ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Το προφίλ του θύματος.

2550 γυναίκες απευθύνθηκαν το 2006 στα συμβουλευτικά κέντρα της Γενικής Γραμματείας Ισότητας σε Αθήνα και Πειραιά.
802 τα ραντεβού που έκλεισαν για συναντήσεις με τους ειδικούς. 
το 67% των γυναικών είναι έγγαμες, 20% διαζευγμένες, 16% αλλοδαπές, το 70% ήταν δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, 1 στις 3 παντρεύτηκε τον δράστη ενώ είχε δείγματα της βίαιης συμπεριφοράς του και πριν από τον γάμο.
2 στις 3 κακοποιημένες είχαν σχέση με τον δράστη για περισσότερο από 10 έτη.
745 κλήσεις είχε η γραμμή SOS για οικογενειακή βια.
77% ήταν γυναίκες.
67,8% ήταν από την Αττική, 48,1% ήταν ηλικίας από 25-44 και ήταν Ελληνίδες το 72,7%, 98,8% είχαν κακοποιηθεί από άντρες ηλικίας 35-54.

Όχι άλλη βια λένε μέσω των εκπροσώπων τους οι ελληνικές οργανώσεις που ασχολούνται συστηματικά με τα θέματα της βάναυσης μεταχείρισης εις βάρος των γυναικών. Το Ελληνικό Δίκτυο Γυναικών της Ευρώπης έχει ως σήμερα διαχειριστεί περισσότερες από 8.000 υποθέσεις κακοποίησης. Μόνο πέρυσι δέχτηκε 745...  κλήσεις από όλη την Ελλάδα. Φιλοξενεί και έναν μικρό αριθμό θυμάτων στον ξενώνα του. Έχουν καταγράψει περιστατικά βίας από δικηγόρους ή γιατρούς, με άλλα λόγια η βια δεν είναι θέμα μορφωτικού επιπέδου. Έχει διαπιστωθεί πως έχει αυξηθεί η βια ενάντια σε άτομα με φυσική αδυναμία, εγκύους ή ηλικιωμένες, διαπίστωση που δείχνει φαινόμενο κοινωνικής αναλγησίας. Ακόμα και εάν οι άντρες θύτες σπεύδουν κατά καιρούς να ζητήσουν στήριξη. Κάποιοι επιθυμούν την διαμεσολάβηση για να φτιάξουν τη σχέση τους με τη γυναίκα ή τη φίλη τους, να μην κλιμακωθεί περαιτέρω η βια που έχουν ήδη ασκήσει. Καλό είναι αν μια γυναίκα πάει σε γιατρό εξαιτίας ξυλοδαρμού να ζητά επιτόπου και ιατρικό πιστοποιητικό ώστε να μπορεί στην συνέχεια να τεκμηριώσει δικαστικά τη σωματική της κακοποίηση.

Η μαρτυρία μιας γυναίκας που τόλμησε να ζητήσει βοήθεια και να διεκδικήσει μια ζωή χωρίς βία....  
Από το πολύ ξύλο είχε λιποθυμήσει. Ξύπνησα πια την άλλη μέρα, λέει. Ολόκληρο το σώμα μου ήταν πρησμένο. Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο σύντροφος μου με χτυπούσε ανελέητα. Άλλες φορές με είχε στείλει στο νοσοκομείο, ακόμα και με σπασμένη μύτη.  

Σιωπή και φόβος. 

Η κακοποίηση έχει επανάληψη, είναι κανόνας δυστυχώς, ότι οποίος σηκώσει μια φορά χέρι θα το επαναλάβει. Το πρόβλημα όμως είναι τελικά, πως οι κακοποιημένες γυναίκες θα σηκώσουν αργά το τηλέφωνο για βοήθεια, αφού πρώτα έχουν φάει ξύλο, ίσως και επί χρόνια. Ειδικά οι αστικές οικογένειες έχουν μεγαλύτερη δυσκολία να εκδηλωθούν καθώς θέλουν να διασώσουν τον καθωσπρεπισμό τους. Στο τέλος θα τολμήσουν συνήθως οι γυναίκες κατά μέσον όρο ηλικίας 25-45 ετών οι οποίες έχουν και παιδιά.

Μας το έστειλε η Mary Lagana