Ο ορισμός αυτός αφήνει ορθά έξω τις γελοιογραφίες που είναι μεμονωμένες εικόνες, αφού στα κόμικς υπάρχει σαφώς μια αφηγηματική αλληλουχία μεταξύ των εικόνων.
Η ύπαρξη κειμένου επίσης δεν είναι απαραίτητη.
Ενώ αρχικά χρησιμοποιήθηκαν για να εικονογραφηθούν καρικατούρες και για να διασκεδάσουν με απλές και συνηθισμένες ιστορίες, έχουν πλέον εξελιχτεί σε μορφή τέχνης, με πολλά υποείδη. Τα πιο συνηθισμένα είδη κόμικς είναι τα κόμικς στριπ σε εφημερίδες και περιοδικά (και όχι μόνο), όπου μια μικρή ιστορία ξετυλίγεται μέσα σε τρία ή τέσσερα καρέ και οι μεγαλύτερες ιστορίες σε ειδικά περιοδικά, εικονογραφημένες νουβέλλες και άλμπουμ, γνωστές απλά σαν κόμικς ή βιβλία κόμικς.
Τα κόμικ στριπ στις εφημερίδες και τα περιοδικά είναι συνήθως δευτερεύουσας σημασίας, προορισμένα να κάνουν ένα γρήγορο κοινωνικό ή πολιτικό σχόλιο και οι σκηνοθετικές - αφηγηματικές τους δυνατότητες είναι βέβαια περιορισμένες αφού πρόκειται για μια απλή λωρίδα (στριπ) με μερικά καρέ στη σειρά. Αντίθετα, στα περιοδικά κόμικς αποτελούν το κύριο υλικό, εκτείνονται σε ολόκληρες σελίδες κι εκεί οι ιστορίες παρουσιάζονται είτε σε συνέχειες από τεύχος σε τεύχος είτε αυτοτελώς.
Αναλόγως το πως ορίζει κανείς τα κόμικς, οι ρίζες τους μπορούν να αναζητηθούν στο 15ο αιώνα ή ακόμα και στα Αιγυπτιακά ιερογλυφικά. Παρόλα αυτά, η σημερινή μορφή τους (με καρέ και κείμενο σε συννεφάκια ή λεζάντες) εμφανίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα. Πρωτοπόροι λοιπόν του είδους θεωρούνται για την μεν Ευρώπη το περιοδικό Ally Sloper's Half Holiday που κυκλοφόρησε στην Αγγλία το 1884 για τις δε ΗΠΑ το Hogan's Alley του Ρίτσαρντ Άουτκολτ (Richard Outcault), του οποίου κύριος χαρακτήρας ήταν το Κίτρινο Παιδί και ξεκίνησε να δημοσιεύεται σαν ένθετο στριπ σε εφημερίδες το 1895.
Τα κόμικς γνώρισαν μεγάλη ανάπτυξη στις πρώτες δεκαετίες του εικοστού αιώνα στην Αμερική, κυρίως από τις ιστορίες με υπερήρωες εταιριών όπως η DC Comics και η Marvel comics. Στην Ευρώπη υπήρχε μια μικρή σκηνή, που ξεκίνησε με πρωτοπόρους τους Βέλγους και εκδόσεις όπως ο Τεντέν και το περιοδικό Spirou. Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο με την άφιξη των αμερικάνικων κόμικς στην Ευρώπη αλλά και τη μεσολάβηση της δεκαετίας του '60, που αγκάλιασε αντικουλτούρες όπως τα κόμικς, αυτά σιγά-σιγά καθιερώθηκαν ως σοβαρό είδος τέχνης.
αναρτήθηκε από:
Marioneta-blog
Πολύ, πολύ ενδιαφέρον κείμενο και πληροφορίες!
ReplyDeleteΠολύ ενδιαφέρουσα και συνοπτική αναδρομή στη λατρεμένη 9η τέχνη :)
ReplyDeleteΘα ήθελα να συμπληρώσω μόνο ότι η Ευρώπη έχει μια αρκετά αυτοδύναμη κουλτούρα κόμικ που, στη σκιά των υπερηρώων από την άλλη μεριά του Ατλαντικού, συχνά περνάει απαρατήρητη απ΄τους νεότερους αναγνώστες. Αξίζει όμως την προσοχή μας, έχοντας να προσφέρει τίτλους για κάθε γούστο.
Καλό βράδυ και ελπίζω να σε δούμε στα εγκαίνια της Λέσχης Φίλων Κόμικς! :)
Καλημέρα.Μόλις άφησα το παιδί μου στο σχολείο (γράφει πανελλαδικές)και όταν πάνω στην συζήτηση που είχα με κ;Aποια από τα παιδιά ανέφερα ότι τελικά στην Ελλάδα κανείς δεν σπουδάζει αυτό που πραγματικά θέλει να κάνει στην ζωή του άκουσα μία φίλη της κόρης μου που δίνει και αυτή εξετάσεις να θα θέλει είναι να ασχοληθεί με τα cartoons και την σκιτσογραφία που λατρεύει αλλά το σύστημα την οδήγησε να δίνει εξετάσεις στην θεωρητική κατεύθυνση......
ReplyDeleteΤα σχόλια περισσεύουν.
Ευχαριστώ για την φιλοξενεία.
Καλημέρα σε όλους τους φίλους :)
ReplyDeleteXRYSOULA, καλή επιτυχία στο παιδί σε όλους τους τομείς της ζωής του.
Έχεις δίκιο απόλυτο στα λεγόμενά σου.
@zoo και @Phivos Nicolaides,γράψτε, αν θέλετε σχόλιο εδώ:
http://marioneta-blog.blogspot.com/2009/05/comics.html
το αξίζει
Έχω ήδη περάσει από τη Marioneta - πραγματικά όμορφη η δουλειά που έχει κάνει!
ReplyDeleteΚαλό βράδυ :)