Απαράδεκτη διαφήμιση

Ανήλικα παιδιά χρησιμοποιούνται σε παράνομες διαφημιστικές πινακίδες για να μεταδώσουν απαράδεκτα μηνύματα

Τίποτα;

Μια μεγάλη καμπάνια στις παράνομες διαφημιστικές πινακίδες βρίσκεται αυτές τις ημέρες σε εξέλιξη. Η εταιρεία που εμπορεύεται είδη ένδυσης, προβάλλει το σλόγκαν «Sprider ή τίποτα!» και εικονίζει στις διαφημίσεις της ημίγυμνες γυναίκες και άνδρες να καλύπτουν τα σώματά τους με ρούχα της εν λόγω επιχείρησης, ενώ δίπλα φιγουράρουν οι τιμές των προϊόντων. 
Είναι γνωστό ότι οι διαφημιστικές πινακίδες είναι παράνομες γιατί συνιστούν ΚΙΝΔΥΝΟ για την οδική ασφάλεια. Πρώτον, αποσπούν το βλέμμα των οδηγών και δεύτερον συνιστούν παρόδια εμπόδια. Ο νόμος αλλά και η κοινή λογική δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αμφιβολιών για την επικινδυνότητα των διαφημιστικών πινακίδων. Στην ίδια καμπάνια όμως η εταιρεία πηγαίνει ένα βήμα πιο μακριά, εμφανίζοντας στις διαφημίσεις της και ανήλικα παιδιά, τα οποία ποζάρουν με νάζι το κορίτσι και συστολή το αγόρι, φορώντας μόνο το εσώρουχό τους, και κρύβοντας τη γύμνια τους με τα ρούχα της εταιρείας.

Το σλόγκαν «Sprider ή τίποτα!» τα λέει όλα. Η διαφήμιση εκτός των πολλά θεμάτων που εγείρει (ηθικών, αισθητικών, νομικών κ.λπ.) προσκρούει στον ίδιο τον Κώδικα Δεοντολογίας των Διαφημιστών και πιο συγκεκριμένα στο άρθρο 4, παρ. α, περί «υποσχέσεων» που αναφέρει ότι «Οι διαφημίσεις που αφορούν τα παιδιά δεν πρέπει να κάνουν το παιδί να πιστεύει ευθέως ότι η ευτυχία, η κοινωνική καταξίωση ή η επιτυχία, θα προέλθουν άμεσα από την απόκτηση συγκεκριμένου προιόντος». 
Επαναλαμβάνω, το σλόγκαν «Sprider ή τίποτα» είναι σαφές. Η λέξη «τίποτα» είναι συνώνυμη του μηδενός, της αποτυχίας, κι εδώ το παιδί λαμβάνει ξεκάθαρα το μήνυμα ότι εάν δεν αγοράσει τα συγκεκριμένα προϊόντα θα μείνει με το τίποτα. 

Εάν αυτό δεν είναι εκβιασμός τότε τί είναι; 

Άραγε υπάρχει κάποιος που ελέγχει τις διαφημίσεις πριν αυτές κυκλοφορήσουν στους ελληνικούς δημόσιους χώρους; 

Είναι δυνατόν να κυκλοφορεί τόσες μέρες η προκλητική αυτή διαφήμιση και κανείς μα κανείς να μη μιλά;

Τόση ανοσία υπάρχει στην ελληνική κοινωνία;

Πώς επιτρέπεται να εμφανίζονται ανήλικα  παιδιά σε (παράνομες) πινακίδες στους δρόμους, διαφημίζοντας με τα εσώρουχά τους, κάποια προϊόντα με τη λογική του «ή παίρνεις το προϊόν ή μένεις με το τίποτα;» 

Αυτές είναι οι αξίες με τις οποίες διαπαιδαγωγείται ο ‘Έλληνας στο δρόμο; 

Πώς αντιλαμβάνεται ένα παιδί αυτό το μήνυμα όταν το βλέπει καθημερινά πηγαίνοντας στο σχολείο; 

Πώς νιώθει ένας γονιός όταν βλέπει ένα ημίγυμνο παιδί που ποζάρει ναζιάρικα να του λέει «Sprider ή τίποτα;» 

Δε θέλω να το πάω μακριά γιατί θα μπορούσε κάποιος να μιλήσει ακόμα και για ηδονοβλεπτική αντιμετώπιση της παιδικής ηλικίας, αλλά ομολογώ ότι μπορώ με βεβαιότητα να μιλήσω για εκμετάλευση της παιδικής αθωότητας, για προτροπή εκπόρνευσης της παιδικής ηλικίας. Νομίζω ότι σ’  αυτή την περίπτωση έχει χαθεί εντελώς το μέτρο και πρέπει κάποιος ή κάποιοι να επιληφθούν. Για να αισθανθούμε ως κοινωνία ότι δεν έχουν χαθεί όλα μας τα αντανακλαστικά κι ότι έχουμε ελπίδα να ξεφύγουμε απ’  τις στρεβλώσεις.

Ας δεχτούμε το επιχείρημα ότι πρέπει να λειτουργήσει η αγορά, αλλά με οποιοδήποτε τίμημα; Χωρίς ούτε καν σεβασμό στην παιδική ηλικία και την αθωότητα; Συγνώμη, αλλά αυτό αποτελεί επιστροφή στην αγριότητα. Όταν επιστρατεύονται παιδιά για να νομιμοποιήσουν ποικίλα ΚΕΡΔΗ, σημαίνει ότι έχουμε απολέσει την ανθρωπιά μας, κι αυτό μόνο ζόφο μπορεί να φέρει.

Μαρτίου 29, 2010 by Μανώλης Ανδριωτάκης

ΠΗΓΗ: "Ειδήσεις απ΄ το δικό μου δωμάτιο"

Αναμετάδοση: OIKO.ΠΟΛΙ.Σ.