που  όλοι σίγουρα  έχουμε σε κάποιο συρτάρι του σπιτιού μας. Πρόκειται για μια πολύ διασκεδαστική και δημιουργική διαδικασία που μπορούμε ν’ απολαύσουμε μαζί με τα παιδιά μας.

Ας δούμε λοιπόν τρεις διαφορετικούς τρόπους για να ετοιμάσουμε αυτό το απλό αλλά τόσο διασκεδαστικό παιχνίδι:

1ος τρόπος – ο εύκολος:
Υλικά:
- Κάλτσα,
- Βαμβάκι,
- Χαρτόνι,
- Ψαλίδι.

Διαδικασία κατασκευής της κούκλας:
 -Παίρνουμε μία παλιά κάλτσα.
- Γεμίζουμε την κάλτσα βαμβάκι.
- Για ματάκια χρησιμοποιούμε στρογγυλά κομμάτια χαρτόνι που βάφουμε όπως επίσης και για στόμα.
Εναλλακτικά, μπορούμε να ράψουμε με κλωστή μάτια και στόμα.

2ος τρόπος – ιδανικός για κουκλοθέατρο:
Υλικά:
- Μια αθλητική κάλτσα,
- Μαλλί για πλέξιμο,
- Κουμπιά,
- Χρωματιστά χαρτιά για τα χαρακτηριστικά.

Διαδικασία κατασκευής της κούκλας:
Κολλάμε στο επάνω μέρος της κάλτσας τα μαλλιά ή αν μπορούμε τα ράβουμε.
Κολλάμε στη συνέχεια τα μάτια και τα μάγουλα, το στόμα και την μύτη και η κουκλίτσα μας είναι έτοιμη.

Αν θέλουμε να κάνουμε πιο σταθερό το στόμα της κούκλας βάζουμε από μέσα ένα χαρτονάκι σε οβάλ σχήμα.
Παίζουμε βάζοντας και τα τέσσερα δάκτυλα μέσα στην κάλτσα ή αν θέλουμε να ξεχωρίσουμε τον αντίχειρα τον κάνουμε ν’ ανοιγοκλείνει το στόμα. Με αυτόν τον τρόπο κάνουμε μια πρώτης τάξης εξάσκηση στα δάκτυλά μας.

* Πηγή:  Κουκλοθέατρο Λαμίας  (απ’ όπου και η σχετική photo του άρθρου)

3ος τρόπος:
Υλικά:
- παλιές κάλτσες που δε χρησιμοποιούμε πια,
- χαρτόνι χοντρό,
- κόλλα,
- ψαλίδι,
- κάτι στρογγυλό που θα χρησιμοποιηθεί για μάτια (π.χ. χαρτόνι το οποίο θα ζωγραφίσουμε, κουμπιά κ.ο.κ),
- μαρκαδόροι,
- οτιδήποτε θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε για μαλλιά
(το πιο κατάλληλο για τη συγκεκριμένη δουλειά είναι το νήμα του πλεξίματος).

Διαδικασία κατασκευής της κούκλας:
1.  Φ τ ι ά χ ν ο υ μ ε  τ ο  σ τ ό μ α  τ ο  ο π ο ί ο  θ α  γ ί ν ε ι  μ ε  χ α ρ τ ό ν ι.
Παίρνoυμε το χαρτόνι,  βάζουμε επάνω την κάλτσα και ζωγραφίζουμε το περίγραμμα της μισής κάλτσας. Στη συνέχεια κόβουμε το χαρτόνι (αφήνουμε κι ένα περιθώριο κατά μήκος, το οποίο θα μας χρειαστεί) και βάζουμε επάνω τον αντίχειρά μας και σημειώνουμε το μήκος του.
Μετά, τσακίζουμε το χαρτόνι εκεί όπου σημειώσαμε και στη συνέχεια κόβουμε και το υπόλοιπο χαρτόνι.
Δοκιμάζουμε το χαρτόνι βάζοντάς το μέσα στην κάλτσα. Το πάνω μέρος το βάζουμε στη θέση των δακτύλων και το κάτω στη θέση της φτέρνας  και ελέγχουμε μήπως είναι μεγάλο ή μικρό.
Κολλάμε το χαρτόνι στην κάτω μεριά της κάλτσας. Βάζουμε κόλλα στο μισό χαρτόνι και το κολλάμε στο μπροστινό μέρος της κάλτσας.
Κάνουμε το ίδιο με το κάτω μέρος της κάλτσας. Βάζουμε την κόλλα και τώρα σηκώνουμε το μέρος της φτέρνας (αυτό που είναι στο κάτω μέρος της κάλτσας) και το κολλάμε.
2.  Φ τ ι ά χ ν ο υ μ ε  τ α  μ ά τ ι α.
Για τα μάτια μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε οτιδήποτε θα μπορούσε να λειτουργήσει ως τέτοιο από κουμπιά έως και έτοιμα ‘μάτια’ που μπορούμε να βρούμε στα χαρτοπωλεία. Το ευκολότερο είναι να χρησιμοποιήσουμε χαρτόνι το οποίο θα κόψουμε στρογγυλά και θα το βάψουμε.
3.  Π ρ ο σ θ έ τ ο υ μ ε  τ α  μ α λ λ ι ά.
Για μαλλιά μπορούμε επίσης να χρησιμοποιήσουμε όποιο υλικό επιθυμούμε – ωστόσο το νήμα πλεξίματος είναι το ιδανικότερο. Και φυσικά τα φτιάχνουμε όσο μακριά θέλουμε και στη συνέχεια τα κολλάμε στην κάλτσα.
Η κούκλα μας είναι πλέον έτοιμη!

* Πηγή: vaptism  (με φωτογραφίες όπου απεικονίζεται η διαδικασία κατασκευής της κούκλας, βήμα προς βήμα)

Μόλις η κούκλα μας ή οι κούκλες μας είναι έτοιμες, αρχίζουν και τα…πιο δύσκολα. Γιατί δε φτάνει να φτιάξουμε ένα παιχνίδι αλλά και να το παίξουμε. Έτσι οι γονείς θα πρέπει να βάλουμε σε λειτουργία τη φαντασία μας. Ιστορίες γνωστές και κλασικές θα μπορούσαν ν’ αποτελέσουν τη λύση, ενώ ο αυτοσχεδιασμός είναι πάντα καλοδεχούμενος!
πηγές:
praktikesidees
http://adoptedingr.wordpress.com/
http://anaptyksi.blogspot.gr/2014/01/blog-post_25.html

Δώστε στο Παιδί σας μια Υπέροχη Παιδική Ηλικία

Καλλιεργήστε ευτυχία και χαρά στη ζωή του παιδιού σας για να βάλετε γερές βάσεις ψυχικής αλλά και σωματικής υγείας και να δημιουργήσετε το υπόβαθρο της επιτυχίας. Τα ευτυχισμένα παιδιά σκέφτονται θετικά, είναι αισιόδοξα, δημιουργικά και πετυχαίνουν τους στόχους τους σε μικρότερη αλλά και μεγαλύτερη ηλικία, ως ενήλικες. 
Εντάξτε στη ζωή σας τις παρακάτω διαδικασίες για να δημιουργήσετε χαρούμενη ατμόσφαιρα στο σπίτι σας και να μεγαλώσετε ένα ευτυχισμένο και ισορροπημένο παιδί.

1. Απολαύστε ‘Ραντεβουδάκια’ με το Παιδί σας
Όπως βγαίνετε με φίλους για καφέ και να τα πείτε, έτσι μπορείτε να βγαίνετε και με το παιδί σας, ξεκινώντας από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Πέστε στο παιδί σας «σήμερα θα βγούμε ραντεβού παρέα, να φάμε ένα παγωτάκι και να τα πούμε» και κανονίστε να πάτε σε ένα μέρος όπου μπορείτε να βρεθείτε οι δυο σας (ακόμα καλύτερα και αγκαλίτσα!) για να περάσετε όμορφα. 
Δε χρειάζεται να αφιερώσετε πολύ χρόνο, ακόμα και 15-20 λεπτά είναι αρκετά. Θα πρέπει να κλείσετε το κινητό σας και να αφοσιωθείτε στο παιδί σας. Ρωτήστε το για τους φίλους, το σχολείο, τα ενδιαφέροντά του, χωρίς να του κάνετε ανάκριση και χωρίς να παίζετε το παιχνίδι των 20 ερωτήσεων. 
Ξεκινήστε την κουβέντα χαλαρά, τύπου «τι θα ήθελες να μου πεις σήμερα..», «θέλω να ακούσω τα νέα σου από το σχολείο», κλπ. Επικεντρωθείτε στο να ακούτε περισσότερο και να σχολιάζετε λιγότερο. Κάντε στο παιδί σας υποθετικές ερωτήσεις, τύπου «τι θα έκανες αν ήσουν διευθυντής στο σχολείο για μια μέρα», «αν μπορούσες να πας διακοπές οπουδήποτε στον κόσμο που θα διάλεγες», κλπ. 
Η ιδέα είναι να είστε μαζί με το παιδί σας, χωρίς περισπασμούς και να δημιουργήσετε ζεστασιά, εγγύτητα και τονώσετε το ψυχικό σας δέσιμο.

2. Δημιουργήστε Θετική Οικογενειακή Ατμόσφαιρα
Πάρτε τη συνειδητή απόφαση να μειώσετε τα νεύρα και τις φωνές στην οικογένειά σας. Πριν ξεσπάσετε, πάρτε μια βαθιά ανάσα και ρωτήστε τον εαυτό σας «αξίζει τον κόπο να χαλιέμαι και να χαλάω τη σχέση μου με το παιδί μου γι’ αυτό το λόγο;». Υιοθετήστε μια πιο ήρεμη στάση. Μάθετε να επενδύετε στο θετικό, στο γέλιο και τη χαρά και μειώστε τον αρνητισμό. Παρατηρήστε τι κάνουν σωστά και καλά τα μέλη της οικογένειας και κάντε τους ένα κομπλιμέντο, αντί να βλέπετε πάντα το στραβό και να λέτε τι πρέπει να διορθώσουν.

3. Δημιουργήστε Οικογενειακές Παραδόσεις
Τι ποιο ωραίο από οικογενειακές παραδόσεις όπως να φτιάχνετε μαζί με το παιδί τα χριστουγεννιάτικα γλυκά, να βάφετε τα πασχαλινά αυγά, να φτιάχνετε στεφάνι της πρωτομαγιάς ή να έχετε μια σπέσιαλ τούρτα για τα γενέθλια του… Αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη και δημιουργήστε το δικό σας χαιρετισμό ή γιορτάστε μια επέτειο σημαντική για την οικογένειά σας με ιδιαίτερο τρόπο. Συζητήστε για αυτά που κάνετε στο σπίτι σας, τραβήξτε φωτογραφίες, δημιουργήστε κλίμα προσδοκίας για όταν έρθουν οι χαρούμενες αυτές στιγμές…

4. Αποκτήστε τη Συνήθεια να Παίζετε Παιχνίδια και να Περνάτε Όμορφα
Παίξτε με το παιδί σας διάφορα παιχνίδια, καθιστοί, τρέχοντας, επιτραπέζια, φαντασίας, ή ηλεκτρονικά. Βρείτε ευκαιρία να γελάσετε, να γαργαληθείτε, να έρθετε κοντά διασκεδάζοντας. Επενδύστε στην ομορφιά της στιγμής και απολαύστε παρέα με το παιδί σας.

5. Μοιραστείτε Όμορφες Ιστορίες και Αναμνήσεις
Μοιραστείτε με το παιδί σας όμορφες ιστορίες από τη δική σας παιδική ηλικία, σκανταλιές, περιπέτειες, γιορτές, οτιδήποτε ωραίο σημάδεψε την παιδική σας ηλικία. Μιλήστε του για γονείς σας αλλά και για τις γιαγιάδες, τους παππούδες και άλλα αγαπημένα σας πρόσωπα, δείξτε του φωτογραφίες και ελάτε κοντά μαζί. Μοιραστείτε ωραίες αναμνήσεις σας απ’ όταν το παιδί σας ήταν μικρό, μιλήστε του για το πώς ήταν μωράκι, τι έκανε, τι του άρεσε, δείτε φωτογραφίες και βίντεο και γελάστε με την καρδιά σας. Καλλιεργώντας ευτυχία τονώνετε την ψυχική και σωματική υγεία του παιδιού σας –και τη δική σας φυσικά!- και δημιουργείτε ένα όμορφο, χαρούμενο, ασφαλές περιβάλλον για να αναπτυχθεί το παιδί σας και να μπορεί να επιστρέφει σε αυτές τις χαρούμενες στιγμές ξανά και ξανά.

6. Καλλιεργήστε την Αίσθηση της Οικογενειακής Συνεργασίας
Συνεργαστείτε με το παιδί σας και συμπεριλάβετέ το σε οικογενειακές εργασίες, αναθέτοντάς του έστω και έναν μικρό ρόλο. Αναθέστε του μικροδουλειές και συζητήστε πώς όταν συνεργάζεστε όλοι η ζωή γίνεται ευκολότερη και καταφέρνετε πολλά ωραία πράγματα.

7. Δώστε Έμφαση στο Παιχνίδι και τις Φιλίες
Από τις μεγάλες χαρές της παιδικής ηλικίας είναι το ελεύθερο παιχνίδι και οι φίλοι και οι παρέες. Σιγουρευτείτε ότι το παιδί σας έχει ελεύθερο χρόνο για παιχνίδι σε καθημερινή βάση. Μειώστε τη χρήση ηλεκτρονικών και ενθαρρύνετε το παιχνίδι φαντασίας, τη δημιουργικότητα (π.χ. μέσα από κατασκευές) και την κίνηση. Μπείτε στη διαδικασία να καλείτε φίλους του παιδιού σας στο σπίτι ή αν αυτό δεν είναι εφικτό, να κανονίζετε ραντεβού με φίλους στην παιδική χαρά. Επιτρέψτε στο παιδί σας να πηγαίνει σε σπίτια φίλων για παιχνίδι ή και να μένει εκεί το βράδυ (φυσικά θα πρέπει να γνωρίζετε την οικογένεια και να νιώθετε ότι το παιδί σας είναι ασφαλές εκεί).

varvogli.gr

Οι έξι τυφλοί άνδρες και ο ελέφαντας

Μια φορά και έναν καιρό ήταν 6 τυφλοί άντρες που κάθονταν σε ένα παγκάκι στο πάρκο και συζητούσαν.

Έλεγαν πως ενώ η φύση τους είχε αδικήσει και δεν τους είχε δώσει την δυνατότητα να βλέπουν τον κόσμο γύρω τους, όπως οι άλλοι άνθρωποι, εν τούτοις, τους είχε δώσει την δυνατότητα να αναπτύξουν περισσότερο τις υπόλοιπες αισθήσεις τους, και κυρίως την αφή, ώστε να μπορούν να καταλαβαίνουν με τα χέρια τους τι είναι το κάθε τι που βρίσκεται μπροστά τους.
Όλοι συμφωνούσαν ότι μπορούσαν να ψηλαφίσουν κάτι με τα χέρια τους και να καταλάβουν αμέσως τι είναι αυτό που πιάνουν.

Παρακάτω, καθόταν ένας γέρος. Δεν μίλαγε, αλλά άκουγε με ενδιαφέρον και περιέργεια αυτά που έλεγαν οι 6 τυφλοί άντρες. Ήταν πολύ μεγάλος σε ηλικία και η μεγάλη εμπειρία του από τη ζωή τον είχε κάνει σοφό. Είχε μάθει να μην βιάζεται να κρίνει ή να απορρίψει κάτι και να δέχεται πως κάθε πράγμα, κάθε θέμα, μπορεί να έχει πολλές όψεις. «Ένα πράγμα μπορεί να είναι έτσι αλλά και αλλιώς», συνήθιζε να λέει.

Μετά από αρκετή ώρα και αφού είχε ακούσει προσεκτικά όσα έλεγαν οι τυφλοί άντρες δίπλα του, τους πλησίασε και τους ρώτησε:

«Πώς είστε τόσο σίγουροι πως ό,τι ακουμπάτε, ό,τι ψηλαφίζετε με τα χέρια σας, μπορείτε να καταλάβετε αμέσως τι είναι και να είστε σίγουροι για αυτό; Πώς ξέρετε ότι δεν κάνετε λάθος;»

Οι 6 τυφλοί άντρες του απάντησαν ότι δεν κάνουν ποτέ λάθος και ότι αν ήθελε να το διαπιστώσει και ο ίδιος, μπορούσε να τους βάλει μία δοκιμασία.
Ο γέρος δέχτηκε και την επόμενη μέρα τους συνάντησε πάλι στο πάρκο για τη μεγάλη δοκιμασία.
Ο γέρος έφερε μαζί του έναν ελέφαντα και έβαλε τους 6 άντρες να τον πλησιάσουν και ένας ένας να τον ακουμπήσουν με τα χέρια ους και να του πουν τι είναι.
Ο πρώτος τυφλός άντρας, πλησιάζοντας τον ελέφαντα από το πλάι, έπεσε πάνω στο σκληρό και σταθερό του σώμα. Ψηλαφίζοντας με τα χέρια του την τεράστια και σκληρή πλευρά του ελέφαντα, κατέληξε με στόμφο:
« Μα αυτό είναι, φυσικά, ένας τοίχος!».

Ο δεύτερος τυφλός άντρας, από εκεί που στεκόταν, πλησίασε τον ελέφαντα από μπροστά και έπιασε την προβοσκίδα του. Αφού περιεργάστηκε με τα χέρια του την μακριά, κυλινδρική προβοσκίδα του ελέφαντα, είπε με σιγουριά:
«Μου έχεις φέρει ένα φίδι, αυτό είναι ένα φίδι!».

Ο τρίτος άντρας, που στεκόταν λίγο πιο πέρα, έπιασε τους χαυλιόδοντες του ελέφαντα. Ήταν λείοι και μυτεροί σαν βέλη και ο τυφλός άντρας αμέσως αναφώνησε:
«Αυτά που πιάνω είναι ακόντια, είναι σίγουρα ακόντια!».

Ο τέταρτος τυφλός άντρας, που είχε μακριά χέρια, έπιασε τα αφτιά του ελέφαντα που κουνιούνταν πέρα δώθε και όπως τα περιεργάστηκε, κατέληξε:
«Είναι τα σκληρά φύλλα από έναν ανεμιστήρα που κουνιέται!».

Ο πέμπτος άντρας, που ήταν πιο κοντός, έπιασε τα πόδια του ελέφαντα. Τα χάιδεψε με τα χέρια του μέχρι κάτω, τα έτριψε, και γυρνώντας προς τον γέρο-σοφό, είπε με μεγάλη βεβαιότητα:
«Είναι ένας χοντρός, τραχύς κορμός δέντρου, είμαι βέβαιος!».

Ο γέρος είπε και στον τελευταίο τυφλό άντρα να πλησιάσει και εκείνος, ψάχνοντας με τα χέρια του, έπιασε την ουρά του ελέφαντα. Ήταν μακριά, κυλινδρική και τραχιά σαν χοντρό σχοινί.
«Είναι σχοινί. Είναι σίγουρα ένα χοντρό, δυνατό σχοινί!» αναφώνησε.

Αφού τελείωσαν και οι έξι, ο σοφός γέρος τους φώναξε κοντά του και τους είπε:
«Κάνατε όλοι λάθος. Κανένας σας δεν βρήκε τι ήταν αυτό που είχε μπροστά του, που άγγιζε με τα χέρια του. Και όμως ήσασταν και οι έξι τόσο σίγουροι για τις απαντήσεις σας! Αυτό που πιάσατε όλοι σας ήταν ένας ελέφαντας. Ανάλογα όμως με την θέση όπου στεκόταν ο καθένας σας, ανάλογα με το ύψος του και το μάκρος των χεριών του, έπιανε με τα χέρια του ένα διαφορετικό σημείο του ελέφαντα. Έτσι, ένας νόμιζε ότι πιάνει έναν τοίχο, ο άλλος ένα φίδι, ο τρίτος ένα ακόντιο, ο τέταρτος τα φύλλα ενός ανεμιστήρα, ο πέμπτος έναν κορμό δέντρου και ο τελευταίος ένα δυνατό σχοινί. Κανένας σας όμως δεν κατάλαβε ότι αυτό που αγγίζατε, αυτό που περιεργαζόσασταν και ψηλαφίζατε ήταν πολύ μεγαλύτερο και είχε και άλλα μέρη, και άλλες πλευρές και άλλα σημεία που θα μπορούσατε να πιάσετε για να καταλάβετε τι πραγματικά είναι. Έτσι, κανένας σας δεν προχώρησε πιο πέρα για να αγγίξει και τα άλλα μέρη του ελέφαντα, κανένας δεν είχε ολοκληρωμένη αίσθηση του σώματος του ελέφαντα, ώστε, από τα διαφορετικά χαρακτηριστικά του, να μπορέσει να καταλάβει ότι αυτό που αγγίζει είναι ένας ελέφαντας!».
Οι έξι τυφλοί άντρες είχαν χάσει τη μιλιά τους. Δεν μπορούσαν να πιστέψουν πόσο λάθος είχαν κάνει όλοι τους. Έτσι, με σεβασμό ζήτησαν, πλέον, από τον σοφό γέρο να τους εξηγήσει το λάθος τους, ώστε να μπορέσουν να γίνουν καλύτεροι.
Και ο γέρος τους είπε:

«Ο κάθε άνθρωπος, και αυτός που τα μάτια του βλέπουν καλά και καθαρά, ανάλογα με το ποιος είναι και με τη θέση που βρίσκεται, μπορεί να βλέπει ή να νιώθει διαφορετικά το ίδιο πράγμα. Για να είμαστε σίγουροι για κάτι, πρέπει να το επιβεβαιώσουμε πολύ καλά και πολλές φορές και κυρίως, πρέπει να το πλησιάσουμε, να το «δούμε» ολόκληρο. Εσείς δεν ψηλαφίσατε τον ελέφαντα ολόκληρο. Ο καθένας σας άγγιξε το σημείο από το σώμα του ελέφαντα που ήταν πιο κοντά του και από εκεί έβγαλε το συμπέρασμα του, το οποίο βέβαια, ήταν λάθος γιατί αφορούσε μόνο ένα κομμάτι και όχι το σύνολο. Δεν μπορούμε να κρίνουμε κάτι και να βγάλουμε συμπέρασμα, ότι και να είναι αυτό, εάν δεν το δούμε, δεν το «αγγίξουμε» από παντού, από όλες τις πλευρές του, ώστε να έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα και να μπορούμε να εκφράσουμε μία σωστή άποψη.»

«Ένας ακόμα λόγος που δεν μπορέσατε να βρείτε τι είναι αυτό που όλοι σας αγγίζατε, είναι ότι δεν συνεργαστήκατε μεταξύ σας. Ακόμα και χωρίς να ξέρετε ότι σε όλους σας έχω δώσει τον ίδιο ελέφαντα να πιάσετε, αν μιλούσατε μεταξύ σας και λέγατε ο ένας στον άλλον τι πιάνετε με τα χέρια σας και τι καταλαβαίνετε από αυτό, τότε συνδυάζοντας τις εμπειρίες και τις εντυπώσεις σας από το άγγιγμα του ελέφαντα, θα μπορούσατε να βρείτε τι είναι.

Πάντοτε έχουμε να κερδίσουμε από τη συνεργασία με άλλους ανθρώπους ακόμα και αν θεωρούμε ότι αυτά που κάνει ο καθένας μας είναι διαφορετικά και δεν έχουν σχέση με αυτά που κάνει ο άλλος.

Αν λέγατε όλοι τη γνώμη σας για το τι είναι αυτό που αγγίζατε, αν ανταλλάσσατε απόψεις, στο τέλος θα καταφέρνατε συνδυάζοντας τις γνώμες σας και τα ευρήματα σας να βρείτε την αλήθεια. Πριν καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα, είναι καλό να μιλάμε και με άλλους ανθρώπους, να ακούμε και να προσπαθούμε να καταλάβουμε και την δική τους άποψη, πριν βεβαιωθούμε για τα δικά μας συμπεράσματα.»
______
(προσαρμοσμένο από το ποίημα “Six Blind Men and the Elephant” του Αμερικανού ποιητή John Godfrey Saxe (1816-1887)

letsfamily.gr
antikleidi.com