ΕΝΑΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

(Μετάφραση απευθείας από τα σλοβάκικα ενός πολύ τρυφερού ποιήματος-προσευχή για τα παιδιά του κόσμου, του μεγαλύτερου ίσως σλοβάκου ποιητή, εν ζωή,του 80 χρονου Μίλαν Ρούφους)

Δε βλέπουν το γιατί,
μα πολύ το χρειάζονται.
Ίσως πιότερο κι απ' το ψωμί.
Την ψυχή τους άδεια δε θα πρεπε να χουν.
Οι άνθρωποι γύρω τους θα πρεπε να τ' αγαπάν.

Θα πρεπε να ναι σε χώρο απαλό,
όπως στη μήτρα της μαμάς.
Όταν κάτι τα πειράζει, δίχως να ξέρουν τι,
καθε παιδί,
σαν έλαφι τρομάζει,
κάποιος πρέπει να κρατήσει το κεφαλάκι του
με τη ζεστή του παλάμη.

Θεέ,
δωσ του Εσύ
αυτή τη ζεστή παλάμη, σε παρακαλεί,
αλλά είναι μικρό ακόμα,
και δε ξέρει Ποιος είσαι.

Έφτασαν άραγε οι φωνές αυτών των παιδιών ως εσένα;

Τις βρήκες. Τα γιάτρεψες.
Κι αυτό Εσύ τ' ονόμασες α γ ά π η.