Το «ΚΑΛΟ» Παράδειγμα...

Όσο κι αν οι γονείς προσπαθούν να δίνουν το «καλό» παράδειγμα στα παιδιά τους, υπάρχουν και κάποιες επιμέρους συμπεριφορές τους, που συχνά επιδρούν αρνητικά στο παιδί .

Δεν πρέπει, συνεπώς, να μένουμε στα γενικά αλλά κάθε στιγμή, κάθε πράξη μας, περισσότερο ή λιγότερο σημαντική, θα πρέπει να είναι σύμφωνη με όσα εμείς οι γονείς επιθυμούμε να κάνουν και τα παιδιά μας.

Ένα αθώο ψέμα, όπως για παράδειγμα, «πες στη θεία που τηλεφωνεί ότι είμαι στο μπάνιο γιατί βαριέμαι να της μιλήσω», δίνει άλλοθι στο παιδί και για δικά του ψέματα.
Συνήθως οι γονείς θεωρούν δικό τους προνόμιο να δικαιολογούνται. Αντίθετα, απαιτούν από τα παιδιά τους την απόλυτη ειλικρίνεια. Ομοίως, επιμένουν για τάξη και καθαριότητα αλλά οι ίδιοι πετούν το τσιγάρο τους στο πεζοδρόμιο ή έχουν τα συρτάρια τους άνω κάτω. Αυτές, όμως, οι αντιφατικές συμπεριφορές είναι φυσιολογικό να προκαλούν σύγχυση στα παιδιά.

Είναι ,λοιπόν, σημαντικό να γνωρίζουμε ότι ένα παιδί μπορεί να είναι μικρό, όχι όμως και κουτό, ούτε υποχρεωμένο να τηρεί τους κανόνες μονομερώς με τους ενήλικες που πράττουν ό,τι τους συμφέρει ανά περίσταση. Όπου εμπλέκεται το παιδί θα πρέπει να λέμε και να πράττουμε αυτά που θα του ζητήσουμε σε ανάλογες περιπτώσεις να πει και να κάνει.

Μόνο όταν είμαστε έντιμοι και δίκαιοι μαζί του, θα ανταποδώσει κι εκείνο με τον ίδιο τρόπο, νωρίτερα ή αργότερα.

Συνεπώς, σε κάθε περίπτωση οι γονείς αποτελούν ζωντανό παράδειγμα για τα παιδιά τους. Γι αυτό οφείλουν να έχουν υπόψη τους πως οι βασικές αξίες και στάσεις ζωής περνούν στα παιδιά όχι με κηρύγματα και νουθεσίες ή θεωρίες αλλά φυσικά και αβίαστα μέσα από τη στάση ζωής και το σύστημα αξιών των ίδιων των γονιών.

Η καλή συμπεριφορά, η ευγένεια, ο σεβασμός, φιλαλληλία, η ειλικρίνεια, η τάξη και η καθαριότητα, ακόμη και οι διατροφικές συνήθειες υπαγορεύονται στο παιδί από τον τρόπο που ενεργούν οι γονείς και το παιδί βιώνει.

ΣΥΜΒΟΥΛΗ:

Τα παιδιά βλέπουν, ακούν και καταλαβαίνουν περισσότερα απ’ ότι πιστεύουμε, ίσως περισσότερα κι από μας τους ίδιους. Ας προσέχουμε, λοιπόν! Αν κάπου ξεφύγουμε, θα πρέπει να δικαιολογήσουμε τη συμπεριφορά μας μεν, αλλά παράλληλα και να απολογηθούμε και να προτείνουμε τον εναλλακτικό και πρέποντα τρόπο αντίδρασης.

Πηγή: Χρυσούλα Κουτελιέρη-Μαυράκη, Σύμβουλος παιδιού και οικογένειας