Εκπαιδευτικοί ασθενείς - Δάσκαλοι χαμομηλάκια

Όχι στον αποκλεισμό των ασθενών εκπαιδευτικών. Όλοι, ασθενείς και μη,

να διορίζονται κανονικά σε όλα τα σχολεία.

Ο κ. Αποστόλης Ανδρεόπουλος, από την Πάτρα, γράφει στον υπουργό Παιδείας για τους εκπαιδευτικούς με σοβαρές ασθένειες:
«Τώρα που ετοιμάζεστε να ψηφίσετε τον νέο νόμο για την Ειδική Αγωγή, έρχονται στο φως πιέσεις (π.χ. επερώτηση βουλευτή κ. Τσιάρα) ομάδων εκπαιδευτικών ιδιαίτερων συμφερόντων, αποβλέπουσες σε προνομιακή αντιμετώπιση αυτών έναντι άλλων.
Σήμερα εκπαιδευτικοί με σοβαρές ασθένειες ή αναπηρίες πάνω από 67% (τυφλοί, κωφοί, με νοητικά, ψυχολογικά ή κινητικά προβλήματα, με μεσογειακή αναιμία, σκλήρυνση κατά πλάκας κ.λπ.) διορίζονται στις ΣΜΕΑ κατά προτεραιότητα, προτασσόμενοι στους πίνακες ακόμα και εκπαιδευτικών με ειδικά προσόντα (ειδικεύσεις- επιμορφώσεις) για την εκπαίδευση των ΑμΕΑ.
Ως γονείς ΑμΕΑ, βλέπουμε και εμείς με κατανόηση την προσπάθειά τους να βρουν δουλειά και να ενταχθούν ομαλά στην κοινωνική ζωή. Γιατί όμως το δικαίωμά τους αυτό πρέπει να ικανοποιείται αποκλειστικά στα πλαίσια της Ειδικής Εκπαίδευσης και όχι σε όλο το φάσμα των σχολείων της Γενικής Εκπαίδευσης;
Γεγονός είναι, κ. υπουργέ, ότι το καθεστώς αυτό λειτουργεί εις βάρος της εκπαίδευσης των πολύπαθων μαθητών με ειδικές ανάγκες.
α. Γιατί, έχοντας αυτοί ανάγκη τακτικής ιατρικής φροντίδας, απουσιάζουν συχνά και έτσι αποδιοργανώνεται η λειτουργία των σχολείων.

β. Γιατί το ήδη βαρύ ψυχολογικό κλίμα σ΄ αυτά τα σχολεία επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο.
γ. Γιατί έτσι δημιουργούνται συνθήκες γκετοποίησης, που οικοδομούν ψυχολογίες διαχωρισμού των ατόμων με αναπηρίες από τον φυσικό τους χώρο.

Αντίθετα, η ένταξη εκπαιδευτικών με αναπηρίες σε όλο το φάσμα των σχολικών μονάδων προάγει και διαχέει στον κοινωνικό ιστό- ιδιαίτερα μεταξύ των νέων μας- στάσεις αλληλεγγύης και ευαισθησίας απέναντι σε άτομα χρήζοντα βοηθείας.

δ. Γιατί στερεί τις ΣΜΕΑ από εκπαιδευτικούς με ειδικές σπουδές και επιμορφώσεις. Κακώς η Πολιτεία δεν αναγνωρίζει σ΄ αυτούς προτεραιότητα απασχόλησης στην εκπαίδευση παιδιών με ειδικές ανάγκες, παρ΄ ότι η επιλογή τους αυτή φανερώνει κοινωνική ωριμότητα και υπόσχεται εκπαιδευτική αποτελεσματικότητα. Τα βιώματα αναπηρίας των εκπαιδευτικών με αναπηρίες δεν είναι προσόν που καθιστούν αυτούς κατάλληλους να αναλαμβάνουν εκπαιδευτική ευθύνη σε ειδικά σχολεία, όπου οι εκπαιδευτικές συνθήκες σε σχέση με όλα τα άλλα σχολεία είναι πιο δύσκολες και ως εκ τούτου οι προσδοκίες μαθητών και γονέων πιο μεγάλες.
Όντας αδικημένα από τη φύση τα άτομα με ειδικές ανάγκες, ας μην τα αδικεί και η Πολιτεία. Έχουν και αυτά ίσα δικαιώματα στην εκπαίδευση. Αυτά μπορεί να μην μπορούν να τα διεκδικήσουν, είμαστε όμως εμείς εδώ».

πηγή: εφημ.Τα Νέα