Της Υπαπαντής σήμερα: Αλήθεια, τι γιορτάζουμε;

Αν μετρήσουμε τις μέρες που πέρασαν από τα Χριστούγεννα, σήμερα ο μικρός Χριστός σαραντίζει. 

Και στις σαράντα μέρες όλες οι μανούλες με τα μωρά τους πηγαίνουν στην Εκκλησία να πάρουν την ευχή.

    Όλες τις προηγούμενες μέρες οι ευχές για  "καλά σαράντα" δίνουν και παίρνουν, για να είναι καλά η μανούλα και το παιδάκι, να περάσουν οι κίνδυνοι που απειλούν και τους δυο και το νεογέννητο από ζυμαράκι που είναι να "τσουπώσει", να πιάνεται και ταχιά να μεγαλώσει.

    Στα σαράντα, που λέτε, κίνησε και η Παναγιά μας με το μικρό Χριστούλη και με τον προστάτη τους τον Ιωσήφ, να πάνε στο Ναό  να τους ευλογήσει ο γέροντας Συμεών. 

Έτσι έλεγαν τον Ιερέα του Ναού, που ο Θεός του είχε πει πως δε θα φύγει από τη ζωή πριν δει το Λυτρωτή του κόσμου.

Τότε, κατά το συνήθειο οι γονείς αγόραζαν ή ένα αρνάκι για να το προσφέρουν στο Θεό, ή δυο τρυγόνια, αν ήταν φτωχοί. 

Ο Ιωσήφ και η Μαρία δυο τρυγόνια πήραν μιας και φτωχοί άνθρωποι ήταν, και με χαρά μεγάλη και συγκίνηση μπήκαν στο Ναό.

    Και τότε ο γέροντας Συμεών, που αμέσως κατάλαβε ότι το μωρό που θα συναντούσε ήταν ο Λυτρωτής του κόσμου, η Αγάπη η ίδια, σηκώθηκε και με όσες δυνάμεις είχε έτρεξε να τον "υπαντήσει", να τον καλωσορίσει (αυτό σημαίνει στη γλώσσα μας, όπως τη μιλούσαν χιλιάδες χρόνια πριν, το ρήμα υπαντώ που με το πέρασμα των χρόνων έγινε υπαπαντώ, υπό+απαντώ), το σήκωσε στα χέρια του και ευτυχισμένος είπε:  Τώρα Θεέ μου μπορείς να με πάρεις, αφού με τα γέρικα μάτια μου είδα το Σωτήρα του κόσμου, το Φως το αληθινό...

Την Υπαπαντή λοιπόν του Χριστού μας, το καλωσόρισμα από το γέροντα Συμεών γιορτάζουμε σήμερα, και το σαράντισμα της Παναγιάς και του μικρού Χριστού μας.

Το χαμομηλάκι