«Μπορώ να γεμίσω το χώρο μου,
μπορώ να γεμίσω το χρόνο μου,
αλλά τίποτα δεν μπορεί να γεμίσει
αυτό το κενό στην καρδιά μου»
ΣΑΡΑ ΚΕΗΝ
ΘΕΛΩ
για χώρο μου να ‘χω τη γη
Στα πέρατά της
ταξιδεύτρα η ψυχή μου
κι όπου κι αν βρίσκομαι
οι ομορφιές, το κάλλος της,
συνταξιδιώτες, σύντροφοι
γαλήνιας ευωχίας.
Μα τη ρημάξατε,
το χώρο μου χαλάσατε
ΘΕΛΩ
για χώρο μου να ‘χω
την πολυκύμαντη θάλασσα
τα ειρηνικά της μονοπάτια να διαβαίνω
και τις φουρτούνες,
καπετάνιος με καρδιά,
μ’ ατσάλινη ψυχή
να διαφεντεύω.
Μα τη ρημάξατε
Το χώρο μου χαλάσατε
ΘΕΛΩ
για χώρο μου τον Ουρανό.
Στο λεύτερό μου πέταγμα
ν’ αντρειεύω τα φτερά μου
στους δίκαιους τόπους
τους ειρηνικούς, τους έντιμους
τους χώρους που ‘χουν Φως
ένα μ’ αυτούς να γίνομαι
σ’ αυτούς να ταξιδεύω.
Μα τον ρημάξατε
το χώρο μου χαλάσατε
στ’ ανήλιαγα ορίσατε να μένω
ΘΕΛΩ
για χώρο μου να ‘χω την καρδιά σας,
αλλά σκοντάφτω
πάνω σε τείχη πέτρινα
άναιμους υπολογισμούς
θανατηφόρες παγανιές
και πράξεις δίχως ήθος.
Μην ασχολείστε, το λοιπόν,
αφήστε με
και σίγουρα τον κόσμο μου θα φτιάξω,
χωρίς εσάς,
και δε θα πω στο τέλος
της Σάρας τα λυπητερά…
γιατί ΜΠΟΡΩ , ερήμην σας,
το χώρο μου όμορφα να στολίσω,
γιατί ΜΠΟΡΩ το χρόνο μου,
χωρίς εσάς, χωρίς τα θέλω σας,
μ’ όμορφα να γεμίσω,
γιατί έχω Αγάπη στην καρδιά.
Και στ’ αψηλά πετάγματα
του νου και της καρδιάς μου
το μυστικό μου το ‘πανε,
και θησαυρό μου το ‘χω,
πως ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΙΝ’ Η ΧΑΡΑ
και η νίκη στον ΑΓΩΝΑ
Ειναι καταπληκτικο το ποιημα! Δεν ξερω αν ειναι δικο σου, οποιου κι αν ειναι, συγχαρητηρια!
ReplyDeleteΕίναι κατάδικό της.
ReplyDeleteΌταν τελείωσε, ήταν κάθιδρη.
Μετά κοιμήθηκε ήσυχη ...