Αγαπητό μου χαμομηλάκι,


«Η Κιβωτός της Ζωής» έβαλε νερά.

Τα παιδιά που έφερνε η οργάνωση στη Γαλλία δεν ήταν ούτε ορφανά ούτε από το Νταρφούρ.
O τίτλος είναι δανεισμένος από το άρθρο της Καθημερινής σχετικά με αυτό το θέμα.
Εγώ απλά ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τους προβληματισμούς μου.
Πάντα πίστευα στον εθελοντισμό. Πάντα ήλπιζα ότι υπάρχουν άνθρωποι που με τον αλτρουϊσμό τους βοηθάνε την κοινωνία να πάει μπροστά. Έχω ήδη αναφερθεί στο ''Χαμόγελο του Παιδιού'' και το πόσο μου άρεσε αυτό που αντίκρυσα όταν επισκέφτηκα τα σπίτια φιλοξενίας του (2 σπίτια της επαρχίας).
Όμως μετά το σκάνδαλο με την ''Κιβωτό της Ζωής'' στη Γαλλία, έχω θορυβηθεί πολύ. Έχω σοκαριστεί για να πω την αλήθεια. Τι γίνεται βρε παιδιά στο κόσμο? Μόνο το χρήμα υπάρχει? Τίποτα άλλο? Που θα φτάσει η απληστία του ανθρώπου? Δηλαδή φοβόμασταν τους απαγωγείς παιδιών, τώρα θα φοβόμαστε και αυτές τις οργανώσεις? Εννοείται βέβαια ότι δεν είναι όλες οι οργανώσεις το ίδιο αλλά να που μια από αυτές ήταν απλά η ''βιτρίνα''. Προσπαθώ να μπω στο μυαλό των Γάλλων που πίστεψαν ότι θα φιλοξενούσαν ορφανά παιδιά μέσω αυτής της οργάνωσης. Φανταστείτε την απογοήτευσή τους και τον φόβο τους τώρα πια. Αυτά τα παιδάκια μόνο ορφανά δεν ήταν! Να θες να κάνεις το καλό και να μην ξέρεις αν θα βρεθείς μπλεγμένος. Να μην ξέρεις από που να πιαστείς. Σε τι να πιστέψεις. Μετά από τις άσχημες αποκαλύψεις που μου έκανε φίλος δημοσιογράφος για μια άλλη γνωστή οργάνωση πέρσι το καλοκαίρι, ήμουν γενικά πολύ επιφυλακτική αλλά πάντα ήλπιζα μέσα στην καρδιά μου ότι υπάρχουν ακόμα καλοί άνθρωποι που πασχίζουν για αυτά τα παιδιά.
Η ζωή με διέψευσε μάλλον. Παρόλα αυτά, συνεχίζω να ελπίζω και να παλεύω με όσα μέσα διαθέτω για έναν κόσμο καλύτερο. Για όλα τα παιδιά του κόσμου κι όχι μόνο για το δικό μου.
Ευχαριστώ.