Ένας σίγουρος τρόπος για να δυστυχήσουμε...

... είναι να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους

Η σύγκριση του εαυτού μας με τους άλλους είναι αναπόφευκτη, αλλά εφαρμόζοντας ορισμένες αλλαγές, μπορείτε να μάθετε να τη χρησιμοποιείτε προς όφελός σας.

Αν δεν γίνει διαχειρίσιμη, η σύγκριση μπορεί να μας κάνει δυστυχισμένους. 

Το να βλέπουμε ανθρώπους να είναι καλύτεροι σε κάτι από εμάς μπορεί να γεννήσει έντονο ψυχικό πόνο. Αλλά με τα σωστά εργαλεία, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα συναισθήματα αυτά (φθόνο, ζήλια, απογοήτευση) για να αποκαλύψετε τι είναι αυτό που έχει αξία για εσάς.

Comparing yourself to others is a sure route to misery

Πώς μπορούμε να μετατρέψουμε τα άβολα συναισθήματα της σύγκρισης σε θετική δράση.

1. Αφουγκραζόμαστε τα ισχυρότερα ερεθίσματα που μας προκαλούν
    Πριν από 20 χρόνια, ενώ περίμενε να ετοιμάσει καφέ, μια νεαρή δικηγόρος ξεφύλλισε το περιοδικό αποφοίτων της Νομικής Σχολής της. Όταν διάβασε για έναν απόφοιτο που ήταν συγγραφέας πλήρους απασχόλησης, το στομάχι της σφίχτηκε – αλλά αυτό ήταν που οδήγησε την Gretchen Rubin, που σήμερα είναι συγγραφέας μπεστ σέλερ των New York Times, να ακολουθήσει μια νέα καριέρα ως συγγραφέας.
    Ακριβώς έτσι συνέβη – η αλλαγή καριέρας της δεν έγινε εξαιτίας μιας συζήτησης με το αφεντικό της ή επισκέψεων σε έναν life coach. Συνέβη επειδή ένιωσε απελπισμένη ζήλια για τη ζωή κάποιου άλλου. Η σύγκριση μπορεί να σας διδάξει τι έχει αξία για εσάς όταν βλέπετε τον εαυτό σας να ζηλεύει κάποιον που κάνει κάτι που θέλετε, ακόμη και αν δεν έχετε επιτρέψει συνειδητά στον εαυτό σας να το θέλει.

Η αυτογνωσία μπορεί να σας βοηθήσει να μετατρέψετε τα συναισθήματά σας σε κάτι χρήσιμο, οπότε την επόμενη φορά που ο φθόνος θα κάνει την εμφάνισή του, ρωτήστε τον εαυτό σας:

– Τι έχουν αυτοί που με κάνει να αισθάνομαι κατώτερος/η από αυτούς;
– Ποιο κενό πιστεύω ότι θα κάλυπτε το να το έχω;
– Θέλω πραγματικά αυτό που έχουν;
– Αν ναι, πόσο, και αξίζει να αναλάβω δράση για να προσπαθήσω να το αποκτήσω για τον εαυτό μου;

Όσο πιο συγκεκριμένες είναι οι απαντήσεις σας, τόσο καλύτερα θα μπορέσετε να αναπροσανατολίσετε το συναίσθημά σας σε δράσεις και στρατηγικές.

2. Βεβαιωνόμαστε ότι ο φθόνος δεν γίνεται κακόβουλος
    Ο φθόνος που προκαλείται από τη σύγκριση μπορεί να αποτελέσει σπουδαίο κίνητρο και οδηγό. Μπορεί επίσης να μας κάνει να πικραθούμε. Οι ψυχολόγοι διακρίνουν μεταξύ καλοήθους φθόνου, όταν θαυμάζουμε κάποιον και προσπαθούμε να τον μιμηθούμε, και κακόβουλου φθόνου, όταν αντιπαθούμε το άλλο άτομο επειδή έχει αυτό που θέλουμε. Είναι η διαφορά ανάμεσα στο «Έχουν ρετιρέ διαμέρισμα και είναι ωραίο πώς το απέκτησαν» και στο «Μισώ που το σπίτι τους έχει πανοραμική θέα και θέλω να υποφέρουν».
    Για να είμαστε ξεκάθαροι: Και τα δύο είναι οδυνηρά. Ο καλοήθης φθόνος μας παρακινεί να εργαστούμε σκληρότερα για να βελτιωθούμε, ενώ ο κακόβουλος μας κάνει δυσάρεστους και πικρόχολους.
    Συχνά νιώθουμε κακόβουλο φθόνο όταν αντιλαμβανόμαστε την έλλειψη. Αλλά σε πολλές περιπτώσεις, η ικανότητα ενός άλλου ατόμου να πετύχει κάτι είναι απόδειξη ότι είναι εφικτό και για εμάς. 

Για να αλλάξετε τη σκέψη σας από τον κακόβουλο στον καλοήθη φθόνο, δοκιμάστε αυτές τις φράσεις:
– «Εμπνέομαι από τον…. Ίσως μπορώ να μάθω από αυτούς ή να τους ζητήσω να γίνουν μέντορές μου».
– «Δεν έχω κάνει αυτό που έχουν κάνει αυτοί … ακόμα».
– «Κάθε άνθρωπος βρίσκεται στο δικό του ταξίδι. Είμαι ευγνώμων για το δικό μου».
– «Αν τα αγαπημένα μου πρότυπα σταματούσαν αυτό που έκαναν, δεν θα μπορούσα να απολαύσω το εκπληκτικό αποτέλεσμα που βγάζουν».

3. Διαλέγουμε μια ευρύτερη γραμμή βάσης
    Αν δείτε έναν φίλο σας να πετυχαίνει ένα προσωπικό ορόσημο, είναι εύκολο να νιώσετε ότι είστε πολύ πίσω στη ζωή σας. Αλλά αν σκεφτείτε 10 ή 20 γνωστούς σας, οι πιθανότητες είναι ότι ένα σωρό από αυτούς θα βρίσκονται στην ίδια βάρκα με εσάς – και μπορεί ακόμη και να πλέουν ευτυχισμένοι.
    Σε ένα πείραμα, οι ερευνητές ζήτησαν από τους ανθρώπους να αξιολογήσουν τις ικανότητές τους στο τρέξιμο. Διαπίστωσαν ότι οι συμμετέχοντες συνέκριναν αυθόρμητα τον εαυτό τους με τον καλύτερο δρομέα που μπορούσαν να σκεφτούν και έκριναν ότι δεν ήταν και τόσο σπουδαίοι.
    Στη συνέχεια, οι ερευνητές ζήτησαν από τους συμμετέχοντες να απαριθμήσουν τους 10 κορυφαίους δρομείς που γνώριζαν προσωπικά. Αναλογιζόμενοι τον 7ο ή 9ο καλύτερο δρομέα με τον οποίο είχαν συναναστραφεί, οι άνθρωποι ένιωσαν ξαφνικά πολύ καλύτερα. Η σύγκριση με μια ευρύτερη ομάδα μείωσε το τεράστιο χάσμα ανάμεσα στους ίδιους και σε αυτό που θεωρούσαν «καλό».
    Οι ψυχολόγοι διαπιστώνουν επίσης ότι...

(...)

η συνέχεια εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι