Φτώχεια και Εξαθλίωση! Η βασική αιτία εξώθησης των παιδιών στην πορνεία😟

Τα στοιχεία:
1) Κύρια αιτία της σεξουαλικής εκμετάλλευσης των παιδιών είναι η φτώχεια.
2) Η εμπορία του σεξ είναι μια αγορά δισεκατομμυρίων στην οποία υπολογίζεται ότι… εισέρχονται κατά προσέγγιση ένα εκατομμύριο παιδιά το χρόνο, κυρίως κορίτσια: 

100.000 στις Φιλιππίνες, 

244.000 – 325.000 στις Ηνωμένες Πολιτείες

400.000 στην Ινδία

100.000 στην Βραζιλία

100.000 στην Ταϊβάν

35.000 στη Δυτική Αφρική

200.000 στην Ταϊλάνδη

175.000 στη Ανατολική & Κεντρική Ευρώπη

3) Η UNICEF αναφέρει ότι δύο εκατομμύρια παιδιά ετησίως εξαναγκάζονται στην πορνεία.
4) Εκατομμύρια παιδιά κάθε χρόνο που προέρχονται από 127 χώρες του κόσμου πέφτουν θύματα του trafficking με σκοπό την εξώθησή τους στην πορνεία ή τη μαύρη εργασία σε 137 χώρες.
5) Σύμφωνα με στοιχεία αμερικανικών μη κυβερνητικών πηγών η ηλικία των θυμάτων κυμαίνεται μεταξύ 11 και 14 ετών, ενώ ο μέσος όρος ζωής των θυμάτων του trafficking στις ΗΠΑ είναι 7 έτη. 

Το 80% των θυμάτων στις ΗΠΑ είναι γυναίκες και παιδιά που αγοράστηκαν, πουλήθηκαν και εγκλωβίστηκαν στην βιομηχανία του σεξ.
6) 5,5 εκατομμύρια παιδιά ήταν θύματα εμπορίας για σεξουαλική εκμετάλλευση ή μαύρη εργασία το 2015.
7) Σύμφωνα με εκτιμήσεις το 76% των σεξουαλικών συναλλαγών με ανήλικα κορίτσια αρχίζει μέσω του Ίντερνετ και τελικά αυτά τα παιδιά και οι έφηβοι καταλήγουν στο trafficking.

– Το συμπέρασμα:
Η φτώχεια και η εξαθλίωση! Η βασική αιτία της σεξουαλικής εκμετάλλευσης των παιδιών, της εξώθησής τους στην πορνεία, παντού – και στην Ελλάδα – είναι φτώχεια. Που φέρνει την εξαθλίωση. Κι αυτή με την σειρά της τον εξαναγκασμό και την εκμετάλλευση. Είναι αυτή η φτώχεια, αυτή η εξαθλίωση κι αυτή η εκμετάλλευση για τις οποίες οι ταγοί μας, αυτοί που ποζάρουν σαν δακρυσμένοι κροκόδειλοι με το δράμα του παιδιού στον Κολωνό, δεν ξέρουν τίποτα… 

Η φτώχεια, λοιπόν. Το ξέρουν οι πάντες. Εκτός από τα πολιτικά καθάρματα.
***
Μπογιόπουλος Νίκος

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

«Η αφάνεια της φτώχειας» - "The invisibility of poverty"

The invisibility of poverty

«Η αόρατη φτώχεια»

Aisha Hassan Great artwork. Provokes the heart and mind. Poverty is not invisible, it's just us we choose not to see it
April Brawner This is really good art! So sad also for the little boy. Love comes in all forms
Diane Letwinch Millions of children live in poverty and abuse! Our world can be better!
Vandana Venayak No words, so creative n beautiful
שלומית יריב Very sad but true item
Joseph P Carol Bronsard This artwork speaks volumes

Street art
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ο Πρωινός Καφές...

Ξυπνάς ένα πρωί και ετοιμάζεις τον καφέ σου. 

Βάζεις το φλιτζάνι πάνω σε ένα δίσκο και κατευθύνεσαι προς το τραπέζι. Σου φαίνεται πως τον έχεις πετύχει ακριβώς, πριν καν ακόμα τον δοκιμάσεις.

    Στη διαδρομή δεν προσέχεις και ο καφές χύνεται πάνω στον δίσκο. Όχι όμως όλος, έχει μείνει το μισό φλιτζάνι. Έτσι με τον λερωμένο δίσκο κάθεσαι και πίνεις ό,τι απέμεινε.

    Την επόμενη μέρα, πάλι σηκώνεσαι και ετοιμάζεις το καφεδάκι σου. Είναι μια συνήθεια ο καφές, μια ανάγκη για πολλούς.
Και πάλι αφού τον σερβίρεις, στη διαδρομή το χέρι σου τρέμει και ο καφές χύνεται στον δίσκο. Τον λερωμένο δίσκο, που από την προηγούμενη μέρα δεν τον έχεις καθαρίσει για έναν ανεξήγητο λόγο. Ξέρεις, δεν το έχεις και πολύ με τον δίσκο, την ισορροπία και τα λοιπά.
Αυτή τη φορά δεν πίνεις τον καφέ που έχει μείνει, αλλά ούτε και κάνεις έναν καινούργιο να πιείς. Βάζεις τον λερωμένο δίσκο στην άκρη και συνεχίζεις την ημέρα σου.
    Μία μέρα αργότερα, πάλι θέλεις έναν καφέ μόλις ξυπνάς. Τον ετοιμάζεις λοιπόν και κάθεσαι στο τραπέζι. Αυτή τη φορά δεν χρησιμοποιείς το δίσκο. Είναι για πέταμα με τους δύο ξεραμένους καφέδες από τις προηγούμενες μέρες. Άλλωστε δεν το έχεις με την ισορροπία.
    Εκεί που κάθεσαι και πίνεις, ξαφνικά κάνεις μια απότομη κίνηση με το χέρι σου και χύνεις όλο τον καφέ, πριν καν ακόμη πιείς δύο γουλιές. Αποτέλεσμα είναι να λερώσεις και το τραπέζι. Τα παρατάς όλα μέσα στα νεύρα σου και φεύγεις.

Την τέταρτη στη σειρά μέρα “ξυπνάς” και νιώθεις ότι κάτι έχει αλλάξει. Πιάνεις και καθαρίζεις τον λερωμένο δίσκο, ενώ περιμένεις να φουσκώσει ο καφές σου.

Αυτή τη φορά, λες και οι προηγούμενες μέρες σου έχουνε διδάξει κάτι, σερβίρεις τον καφέ σε πιο μεγάλη κούπα, ώστε να μη χυθεί στη διαδρομή. Παρόλα αυτά χρησιμοποιείς και τον καθαρό πια δίσκο για παν ενδεχόμενο. Καθαρίζεις και το τραπέζι που είχε λερωθεί από τον τελευταίο καφέ. Με έναν μαγικό τρόπο, νιώθεις πως το χέρι σου τώρα είναι πιο σταθερό και ότι έχει βρει την ισορροπία του…

Κάθεσαι λοιπόν ήρεμος, ευχαριστιέσαι τον καφέ σου, που όντως τον έχεις πετύχει, και συνεχίζεις τη ζωή σου.

Σκαρλάτος Παναγιώτης

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Σεβόμαστε το παιδί, όταν λέει «όχι φιλιά» ή «δεν θέλω αγκαλιά»

Σίγουρα έχετε υπάρξει θεατές σκηνής όπου κάποιος ενήλικας πλησιάζει ένα παιδάκι, με αγαθές προθέσεις,

και θέλει να του χαϊδέψει τα μαλλάκια σε ένδειξη συμπάθειας, αλλά το παιδί τραβιέται.

«Μερικές φορές οι άνθρωποι ξεπερνάνε τα όρια ενός παιδιού και περιμένουν να δείξει την αγάπη του με σωματική επαφή, ακόμα και όταν το παιδί δείχνει με κάθε τρόπο ότι δεν νιώθει άνετα με αυτό», 

μας λέει η Χριστίνα Σκλαβενίτη, Ψυχολόγος – Εκπαιδεύτρια Γονέων.

Συνήθως δεν υπάρχει πρόθεση να γίνουν αγενή, αλλά η δική σας επιμονή για το δικαίωμα του παιδιού σας να πει όχι στην αγκαλιά και τα φιλιά είναι ένα σημαντικό μάθημα για όλους.

Όχι φιλιά παρακαλώ!

«Σεβαστείτε τον προσωπικό χώρο του παιδιού μου. Ποτέ δεν ήταν ένα παιδί που του άρεσαν τα αγγίγματα και η επαφή», 

θυμάται σήμερα η κ. Σκλαβενίτη.

Ήταν ήταν νήπιο, έσπρωχνε συχνά αυτούς που τον πλησίαζαν. Αργότερα στο σχολείο, αγκάλιαζε με όλη του την δύναμη, αλλά επιλεκτικά και ποτέ μα ποτέ δεν του άρεσαν τα φιλιά.

Δεν σημαίνει ότι δεν σε αγαπάει. 

Εάν του δώσεις χρόνο, θα δεις πόσο σε λατρεύει.
Αν του δώσεις χώρο, θα σε ανταμείψει με μακροσκελείς συζητήσεις και αγκαλιές που είναι τόσο δυνατές που κυριολεκτικά θα σου κόψουν την ανάσα, αλλά όχι φιλιά, ποτέ φιλιά.

Αυτός και εγώ έχουμε ένα δικό μας αστείο για τα «αγελαδίσια φιλιά» και μια στο τόσο, θα μου επιτρέψει να του δώσω ένα, αν έχει παιχνιδιάρικη διάθεση. Αλλά δεν έχει συχνά συτή τη διάθεση, ούτε για τα φιλιά της μαμάς του, και το σέβομαι.

Είναι κάτι που μερικές φορές δυσκολεύονται να καταλάβουν οι άλλοι, ειδικά όταν ήταν πολύ μικρός και δεν είχε τελειοποιήσει το θανατηφόρο βλέμμα του.

“Έλα, δώσε μου ένα φιλί!”
“Δεν με αγαπάς;”
“Απλά ένα μικρό φιλάκι!”

Ξέρω ότι τα αιτήματα γίνονται με πολλή αγάπη, ξέρω ότι δεν υπάρχει πρόθεση να είναι αγενείς ή να κάνουν κάποιον να νιώσει άβολα και γνωρίζω επίσης ότι υπάρχουν κάποιες βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις και προσδοκίες, αλλά κάνουν το παιδί μου να πιέζεται και να νιώθει άβολα και απογοητευμένο .

Του έμαθα πάντα να λέει απλά «όχι, ευχαριστώ, δεν μου αρέσουν τα φιλιά». Ή το έχω πει εγώ αντί για αυτόν, όταν δεν ήταν σε θέση να μιλήσει.

Άλλοι τρόποι οικειότητας και προσέγγισης
Τώρα που είναι μεγαλύτερος, του προτείνω να δείξει κάποια άλλη μορφή εγγύτητας και οικειότητας με την οποία είναι πιο άνετος, όπως χειραψία ή κόλλα το ή και ένα μεγάλο χαμόγελο. 

Προσπαθούμε να εξηγήσουμε με ευγενικό τρόπο και να προχωρήσουμε παρακάτω. Συχνά αυτό αρκεί, αλλά μερικές φορές οι άνθρωποι εξακολουθούν να επιμένουν.

Ξέρω ότι τον αγαπούν, αλλά αυτή η συμπεριφορά τους δεν είναι εντάξει.
Ας καταλάβουν οι ενήλικες

Όταν ένα παιδί δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν θέλει να το αγγίζουν, να το αγκαλιάζουν ή να το φιλάνε, περιμένω από τους ενήλικες να το σεβαστούν.

Θέλω τα παιδιά μου να γνωρίζουν ότι το «όχι σημαίνει όχι».

Θέλω να γνωρίζουν ότι όταν λένε ότι δεν θέλουν να τα αγγίξουν, οι άλλοι θα το σεβαστούν.

Θέλω επίσης τα παιδιά μου να μάθουν ότι όταν κάποιος άλλος λέει όχι, πρέπει να το σεβαστούν και αυτοί, ακόμα κι αν δεν τους αρέσει πάντα.

Θέλω συγκεκριμένα να μεγαλώσω άντρες που θα το καταλαβαίνουν αυτό.

Θέλω τα παιδιά μου να γνωρίζουν ότι είναι καλό να ακούνε την εσωτερική τους φωνή και ότι είναι εντάξει να μιλάνε ξεκάθαρα και να λένε πότε κάτι τα κάνει να αισθάνονται άβολα.

Θέλω να γνωρίζουν ότι δεν πρέπει ποτέ να υπακούουν τυφλά σε ένα αίτημα εάν τα κάνει να αισθάνονται άβολα ή περίεργα.

Θέλω να έχουν τον έλεγχο του σώματός τους

Θέλω τα παιδιά μου να γνωρίζουν ότι έχουν τον έλεγχο των δικών τους σωμάτων και μπορούν να πουν ποιος μπορεί και ποιος δεν μπορεί να τα αγγίξει.

Είναι δύσκολο να διδάσκω αυτά τα πράγματα στα παιδιά μου όταν μερικοί ενήλικες, ακόμη και με τις καλύτερες προθέσεις, άθελά τους, στέλνουν το αντίθετο μήνυμα.

Γι’ αυτό σας παρακαλώ, όταν ένα παιδί λέει «όχι φιλιά» ή «δεν θέλω αγκαλιά σήμερα», ή απλά γυρίσει το κεφάλι του από την άλλη πλευρά … παρακαλώ μην το πάρετε προσωπικά.

Δεν είναι ότι δεν σας αγαπά, είναι απλώς ότι έχει δικαίωμα στον προσωπικό του χώρο, και το όχι σημαίνει όχι είτε είστε 2, 6, 26 ή 62 ετών.”

thermisnews

Σύγχρονος Ναρκισσισμός, Social Media και η μανία της εξαντλητικής αυτοφωτογράφισης (selfie)

Ο μετανεωτερικός νάρκισσος άνθρωπος έχει μειωμένη έως παντελώς μηδενισμέ­νη ιστορική, εθνική, πολιτική και θρησκευτική συνείδηση, ενώ παρουσιάζει υπερτροφικά ανεπτυγμένη καταναλωτική συνείδηση.

Στην αρχαιότητα ο Νάρκισσος ήταν μυθικό πρόσωπο, γιος του Κηφισού και της νύμφης Λειριώπης. Ήταν ονομαστός για τη σπάνια ομορφιά του και υπάρχουν διάφορες παραδόσεις γι’ αυτόν. Σύμφωνα με μία από αυτές, ο νέος ήταν τόσο όμορφος που τον είχαν ερωτευθεί όλες οι νύμφες του δάσους. Εκείνος όμως τις αγνοούσε και αυτοθαύμαζε το καθρέφτισμά του στο νερό. Οι Θεοί αποφάσισαν να τον τιμωρήσουν και κάποια μέρα έπεσε στο νερό και πνίγηκε.

*********

Νάρκισσοι συνεπώς υπήρχαν πάντα, από την αρχαιότητα ως σήμερα από τότε που ο άνθρωπος πρωτοσυνάντησε το είδωλό του. Σήμερα, όμως, που ο καθένας ανεβάζει δεκάδες είδωλά του χάρη στην κατάρα και ευλογία των social media (Facebook, Pinterest, Twitter, Foursquare, Instagram), ο ναρκισσισμός, εκτός από υπαρκτός, είναι και ψηφιακός.

Οι διαταραχές που προκαλούνται από τη μανία της εξαντλητικής αυτοφωτογράφισης (selfie) και της online υπερέκθεσης απασχολεί όλο και πιο συχνά τα ψυχιατρικά συνέδρια, με τους ειδικούς να επιμένουν ότι η υπέρμετρη προσήλωση στο «εγώ και ο εαυτός μου», εκτός από γραφική, σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να αποδειχθεί και επικίνδυνη.

Οι έρευνες μαρτυρούν ότι τα επίπεδα του ναρκισσισμού είναι πολύ υψηλότερα σε σύγκριση με τις περασμένες γενιές και δεκαετίες και όλο και περισσότερα τεστ γίνονται για να μετρηθεί η στάθμη της επικίνδυνης εγωμανίας σε άνδρες και γυναίκες.

Ο ναρκισσισμός ξεσπά και εξαπλώνεται σαν επιδημία. Έχουμε να κάνουμε με την εκδίκηση του κοινού θνητού, του μέσου ανθρώπου, ο οποίος, ζηλεύοντας και χλευάζοντας επί χρόνια τη ζωή των σταρ, τώρα έχει βαλθεί να τους αντιγράψει μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.
Μια κοινωνία σε πρώτο ενικό με τις φατσούλες emoticon ως μάσκες της σύγχρονης τραγωδίας ή κωμωδίας που βιώνει ο καθένας.

Θέλουμε πολλά τετραγωνικά για τον εαυτό μας και πολλά pixel για το είδωλό μας. Παραπονιόμαστε ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι που μας καταλαβαίνουν πραγματικά και, όταν τελικά βρεθούν, νιώθουμε ότι πνιγόμαστε όπως ο Νάρκισσος στο ρηχό νερό, σε μια ύστατη προσπάθεια να ζήσει για πάντα ερωτευμένος με τον εαυτό του.

Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν έχει να επενδύσει σε τίποτα έξω από τον εαυτό του. 

Η πολιτική και η θρησκεία δεν αποτελούν πλέον γι' αυτόν σημεία αναφο­ράς, στα οποία θα μπορούσε να αφιερωθεί με πάθος και να νοηματοδοτήσει την ύπαρξή του. Ιδέες, όπως το Έθνος, η Παιδεία, η Δημοκρατία, η Κοινωνική Δι­καιοσύνη, δεν τον συγκινούν πλέον και αδυνατούν να κινητοποιήσουν τον συναι­σθηματικό του κόσμο και την ενεργητικότητά του.

 

Τι απομένει;

Η υπερεπένδυση στο Εγώ, η αυτολατρία, η αυτοπραγμάτωση. 

Εξού και η λατρεία της νεότητος και ο τρόμος και η αποστροφή στο γήρας. 

Εξού και η υπερβολική φροντίδα του σώματος, η προσπάθεια να διατηρηθεί νέο και ακμαίο, παρά την φυσιολογική φθορά του χρόνου. Η υγιεινή διατροφή, η γυμναστική, τα σπα, το μασσάζ, η γιόγκα, το βιάγκρα κ.ά. εντάσσονται στην αγωνιώδη, αλλά και απέλπιδα μέριμνα τού σύγχρονου ανθρώπου να υπερβεί την αναπόφευκτη φθορά τού χρόνου και να διατηρηθεί αιώνια νέος και σφριγηλός.

Φαίνεται πως ο σύγχρονος νάρκισσος άνθρωπος αρνείται να παραδεχθεί τη θνητότητά του, το βέβαιο και αναπόφευκτο του θανάτου, το γεγονός ότι η ανθρώπινη ύπαρξη είναι υποταγμένη σε αμετακί­νητα όρια που δεν μπορεί να ξεπεράσει.

Ο περιβάλλων κόσμος, είτε ο φυσικός είτε ο ανθρώπινος, δεν αποσκοπεί σε τίποτε άλλο παρά να ικανοποιεί ή να μαται­ώνει τις δίχως όρια επιθυμίες του. Συνεπεία του νεωτερικού ατομικισμού και του μετανεωτερικού ναρκισσισμού ο homo psychologicus τείνει να καταστεί o κυρίαρ­χος ανθρωπολογικός τύπος.

O homo politicus («πολιτικόν ζώον» κατά τον Αρι­στοτέλη o άνθρωπος) και o homo theologicus («ζώον θεούμενον» κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο o άνθρωπος) εκτοπίζονται και τη θέση τους καταλαμβά­νει o homo psychologicus με τις ακόρεστες επιθυμίες, συμπλέγματα, ένοχες και προ παντός με την προ ουδενός ορρωδούσα τάση του προς αυτοπραγμάτωση.

Η σύγχρονη μετανεωτερική κοινωνία αδυνατεί να προσφέρει στον σημερινό άνθρωπο νόημα ζωής και νόημα θανάτου. Αδυνατεί να του υποδείξει Κάτι (μια Ιδεολογία, ένα υπερβατικό, ή έστω εμμενές, εγκοσμιοκρατικό Πρότυπο, Θεσμό και Αξία) για το οποίο αξίζει να ζήσει και να πεθάνει. Έτσι ο σύγχρονος άν­θρωπος στρέφει όλη τη συναισθηματικότητα, ενεργητικότητα και δραστηριότητά του στην αυτοπραγμάτωση και ανάπτυξη του Εαυτού του, του Εγώ του. 

Τίπο­τα έξω από τον εαυτό του δεν τον συγκινεί, δεν τον διεγείρει και δεν τον ενεργο­ποιεί.

Ο σύγχρονος νάρκισσος άνθρωπος ζει σ' ένα αδιάστατο παρόν αποκομμένος από τις ιστορικές του ρίζες και δίχως προοπτική και μέριμνα για το μέλλον. 

Αδιαφορεί για οτιδήποτε του κληροδότησε το παρελθόν και για οτιδήποτε θα κληρο­δοτήσει αυτός στις επερχόμενες γενεές. 

Αυτή η έλλειψη ιστορικής συνέχειας, η εξά­λειψη της αίσθησης ότι ανήκουμε σε μία «διαδοχή γενεών που είναι ριζωμένες στο παρελθόν και επεκτείνονται στο μέλλον» χαρακτηρίζει και γεννά την ναρκισσιστι­κή κοινωνία, όπως γράφει ο Κρίστοφερ Λας στο βιβλίο του «Η κουλτούρα τού ναρκισσισμού».

Να ζούμε στο παρόν, μόνο στο παρόν και να καρπούμεθα άπλη­στα οτιδήποτε αυτό μας προσφέρει αδιαφορώντας για τους προγενέστερους και τους μεταγενέστερους είναι το σύνθημα της σύγχρονης ναρκισσιστικής κοινωνίας. 

Ο μετανεωτερικός νάρκισσος άνθρωπος έχει μειωμένη έως παντελώς μηδενισμέ­νη ιστορική, εθνική, πολιτική και θρησκευτική συνείδηση, ενώ παρουσιάζει υπερτροφικά ανεπτυγμένη καταναλωτική συνείδηση.
-----------
Επιλογές με προσθήκες της Μυθαγωγίας από τα άρθρα BHmagazino 21/9/14 & περιοδικό «Ευθύνη», Φεβρουάριος 2009.
Επιλογές, επεξεργασία, επιμέλεια δημοσιεύσεων/αναδημοσιεύσεων Πλωτίνος

από την αγαπημένη ideopigi
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι