«μανάδες» — σα δε ντρεπόμαστε...

«μανάδες»

Οι ειδήσεις φρέσκες, κραυγαλέες, επίκαιρες, στα πλαίσια του γενικού «μπάχαλου» και της διαφθοράς που δε λανθάνει, αλλά μπροστά από τα μάτια των εθελοτυφλούντων περνάει απαρατήρητη.
.

Περίπτωση 1η
Χτυπάει το τηλέφωνο
— Κυρία μου, το παιδί σας συνελήφθη για συμμετοχή σε ληστεία.
— Μπα;; και είναι λόγος αυτός να με ξυπνήσετε;;;
Κοιμάμαι, κύριε, έχω πέσει σε νάρκη πάνω από δεκαπέντε χρόνια. Ούτε που το κατάλαβα ότι γέννησα παιδί. Πόσο χρονών είπατε ότι είναι; Δεκαπέντε; Περίεργο, δε θυμάμαι να τάισα, να αγκάλιασα, να φρόντισα, να αγάπησα κάποιο παιδί. Κοιμάμαι, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, κοιμάμαι. Ακόμα και όταν κάνω τη ζωή μου, κοιμάμαι τον ύπνο του αδίκου. Το "δικό μου" παιδί συλλάβατε για ληστεία;; Κάτι γέννησα πριν δεκαπέντε χρόνια...παιδί ήταν;; Ειλικρινά δεν το κατάλαβα. Αφήστε με ήσυχη να συνεχίσω τον ύπνο μου....

Περίπτωση 2η

«μάνα» ετών 32 διαθέτει κόρη δώδεκα (12) ετών, σε «κυρίους καθωσπρέπει», κατά προτίμηση άνω των 65, με χοντρό πορτοφόλι. Η «μάνα» διακατέχεται από λεφτά αισθήματα, έχει εντρυφήσει στα περί των δυσκολιών του βίου και κατόπιν ωρίμου σκέψεως αποφασίζει να ξεπουλήσει με "πόνο καρδιάς" αβάσταχτο αυτό που, στο κάτω-κάτω της γραφής, της ανήκει απόλυτα και αποκλειστικά, το κορίτσι της, τώρα που είναι ό,τι πρέπει, πριν πατήσει τα δεκατρία (13) και μπαγιατέψει....
«Γιατί καλέ;; εγώ δεν το γέννησα;; τι ζόρι τραβάτε;;»

Μέλισσα