Tuesday, 4 May 2010

Ποτέ, μα ποτέ, μη χτυπήσετε παιδί.
Ποτέ και για κανένα λόγο, για καμιά αιτία και με καμιά αφορμή.

Λίγο πριν αναρτήσαμε μερικές ιστορίες παιδικής τιμωρίας :
Θα δείτε πως φέρονται οι μεγάλοι και πως φέρεται ένα παιδί, ακόμη και ένα παιδί που τιμωρήθηκε βάναυσα επανειλημμένα. 
Πως η ψυχή ενός παιδιού δεν μπορεί να πάρει τελικά εκδίκηση. 
Πως ένα παιδί δεν μπορεί να κρατήσει κακία.

Ακούστε καλά όλοι σας. Όλοι σας.
Ποτέ, μα ποτέ, μη χτυπήσετε παιδί.
Ούτε να το διανοηθείτε.
Ποτέ και για κανένα λόγο, για καμιά αιτία.

Ένα παιδί, όσο μεγάλο και να γίνει, όσα βάσανα, όσες κακουχίες, όσα δεινά να περάσει στη ζωή ... Ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσει. Πάντα θα το θυμάται. Πάντα θα πονάει.

Το παιδί που χτυπήθηκε στα χέρια,
το παιδί που του τράβηξαν τα μαλλιά,
το παιδί που έφαγε ένα χαστούκι ...
Πάντα θα το ζει και θα πονάει.
Και μη μου πείτε ότι δεν γίνονται τέτοια στις μέρες μας. 
Μακάρι να μη γινόντουσαν, μακάρι.

Ξέρετε πόση ανάγκη έχει ένα χάδι στα μαλλιά ένα κορίτσι, μια γυναίκα, ένα αγόρι ή άντρας που του τραβούσαν τα μαλλιά σαν παιδάκι, που του έδιναν σφαλιάρες όταν ήταν παιδάκι;
Ξέρετε πόση ανάγκη ένα τρυφερό  άγγιγμα στα μάγουλα ένα κορίτσι, μια γυναίκα, ένα αγόρι ή άντρας που έτρωγε χαστούκια σαν παιδάκι;

Ξέρετε πόσο πόνο νιώθει ένα παιδάκι, ένας έφηβος, ένας ενήλικος που του χτύπησαν τα χεράκια του, τα δαχτυλάκια του με την βέργα ή τον χάρακα όταν ήταν παιδάκι;
Ξέρετε πόσο πόνο νιώθει, όταν αλλάζει ο καιρός, από την οστεοαρθρίτιδα που έπαθε από τα βαρέματα;
Ξέρετε πόσο πόνο νιώθει, όταν απλά κοιτάζει το στραβωμένο δαχτυλάκι του, χτυπημένο ανελέητα με τον χάρακα ή την βέργα, από τον οργισμένο ενήλικο;

Εσύ μεγάλε άντρα, τέρας,
εσύ μεγάλη γυναίκα, λάμια,
σκέψου την βέργα να πέφτει και να ξαναπέφτει στο δικό σου τριχωτό άθλιο χέρι και να τσακίζουν τα δάκτυλα σου. Να ακούς το... κρακ.
Κάθαρμα.
Κτήνος!

No comments:

Post a Comment

© Το χαμομηλάκι | To hamomilaki